Ware liefde

Hoofdstuk 4

Andy pov
Het is al laat dus heb ik beslooten om naar huis te gaan, ook al heb ik niet veel zin. "Blijf je niet hier?" vraagt Tine me bijna smeekend. "wil je dat ik blijf?" vraag ik haar. "Ja ik heb geen zin om alleen te zijn en anders verveel ik me toch." antwoord Tine op een trieste toon. "Oké, ik zal hier blijven. Er is toch niemand die op me wacht thuis dus ik zou me ook alleen maar vervelen." reageer ik. Tine en ik zijn uitendelijk na lang babbelen, lachen en kussen dan toch in slaap gevallen. Ik lig samen met Tine in men armen in het ziekenhuis bed. We liggen beide zo dicht mogelijk bij elkaar. Ik heb haar in een omhelzing en houd haar stevig tegen me aan zodat ze er niet zou uitvallen. Ik geef een nachtzoen op haar voorhoofden. Na een tijdje ben ik in de groene ziekenhuis stoel gaan liggen om Tine de nodige rust te geven. Ik word wakker om 11:00 uur omdat ik niet echt comfortabel lig in die stoel. Ik kijk naar het bed waar Tine normaal zou moeten inliggen maar nu zie ik Tine niet meer in haar bed liggen. Ik doorzoek de kamer maar niemand is te bespeuren. Ik begin me stilaan ongerust te maken en ik ga dan ook om infotmatie vragen bij het onthaal. "Excuseer me, maar waar is mevrouw Kissling?" vraag ik beleeft. De ongerustheid is tevhoren in men stem en ik hoop dan ook dat ze het niet heeft gehoord. "Maak u maar geen zorgen meneer, mevrouw Kissling moet nog een paar onderzoeken ondergaan." antwoord de baliebediende beleeft. "Gaat dat lang duren?" vraag ik al een beetje geruster. "Neen hoor. Ze zijn haar om 10:00 uur komen halen dus het kan nog 15 minuutjes duren." reageert de baliebediende. "Oké, dank u voor de informatie." zeg ik met een glimlach op men gezicht. "Geen dank hoor." reageert de baliebediende met een glimlach op haar gezicht. Ik besluit om terug naar de kamer te gaan waar Tine ligt. Na 15 minuutjes niets te doen, zie ik hoe ze 'mijn Tine' binnen brengen. "En hoe is het gegaan?" vraag ik haar medelijdend.  0"Het is heel goed gegaan. Straks weet ik of ik naar huis mag gaan of dat ik hier nog moet blijven." antwoord Tine enthousiast.

Tine pov
Ik hoop dat ik straks naar huis mag gaan, want niets doen is wel irritant. Na heel veel gebabbeld te hebben over koetjes en kalfjes horen we iemand op de deur kloppen. "Mevrouw Kissling, ik heb heel goed nieuws voor u. U mag vandaag al naar huis. Maar op 1 voorwaarde en dat is dat je bij iemand gaat logeren of dat er iemand bij u komt logeren, want het is nog te vroeg om voor u eigen te zorgen." zegt de dokter. "Oké, bedankt voor de goede informatie." angwoord ik met een glimlach van hier tot in Tokio op men gezicht. "Als je wil kom ik bij jou logeren." zegt Andy op een kei schattige toon. "Meen je dat echt?" vraag ik met een grote glimlach op men gezicht. "Natuurlijk meen ik dat, anders zou ik je het niet voorstellen hé." antwoord hij met een glimlach op zijn gezicht. "Oooh dank je schat. Ik zou niet weten wat ik zonder jou moet beginnen." reageer ik kei enthousiast en geef hem een lange en zachte kus op zijn lippen.

Andy pov
Wow wat kust mijn Tine toch zo goed. Ik ben zo blij dat ik bij haar mag gaan logeren. Het is 13:00 uur. Ik pak alles in wat Tine bij haar heeft. Tine maakt zich ondertussen klaar. "Klaar?" vraag ik na 15 minuutjes. "Ja!" antwoord Tine met een glimlach op haar gezicht en geeft me vervolgens een kusje. "Ik hou ontzettend veel van jou." zeg ik tegen Tine. "Ik hou ook ontzettend veel van jou." reageert ze op een verliefde toon. We stappen langzaam naar de auto. Af en toe moet ik eventjes wachten omdat Tine nog niet zo goed kan stappen door de wondenmaar dat geeft niet. Na een aantal minuutjes komen we aan bij de wagen. Ik heb hem natuurlijk niet te ver van de hoofdingang geparkeerd. Ik help Tine zo voorzichtig mogelijk in de auto, vervolgens zet ik haar spullen in de koffer. We zitten in de auto op weg naar huis. Ik zet de radio op en er speelr net een mooi liedje af. Ik zet de radio luider en ik begin dan ook uit volle borst mee te zingen.
'I still hear your voice when you sleep next to me
I still feel your touch in my dreams
Forgive me my weakness
But i don't know why
Without you it's hard to survive...
'Cos everytime we touch
I get this feeling
And everytime we kiss
I swear i can fly
Can't you feel my heart beat fast
I want this to last
Need you by my side!
'Cos everytime we touch
I feel the static
And everytime we kiss
I reach for the sky
Can't you hear my heart beat slow
I can't let you go
Want you in my life

Intrumentel

Your arms are my castle
Your heart is my sky
They wipe away tears that i cry
The good and the bad times
We've been through the more
You make me rise
When i fall...
'Cos everytime we touch
I get this feeling
And everytime we kiss
I swear i can fly
Can't you feel me heart beat fast
I want this to last
Need you by my side!
'Cose everytime we touch
I feel the static
And everytime we kiss
I reach for the sky
Can't you hear my heart beat slow
I can't let you go
Want you in my life

Intrumentel

'Cos everytime we touch
I get this feeling
And everytime we kiss
I swear i can fly
Can't you feel my heart beat fast
I want this to last
Need you by my side!'

Na 20 minuutjes parkeer ik de auto op de oprit van Tine's huis. We hebben net en leuke rit achter de rug. We zongen uit volle borst mee met de liedjes waar we de tekst van kenden.

Tine pov
"Eindelijk thuis!" zeg ik wanneer Andy de wagen heeft geparkeerd op de oprit van men huis. Andy glimlacht. Ik wil uitstappen maar Andy houd me tegen. "Sshht, wacht even." zegt Andy me met veel medelijden. Andy stapt uit en komt mijn richting uit gewandeld. Andy helpt me uit de auto en ondersteunt me tot binnen in de zetel. "Dank je." zeg ik hem stil en vermoeid. "Graag gedaan schateke. Je moet nog veel rusten en dat is nu het belangrijkste." reageert Andy met een glimlach. Andy gaat nog snel de rest van men spullen uit de auto nemen en ploft vervolgens naast me neer in de zettel.