Revenge
chapter seventeen..
chyler's pov-buti na lang at napapayag din namin ni ella na magpaconfine na sa ospital si paolo...he's condition is getting worse and anytime ay bibigay na siya...
naaawa nga ako sa kanila dalawa ni ella dahil sila na lang dalawa magkapatid ang magkasama kaya hindi ko sila magawa maiwan lalo na sa kondisyon ni paolo ngayon...
paolo-chyler,pwede mo na ako iwan at bumalik na sa parents mo..andito na ako sa ospital at may mga nurse na makakatulong si ella sa pag-aalaga sa akin...
chyler-no paolo...i can't leave you with that conditon..this time,ako naman ang tutulong sa'yo..
paolo-pero paano ang pamilya mo na matagal ng nag-iintay sayo?...
chy,matagal na panahon na din naman na lumayo ka sa kanila at kami ni ella ang nakasama mo...
chyler-alam ko at uuwi na ako sa kanila soon..isa pa,may kailangan din sila makilala...teka,hindi ka pa ba nagugutom?..ibibili kita ng makakain hindi kasi masarap ang pagkain dito sa ospital...
paolo-medyo nagugutom na nga ako eh...
chyler-lalabas lang ako sandali para bumili ng food mo..(after kong makabili ng pagkain ni paolo ay nagpunta ako sa scrumtious cafe...hay...namiss ko ang cake at coffee nila dito..wala kasi nito sa lugar kung nasaan ang rest house ni paolo...kaya dali-dali akong pumasok para pumila at nag order ng kape at cake...para akong bata na sobra excited na makain na yun cake pagkakuha ko...
bago ako lumabas ng cafe ang double check ko muna yun dala ko..sakto pag-angat ng ulo ko ay mukha ni caspian ang nakita ko...at kasama niya si leigh...
automatic na lumakas ang tibok ng puso ko at halos pigil ko ang paghinga hanggat hindi ako lumalampas sa kanya...na ewan ko ba kung bakit parang bumagal ang kilos ng lahat ng tao sa paligid...narinig ko pa ng sambitin niya ang pangalan ko...
shhhheeetttt!....nakilala niya ako....kaya paglabas ko ng cafe ay agad akong naghanap ng pwede mapagkublihan dahil alam kong susundan niya ako..nagpalipas muna ako ng ilan minuto bago ako lumabas sa pinagtataguan ko at bumalik sa ospital...)
paolo-chyler...okay ka lang ba?...para ka nakakita ng multo sa itsura mo ah...
chyler-i saw caspian...
paolo-really?...saan?..
chyler-sa cafe dyan sa malapit...
paolo-nakilala ka ba niya?..
chyler-yata...kasi narinig kong tinawag niya ang pangalan ko eh...
paolo-chy,tadhana na ang gumawa ng paraan para magkita ulit kayo...baka ito na ang sign para bumalik ka na sa kanila...
chyler-hindi pa ako ready eh..
paolo-chy,kailan ka magiging ready?..
matatanda ang parents mo..hwag naman sana,pero paano kung may mangyari sa kanila?...
chyler-babalik ako kapag settled ka na dito sa ospital para hindi ako magworry habang wala ako...bata pa si ella at hindi niya kakayanin mag-isa ang pag-aalaga sayo...
meanwhile....
caspian-leigh,let's go...
leigh-pero bakit?..
caspian-isinugod sa ospital ang daddy miguel...(nagmamadali kami ni leigh na umalis sa cafe at dumerestso na kami sa ospital kung saan dinala si daddy miguel...
buti na lang at malapit lang dito sa cafe yun ospital...) dad,mom what happened?..
naomie-bigla kasing natumba at nahirapan huminga itong daddy mo kaya isinugod na namin dito sa ospital...
miguel-ang mommy mo talaga masyado nerbyosa...ayan tuloy,iti-test na naman daw ako...
caspian-tama lang po ang ginawa ng mommy...mabuti na po yun alam natin ang nangyari sa inyo daddy..
miguel-masyado kayong nag-aalala sa akin eh...okay naman na ako..
caspian-kaylangan po ito malaman ni chyler...
leigh-pero paano natin siya sasabihan e diba nga,siya lang ang pwede tumawag sa atin at hindi din natin alam kung kailan ulit siya tatawag...
miguel-hwag nyo na masyado isipin kung kailan tatawag si chyler...isa pa,okay naman na ako...pwede na nga ako umuwi eh..
naomie-at sinong may sabi?...hanggat wala advice ang doctor mo at hindi ka natetest ay hindi ka uuwi....
caspian-tama po ang mommy,daddy...
hwag na po matigas ang ulo...
after two days...
caspian's pov-nag-uusap kami nina daddy miguel dito sa kwarto niya sa ospital ng may batang nakangiti ang biglang pumasok sa silid ni daddy...at lahat kami ay napatingin sa bata...kitang kita sa mga mata nya ang gulat ng makita kami at biglang nawala ang ngiti sa mga labi niya...
kirsten-come out...come out...wherever you are!....ooppssie...wrong door...
caspian-hey little one...
kirsten-sorry po...the door looks the same po kasi eh kaya akala ko room ito ng uncle ko...
caspian-it's okay baby girl...what is your uncle's room number?...(lumapit ako sa bata para kausapin siya...i can't even explain my feeling the moment i saw her..parang ang gaan gaan ng loob ko sa kanya...she even looks familiar...and those pair of eyes they remind me of someone..)
kirsten-he's room number?...i think,room 168 po....
caspian-gusto mo samahan kita sa room ng tito mo?...(bigla kong narinig ang tunog ng tyan niya..meaning gutom na siya...
napangito ako sa expression ng mukha niya..si chyler ang naiisip ko sa kanya...
ganon na ganon din kasi si chyler..) do you want to eat first before natin hanapin yun room ng uncle mo?..
kirsten-but my papi told me not to accept food from strangers...
caspian-mukha ba kaming bad guy?..
kirsten-naku hindi po...mukha naman po kayong mababait at ang gwapo nyo para maging bad guy..
caspian-hahaha!...you're so cute kiddo...
so,tanggapin mo na yun food?..
kirsten-gutom na po talaga ako kaya tatanggapin ko na po ang offer nyo..wala naman po lason yun diba?..yun kagaya sa story ni hansel ang gretel?..😊😊
caspian-hahaha....nope!..🤣🤣
while eating...
miguel-para siyang si....
caspian-chyler?..ganyan si chyler noon mga bata kami....how can i forget those eyes...baby girl,dahan dahan lang sa pagkain ah..(the thought that this kid might be chyler's nasasaktan na ako...
sana mali ang naiisip ko...sana kahawig niya lang si chyler...pero paano kung all these years na wala siya e may nahanap na siya iba at nakabuo na ng sariling pamilya?...)
naomie-but....
leigh-you two look so adorable...you look like a father and daughter...ang cute nyo pagmasdan...
after few minutes...
kirsten-thank you po ng marami sa food...
caspian-nabusog ka na?..(nakita kong may bakas ng pagkain sa mukha niya..haay...naisip ko na naman si chyler..
noong mga bata kami,madalas ko din siya punasan sa mukha kasi ang kalat niya kumain...lumapit ako sa bata at pinunasan ko ang mukha niya..) there you go...
kirsten-uhmm...baka po hinahanap na ako ng papi ko...thank you po sa food ulit...
miguel-we didn't get you name baby girl...
kirsten-my name is angela kirsten samonte po...
chyler's pov-nagkatinginan kami nina daddy ng sabihin ng bata ang full name niya....
