Worthwood Academy

WA [DR] 31 - Garden Pixies

Of course, Uryll deserves a happy spotlight too. Hope you'll enjoy this one! Share your thought by commenting. Thank you!

WA 31 –Garden Pixies

This is so hard. Napapunas ako kaagad ng pawis at napasalampak sa damuhan. "I... I can't. Pagod na ako, Uryll." I said straightforwardly.

Tumitig siya sa akin. "Stand up." Matigas niyang sabi.

Umiling ako at napayuko. "I told you, I can't. I'm tired, Uryll. Ubos na ang lakas ko." Ipinakita ko pa sa kanya ang kamay kong napaso na sa sarili kong kagagawan.

Humalukipkip siya sa harapan ko. "Hindi ka pwedeng sumuko na lang. You're too weak to be my partner." He said coldly.

Here we go again.

"Yes I am. But I'm better than you." I retorted.

"No, you aren't."

Inirapan niya ako at—"The hell Uryll! Bitawan mo nga ako! Ano ba!—shit!—masakit!" Bigla na lang niya akong hinatak sa braso ng sobrang higpit para tumayo. "Damn you! Pwede mo naman akong pakiusapan!" Gago kasi. Bwisit! Ang sakit ng braso ko. Mas lalo lang ako hindi ginaganahan sa training kung ganito siya.

He looked at me straight into the eyes. His deep brown eyes are gawking at me. "Kapag ba pinakiusapan kita, susunod ka?" hindi rin. Mas lalo lang lumalim ang tingin niya sa akin. Now he's becoming furious.

I just rolled my eyes. I positioned myself near him. His blazing stare is sending thousands of deadly daggers to me. As if torturing the hell out of me. Bwisit talaga.

"Hold," Dapat talaga binabantayan kami ni Sir Borris ngayon. Nasaan na ba kasi siya? "Delacroix! Damn it!" Mura niya.

Nagitla ako bigla. Ang sama ng tingin niya sa akin.

"Where the fuck is your concentration?! You will kill us both in the battle! If you want to die, so be it! I'll kill you using my own hands! The fuck is happening with you?!"

Halos mapapikit ako sa pagsigaw niya. Partida, kaharap ko siya. Naging ice na ang kabuoan ng kamay niya habang ako nakatulala lang—kaya siya nagalit.

"S-sorry. Pagod na talaga ako." Alam kong wala na sa lugar ang pagre-reklamo ko dahil nasa kalagitnaan kami ng training.

I lost track counting how many times we did this thing. Using our extreme Imaclums can paralyzed us anytime—at iyon ang kinatatakot ko. Mas lalala lang ang mangyayari sa amin kapag hindi kami tumigil. But, this ass is very pushy. Gustong-gusto niyang sinasagad ang lakas ko para lang dito.

He insisted on making the Ice Fire—that can make the target burn with such intensity of power causing them to burn and rot.

Mahirap makuha ang combination na iyon. Kinakailangan namin ng matinding practice. Hindi ko ata kaya mag focus ngayon dahil kanina pa ako pagod.

"Let's take a break." I said. Saka siya iniwan na nakatayo sa field. Bahala na siya.

Sa makalawa na ang alis namin and that would be a week long for the two of us. We'll fight for our lives and also for the pride of our school. Mahirap, pero kailangan naming sanggain ang mga pagsubok na 'yon. It's an honor for us to be a part of that League.

"Where do you think you're going?"

Kaagad akong napatigil sa paglalakad at hinarap siya. Nakapamulsa siyang nakasunod sa akin. He's gazing at me, but I don't mind at all. Pagod ako.