Asaf ellerinde poşetler ile geldiğinde Kayra teşekkür öpücüğü verip sütünü alıdı ve mutfağa kendine kahve yapmaya gitti.
Doruk burnuna gelen tavuk kokusu ile acıkmaya başladı. Poşeti almak için uzandığında Asaf poşetleri arkasına sakladı.
"Teşekkür yok mu?"
"Teşekkür ederim."
"Böyle kuru kuru teşekkür edilmez."
Doruk kurtulamıyacağını anladığında hızlıca yanağına bir öpücük kondurdu.
"Oldu mu?"
"Yani pek sayılmaz. İdare edeceğiz artık."
"Hadi ver."
"Al bakalım."
Poşeti aldığı gibi mutfağa koşan Doruk ile Asaf olduğu yerde kaldı.
"Sevgilim neden buradasın?"
Doruk elini kaldırıp poşeti gösterdi.
"Bunları hazırlamak için."
"Asaf'a salonun yerini gösterdin mi?"
"Ah! Unuttum."
"Şapşal. Ben hazırlarım. Sen Asaf ile ilgilen."
Doruk elindekileri tezgaha bıraktı. Koşarak girdiği mutfaktan koşarak çıktı. Asaf öylece dikilmiş masum bir şekilde etrafa bakıyordu.
"Özür dilerim. Bu taraftan."
Asaf Doruğu takip ederek girdiği odayı inceledi.
"Otursana." Dedi ayakta dikilen Asafa.
"Oturayım."
"Ah çantanı alayım. Odamıza götüreyim."
"Odamız?" Asaf hoşuna gitmiş bir şeklide gülümsedi.
"Kayra ayrı kalmak istemedi."
Asaf gülümseyerek sırt çantasını uzattı.
"Götür bakalım odamıza."
Doruk odadan çıkarken Kayra da elleri dolu bir şekilde içeri girdi. Ellerindeki masaya bıraktıktan sonra koltukta oturan sevgilisinin kucağında oturdu.
"Hoşgeldin sevgilim."
"Hoşbuldum yavrum."
Asaf Kayra'yı öperek özlemini gidermeye çalıştı.
"Öhm!"
Kayra gelen Doruğu gördüğünde bulunduğu kucaktan yana kayıp tek bir bacağa oturdu. Böylece Doruk için de yer ayırmış oldu.
"Sen de gel." Diyerek Asaf'ın diğer bacağını gösterdi.
Doruk ilerleyip Asaf'ın kucağına değil de yanına oturacağı sırada Asaf beninden tutup kucağına çekti. İki koca bebeğinde saçlarından öptü. Doruk alışmaya çalışıyor Kayra ise kucağında olduğu bedene iyice sırnaşıyordu.
Doruk önündeki tabağa uzanıp kucağına aldı. Hamburgerini yemeye başladı. Daha sonra aklına geldi. Hamburger ve tavuk yerken yapılacak en iyi şey oyun oynamaktı.
"Hadi playstation oynayalım."
"Ben oynamayacağım siz oynayın." Dedi Kayra.
"Sensiz olur mu hiç yavrum?"
"Olur olur. Senin kucağında uyumak benim için daha cazip."
"Öyle olsun bakalım."
Asaf Doruğun kalçasına küçük denemiyecek bir şaplak attı.
"Sende konsolları getir bakalım."
Doruk bu beklemediği hareket ile şoka girmişti. Kendine zar zor geldiğinde tabağı masaya bırakıp konsolları aldı. Birini Asafa verip yanına oturdu.
๋ 𓆝 𓆟 𓆞 𓆝 𓆟
"BEN KAZANDIM!" Doruk kazanmanın sevinci ile haykırdı.
"Ama bu haksızlık Kayra kucağımdayken oyna odaklanamıyorum."
"Benim ne suçum var be!"
"Güzelim yorgunum dedin. Elin ayağın durmuyor."
"Of bir daha seni öpersem ne olayım?"
"Ya sevgilim öpmüyorsun ki oynaşıyorsun."
"Sus!"
Kayra Asaf'ın kucağından kalktı ve odasına gidip kapıyı çarptı.
Doruk konsolu bir kenara koyup masadaki kirli tabak ve bardağı aldı.
"Sana kolay gelsin. Ben bulaşıkları yıkayayım."
