Ware liefde

Hoofdstuk 33

Andy pov
De uitvaartplechtigheid nadert geleidelijk aan het einde. Vooraleer de uitvaartliturgie van start gaat voor de aanwezigen, mogen eerst de familieleden nog een laatste groet brengen. Tine, Emma en de kleine Lars leggen samen een roos op de kist. Daarna schuift de menigten in de kerk langzaam aan om de moeder van Tine te groeten. Ik voel hoe Tine me met haar ogen volgt terwijl ik een laatste groet breng door mijn hand op het Christuskruis te leggen en een kruisteken te maken met het wijwater. Wanneer ik naar mijn plaats ga, ga ik naar Tine en neem haar stevig in mijn armen. Ik neem haar hand in de mijne en ga terug zitten. Wanneer iedereen terug heeft plaatsgenomen, leest de priester nog een laatste gebed voor. Het liedje 'afscheid nemen bestaat niet' van Marco Borsato weerklinkt in de kerk terwijl de kist langzaam naar buiten wordt gedragen. Tine's vader volgt als eerst, geflankeerd door zijn twee dochters. De menigten volgt gelijkelijk aan. Wanneer ik eindelijk de kerk uit geraak zie ik hoe Tine naar de lijkwagen staat te kijken. Ik ha onmiddellijk naar haar toe en leg mijn handen op haar schouders. Ze draait zich langzaam om. Haar vochtige ogen kijken opnieuw naar die van mij. Ik open mijn armen en Tine komt onmiddellijk dichterbij. Ze legt haar hoofd op mijn borstkas terwijl ik haar in mijn armen sluit. "Het was een mooie dienst." zeg ik zacht.

Zonder woorden blijven we minuten lang staan. De menigten die zich in de kerk bevonden mindert geleidelijk aan. Enkel de familieleden en dichtste vrienden staan nog voor de kerk. De collega's zijn ondertussen ook dichterbij gekomen. Brigitte legt haar hand op Tine's rug. Ze tilt haar hoofd omhoog, maar blijft in mijn armen liggen. "Bedankt dat jullie er waren." zegt Tine. "Dat is niet meer dan normaal dat wij onze collega en vriendin steunen in deze moeilijke periode." antwoord Veli. De rest knikt bevestigend. Na een kort onderonsje onder de collega's vertrekken de meeste terug naar huis. Ik blijf nog bij Tine wat normaal is. Ik heb haar beloofd dat ik na de dienst ook nog zou meegaan naar het kerkhof en dat doe ik dan ook. Wanneer de lijkwagen met de kist vertrokken is, ga ik samen met Tine, haar familie en enkele vrienden te voet naar het kerkhof, dat een eindje verderop gelegen is. Bij het graf aangekomen neemt de familie plaats op de eerste rij. Tine's vader wordt ondersteund door zijn oudere zus. Door de verhalen van Tine weet ik dat die twee goed overeen komen en dat het twee handen op één buik zijn. De zus van Tine staat bij haar man en de kleine Lars staat tussen Tine en Emma. Ik heb plaatsgenomen achter Tine zodat ik dicht bij haar ben. Wanneer de kist naar beneden gelaten
Word leg ik mijn hand op Tine's schouder. Ik zet een stap dichterbij. Tine valt huilend in mijn armen. Ook ik laat enkele tranen de vrije loop. Het is muisstil. Iedereen kijkt toe hoe de kist langzaam aan onder de aarde verdwijnt. Na dit laatste afscheidsritueel zit het hele gebeuren erop. Tine en haar familie hebben vooraf beslist om na de uitvaart geen koffietafel meer te houden, wat ik volledig begrijp. Als je net een dierbare begraven hebt, heb je er absoluut heen nood aan om gezellig samen te zitten aan tafel met familie en vrienden, waarvan de helft al vergeten is wat er in de voormiddag gebeurd is. Iedereen neemt dus geleidelijk aan afscheid van elkaar. Emma gaat met haar man en zoon terug naar huis zodat Lars wat kan rusten. Tine's vader gaat mee met zijn zus en haar man om samen iets te eten. Tine en ik keren samen terug naar de kerk waar mijn auto staat.

Ik leg mijn arm rond Tine's schouder. "Gaat het?" vraag ik wanneer de stilte even aanhoudt. Tine knikt. "Ik ben nog een beetje onder de indruk van alles." zegt ze. "Dat begrijp ik." antwoord ik. In stilte wandelen we verder.

Tine pov
Na een aantal minuten bereiken we de auto. We stappen in en rijden naar huis. Onderweg naar huis maakt de baby van zijn oren. Ik wrijf dan ook zachtjes over mijn buik. Andy kijkt me aan. "Gaat het schateke?" vraagt hij. "Jaja, de baby maakt een beetje van zijn oren." zeg ik. Andy legt zijn hand op mijn buik en wrijft er zachtjes over. De baby word geleidelijk aan rustiger. Na een kwartiertje zijn we thuis aangekomen. Het draait al rond de middag. "Ik ga iets maken om he eten." zegt Andy wanneer ik heb plaatsgenomen in de zetel. "Ik help je wel." reageer ik. Andy wil me juist zeggen dat het niet nodig is, maar ik overtuig hem door er onmiddellijk aan toe te voegen dat het mijn gedachten zal verzetten. Samen gaan we naar de keuken. Ik kijk ik de kasten en in de koelkast wat ik nog allemaal kan vinden. "Misschien kunnen we een pastaschotel maken." stelt Andy voor. Ik ga akkoord en samen gaan we aan de slag. We hebben de smaak te pakken en wanneer de schotel in de oven zit, willen we nog een dessert maken. Ik ken een lekker recept voor appeltaart en aangezien we de nodige ingrediënten heb, beslissen we om dat te maken. We halen de pastaschotel uit en steken de appeltaart in de plaats. De pasta was overheerlijk.

Andy pov
We zitten nog wat aan tafel wanneer Tine plots opstaat. Ze komt in mijn richting en slaat haar armen rond mijn nek. "Bedankt dat ik altijd bij jou terecht kan." zegt ze. "Voor jou zou ik alles doen. Ik zou zelfs voor jou door het vuur gaan moest het nodig zijn." reageer ik glimlachend. "Je bent de grootste schat die er is." zegt Tine nog en geeft me een kus.

Tine pov
De rest van de middag wordt gevuld met de afwas, het eten van de appeltaart en babbelen. We praten over gewone zaken zoals het werk, de zwangerschap maar anderzijds praat ik ook over mijn moeder en over alles wat vandaag gebeurt is. Ik heb er nood aan om hierover te praten. Het lucht op z'n het doet me deugd. Andy is blij dat ik erover kan praten en luistert dan aandachtig. Het is al laad dus beslis ik om te gaan slapen. Het is dan ook een zware en vermoeiende dag geweest vandaag. Andy blijft nog even beneden dus kan ik mijn plannetje uitvoeren.

Andy pov
Na dat ik alles netjes heb opgeruimd, Barry nog eens buiten gelaten heb en hem in zijn bench gezet heb, doof ik alle lichten en kruip dan ook mijn bedje in. Ik zie dat Tine al slaapt. De emoties van vandaag hebben ervoor gezorgd dat ik moe ben en ik van dan ook redelijk snel inslaap.

Langzaam aan word ik wakker. Het is al 10 uur maar ik hoef me niet te haasten want ik heb nog een dagje vrij vandaag. Ik zie dat Tine nog slaapt dus probeer ik zo stil mogelijk uit bed te stappen en naar beneden te gaan. Ik zet de radio aan op Q-music, een bijna dagelijkse gewoonte om de stilte in huis wat te doorbreken. Ik laat Barry buiten en maak een ontbijt op bed voor mijn schateke. Ik ben klaar met het ontbijt op bed en laat Barry binnen wanneer mijn aandacht plots gegrepen wordt door de woorden van de radiopresentator.

Het volgende verzoeknummer komt van een zeker Tine Kissling voor haar man Andy.
Ze schrijft: Schat, langs deze weg wil ik je nog eens extra hard bedanken voor de steun van de afgelopen periode. Ik heb het heel moeilijk gehad, en zag het dikwijls niet meer zitten, maar bij jou kon ik altijd terecht. Je was er om me op te vangen, om naar mij te luisteren en me te troosten, om de nodige knuffels te geven die ik nodig had, om me steeds de kracht en moed te geven om verder te gaan en te vechten voor de dingen waar ik boor moet vechten. Zonder jou was ik nooit door deze zware periode heen geraakt. Ik zou niet weten wat ik zonder jou moest doen. Lieve schat je bent een man uit de duizend! Liefs je bolleke.

Dus Andy je hebt het gehoord en speciaal van Tine voor jou het liedje love you more van Racoon.

Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht. Tine toch, denk ik bij mezelf. Ik luister aandachtig naar de tekst. Na het liedje stap ik rustig en zo stil mogelijk de trap op met het ontbijt op bed voor Tine. Ik maak haar rustig wakker. "Heey schone slaapster. Ik heb net je verzoeknummer gehoord op de radio. Bedankt voor al je mooie en lieve woorden. Je bent de beste schat die ik me kan inbeelden! De liefde vrouw die ik me ooit heb kunnen inbeelden." zeg ik haar. "Heey knapperd van me. Je verdient die woorden! En als er 1 iemand de grootste schat is dan ben jij het wel. Ik zou me een leven zonder jou niet meer kunnen voorstellen." antwoord Tine. Ik glimlach en zet het ontbijt op bed op Tine haar benen. We genoten samen van het ontbijt maar het meest van al van elkaar.