BARMEN. zeyker

13.bolum

Arabada kendimizi kaybetmek istemediğim için geri çekildiğimde arabanın etrafını saran arabaları Yeni fark etmiştik..

Kerem kaşlarını çatarak etrafa baktığında kalbim yerinden çıkacak kadar atmaya başlamıştı. Çünkü bu hiç hayraelamet değildi..

Kerem- Zeynep şimdi beni dinliyorsun.

Derken bile bana değil arabalara bakıyordu.

Zeynep- kerem bişey yok dimi..?

Kerem- var biraz da kötü.. burdan kaçmamız biraz zor.

Zeynep - ne yapacağız..?

Kerem- bana bırak tamam mı sakın konuşma..

Bana dönüp elimi tutup gözlerime baktığında gözlerindeki korkuyu görmüştüm..

Kafamı salladığım da  adamlar benim olduğum kapıyı açmaya gelmişlerdi ki.

Kerem hemen arabadan inip hızla benim kapıma geçti adamlarla biseyler konuşup kavga ediyor du..

Çok korkuyordum bize en fazla ne yapabilirler diye düşündüm..

Kerem iyice sinirlenmişti..

Adamlar kahkaha atmaya başladığında hiç iyi şeyler olmayacak diye düşündüm.

Kereme silah çekilip alnına dayandığını görmemle arabadan inmem bir oldu..

Zeynep -  yapmayın !! Lütfen

Sesim türemişti..

Kerem- Zeynep! Neden çıktın?

Zeynep - kerem seni vurmalarına izin mi verseydim ...

Adamlar iyice sinirlenip üstümüze gelince bı hengame oldu kerem adama yumruk attığında  arkasında ki adam da ona silahını kaldırmıştı ki eline sarılıp nişan ayarını bozdum.. sonra ense kökümde bı acı hissettim.....

----------

Gözlerimi açmaya çalıştım..nerdeydim.. yağmur la çok fazla mi içmiştim diye düşündüm..
Yabancı konuşmalar eşliğinde savrula savrula arabanın içinde gittiğimi anladığım da içimdeki korku ortaya çıkmıştı..
Etrafa baktığında keremi ve sarılı kolunu gördüm..kan vardı .

Zeynep - kerem? 

Yanına yaklaştım ellerimin bağlı olduğunu yeni anlamıştım yanına kadar ulaştım bı şekilde alnımı alnına bastırdım..

Zeynep - lütfen.........aç gözünü.

Kerem- iyiyim.

Tok bı sesle soyeldigin de uyanık olduğunu anladım.

Yeşil gözlerini gördüğümde öfke doluydu. Korku çaresizlik..

Zeynep - bunlar kim kerem?

Kerem- bu gece ki işini bitirdiğimiz adamlar dı... ama beni takip etmişler..

Kolunu hatırladığım da

Zeynep - kolun nasıl oldu? Bunlar yaptı değil mi?

Kafasını salladı..

Zeynep - şimdi ne olacak?

Kerem- özür dilerim güzelim. Seni direk o odadan başka bı yere göndermem lazım dı. Hatta İstanbul a yolllamam..

Zeynep - keremm?? Ne yapacaklar bize!!

Kerem- bilmiyorum..

Arabanın içinde bı o yana bi bu yana sallana sallana gidiyorduk karanlıktı ama arkadaki minik pencereden güneş ışığı geliyordu. Yani sabah olmuştu.