BARMEN. zeyker

11.bölüm

......

Sabah uyandığımda canın araması ile açtım gözümü telefonu zor bela açtıktan sonra kulağıma koydum.

Zeynep - efendim can ne oldu sabahın köründe?

Can- Zeynep... Ben çok kötüyüm ..

Sesi ağlamaklı ve kötü geliyordu .
Hemen dikildim. Bı korku kapladı içimi.

Zeynep - nerdesin sen?

Can- yağmurun babasının evinin. Önünde..  ya konuşmuyor benimle açmadı su telefonu!!
İçeride almıyor bu hödükler..

Zeynep -can ... Ya niye böyle yapıyorsun ki dayak yiyeceksin sonunda ..

Yağmurla konuşma zamanı gelmişti demek katlanıcagiz artık hakaret yemeye

Zeynep - can ? Ordamisin? Bak ben geliyorum sen sakın bişey yapma.

Hızla kalkıp bı banyoya gittim. Geldiğimde dolabım dan bı kot bide siyah crop  üstüne beyaz gömlek  giydim saçlarım bonus gibi olduğu için sıkı bı topuz yaptım çantamı alıp vansları giyip hızla aşağıya indim ama nasıl gidecektim oraya  taksi durağında taksi çağırıp   candan konum istedim. Çok  alışkın değildim babasının evlerine

Taksideyken telefonumu kontrol ettim ..
Kerem hala aramama dönemişti.
Wp sine bakıp son görülmesine baktım.
Sabah 6 diyordu beni uyuyo sandı herhalde

Arama kısmına gelip  keremi üstüne tıkladım.

Çalıyor..... Çalıyor....

Ama ben gerildim şuan yani.

Telefonu çantaya geri koyup yağmura ne diyeceğimi planlasam iyi olucak..

Yağmura haksızsın da diyemezdim ki sevdiğim aşık olduğum adamın bı çocuğu olsa Allah korusun ya . Ben ne yapardım bilemiyorum...

Canın attığı konuma geldiğimde gözlerim canı aradı kenarda pusmuş oturuyordu yanına doğru ilerlerken halinin ne kadar bitik olduğunu anlamak zor değildi.

Can- Zeynep sonunda geldin .. bana sen den başka kimse yardım edemez..

Zeynep - geldimde beni de görmek istemiyor ki  can hadi kalk sen eve geç baksana su haline

Can - olmaz Zeynep  ben onun yolunu çok bekledim yapamam çok bekledim ben onu. .

Bana sarılıp ağlamaya başlayınca canın ne vahim bı durumun içinde olduğunu anladım   anladım anlamasinada ben ne yapabilirdim..

  Kapı açılıp yağmur çıkınca hemen. Candan ayrılıp yağmura döndüm..

Yağmur - gelmişsin..

Zeynep - tabiki geleceğim seni burda bırakacağımi mi sandın yağmur?

Can yavru köpek gibi yağmura bakıyordu.

Yağmur göz ucuyla bile bakmadan

Yağmur,- sadece sen gel ...

Can bana tamam işareti yapıp geri beklediği yere çöktü.

Yağmurun ardından bende koskoca yalıya girdim babası gerçekten çok zengindi ama insanlıktan biraz yoksundu.

Yağmur merdiven çıkınca bı odanın önünde durup kapıyı açtı
Güzel hoş döşenmiş bı oda idi ama ödül odası gibiydi.. yaşanmışlık yok hatıra yok sevinç hüzün..

Yağmur yatağın ortasına oturdu ve kollarını bağladı
. yağmur - ee anlat bakalım ne anlatican biricik can arkadaşını nasıl sırtından bıçakladın hee!!..