Hoofdstuk 37

167 11 1
                                    

Tine pov
"Ligt mijn jas in de kamer?" vraag Andy plots uit het niets. Ik kijk hem vragend aan. "Ja, waarom?" Je mag nog niet mee naar huis hoor." grap ik. "Kijk eens in mijn rechter binnen zak als je wil." zegt Andy geheimzinnig. Ik snap niet wat zijn bedoeling is, maar ik doe wat hij vraagt. Wanneer ik mijn hand terug uit zijn jaszak haal zie ik dat ik een cadeautje in mijn handen heb. "Doe maar open." zegt Andy wanneer ik niets begrijpend naar het pakje staar. "Is het voor mij!" reageer ik verbaasd. Andy knikt. "En waar heb ik dat aan verdient?" vraag ik voor ik het cadeautje open. "Omdat je me zo gelukkig maakt en omdat ik zoveel van je hou." zegt hij lief en schattig. "En ook omdat je er exact een twee geleden voor gezorgd hebt dat mijn leven zo veel mooier werd door onze paden te laten kruisen." antwoord Andy. Ik kijk Andy verliefd maar schuldig tegelijk aan. Met de gebeurtenissen van de laatste weken was ik het helemaal uit het oog verloren dat ik vandaag exact twee jaar op het politiebureau van Dilbeek werk. "Sorry, ik ben dat helemaal uit het oog verloren." verontschuldig ik me. "En jij maakt me ook zo gelukkig schateke en ik hou ook ontzettend veel van jou." antwoord ik. "Dat geeft niet bollie. Jouw aanwezigheid en jouw liefde is al een geschenk op zich." reageert Andy. Ik kijk hem vertederend aan. "Das lief van jou schat." zeg ik terwijl ik terug op de stoel plaats neem naast Andy. "Allee doe open." zegt Andy ongeduldig. Ik bekijk het pakje dat ik in mijn handen heb. Voorzichtig haal ik de verpakking er van af. Een klein rood doosje komt tevoorschijn. Wanneer ik het open zie ik een zilveren halsketting blinken in mijn ogen. Ik sla mijn hand voor mijn mond. "Schat hij is prachtig." zeg ik terwijl ik de ketting uit het doosje haal. Hij glimlacht. "Kom dan zal ik hem je rond doen." zegt hij. Ik ga dichter bij hem zitten zodat hij erbij kan. "Het staat je prachtig." zegt hij wanneer ik me terug tot hem richt. "Dank je." reageer ik blozend. Ik kijk Andy aan. Een blinkende schittering is zichtbaar in zijn ogen. Miljoenen vlinders dansen rond in mijn buik terwijl het warme gevoel mijn lichaam opnieuw inpalmt. Ik glimlach voorzichtig terwijl ik indringend in Andy's ogen kijk en door zijn haar wrijf. Hij wend zijn blik niet af, integendeel. Glimlachend blijft hij me aanstaren terwijl hij voorzichtig een haarlok naar achter brengt. Zijn hand blijft op mijn achterhoofd rusten. Ik voel hoe hij me voorzichtig naar zich toe trekt. Mijn hartslag stijgt terwijl Andy me vertederend blijft aankijken. Onze hoofden komen tot op een paar centimeter van elkaar. Ik zie hoe Andy naar mijn lippen kijkt en daarna terug contact zoekt met mijn ogen. Ik leg mijn hand in zijn nek terwijl ik mijn hoofd dichterbij breng. Onze lippen raken elkaar voorzichtig aan. Na een liefdevolle korte kus zoeken onze ogen opnieuw contact. Met weinig woorden kunnen we zoveel lezen in elkaars ogen. Opnieuw volgt er een kus. Deze keer is hij langer en intenser. Ik streel voorzichtig door Andy's haar wanneer onze lippen terug afstand nemen. Verliefd kijk ik hem aan. "Dit maakt me zo gelukkig." fluister ik zacht. Een glimlach verschijnt op
Andy's gezicht. Hij streelt voorzichtig met zijn hand over mijn wang. "Door alle gebeurtenissen van de laatste weken ben ik gaan beseffen hoe veel je voor me betekent en hoeveel ik van je hou. Ik kan niet meer leven zonder jou." begint Andy. "Ook al leek mijn hart jaren op slot als het op liefde aankomt, toch heb jij twee jaar geleden een plaatsje weten te veroveren in mijn hart en daar zal je voor eeuwig en altijd blijven. Ik zie je dood dood graag bolleke." gaat Andy verder. Zijn woorden doen de vlinders in mijn buik nog heviger dansen. "Ik zie jou ook dood dood graag schat." reageer ik terwijl onze hoofden opnieuw dichterbij komen.

Andy pov
Ik voel hoe onze lippen op het punt staan om te raken wanneer er op de deur wordt geklopt. Met tegenzin vergroot de afstand tussen Tine en mij opnieuw. Een verpleegkundige komt de kamer binnen. "Hoe gaat het met u?" vraagt ze vriendelijk. "Het gaat wel. Ik heb barstende koppijn, maar voor de rest voel ik me super." reageer ik terwijl ik Tine verliefd aankijk. De verpleegkundige neemt de parameters en geeft me mijn medicatie voor ze de kamer verlaat. Tine legt haar hand in de mijne. Onze vingers verstrengelen zich. Zwijgend staren we naar elkaar terwijl ik met mijn duim zachtjes over de rug van haar hand wrijft. Het mooie moment wordt verstoord door de beltoon van Tine's gsm. Geërgerd haalt ze haar telefoon uit haar handtas.

Ware liefdeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu