CHAOSYN

CHAPTER 1

I woke up because of the knock and voice of a girl. I immediately stood up and went downstairs. I opened the main door and saw a smiling Inez with a big colored Tupperware in her hand.

"Pinapadala ni Mama. Banana cake," bungad niya.

"Hala, thank you so much! Pakisabi kay Aling Nanny, ha?" Nakangiti ako habang kinuha ang bitbit niya. Nakangiti naman siyang tumango-tango.

"Ayy, pasok ka,"dugtong ko.

"Huwag na. Salamat. Tutulong pa ako sa pagluluto kay mama, e.' Doon daw tayo maghapunan mamaya. Kunin na lang kita mamaya rito," sagot niya. Nakangiti naman akong tumango.

"Sige-sige. Mag-arrange muna ako sa mga gamit ko rito," sabi ko naman.

"Mauuna na ako," paalam niya. Tumango ako at siya'y umalis na. Isinarado ko na ang pinto at dumiretso sa kusina.

May iilan nang mga plates at utensils na nakalagay sa cabinet. Siguro'y kompleto na ang mga gamit sa bahay na 'to. Ang swerte ko't nakilala sina Aling Nanny at Manong Gadong.

Kumuha ako ng plato at tinidor at umupo sa silya. Mainit pa ang ibinigay nilang banana cake. Kakaluto pa lang siguro nito.

My lips curled a little when I remembered something. I shoo my thoughts away immediately to enjoy my food.

The aroma of the cake made me crave it more. It's not too sweet but also not bland. Just perfect for my taste preferences. Hindi rin siya gaanong basa o dry.

Gusto kong manood ng drama series habang kumakain nito pero ayaw ko muna. Biglang pumait ang aking pakiramdam.

"I've let them down. I broke my promise."

I could feel that my eyes had become watery, so I heaved a big, deep sigh and finished my food immediately. I washed the dishes and put them on a tray for dishes in the sink to let them dry.

Pumunta ako sa kwarto para kumuha ng tuwalya at susuotin. Hinalungkat ko ang bag at kumuha ng isang black skirt-short, dark blue polo shirt, underwears, sabon, shampoo, comb, toothpaste at toothbrush. Bumaba na ako at dumiretso papuntang banyo.

Malaki-laki ang kanilang banyo. Pagbukas ng pinto ay ang shower area kaagad ang bubungad. May shower curtain na nag-divide sa shower area at toilet. May tig-iisa silang gripo at balde. Walang ibang dekorasyon bukod sa hanging tray para sa mga toiletry na nakalagay malapit sa shower.

Isinarado ko ang pinto at kumuha ng tubig mula sa balde gamit ang tabo. Binasa ko muna ang aking mga paa, pagkatapos ay buong katawan maliban sa buhok, at binuksan ko na ang shower para mabasa na ako nang tuluyan. Hinayaan ko na muna ang malamig-lamig na tubig mula sa shower na rumagasa sa aking katawan.

Pumikit ako at dinaramdam ang magaan na pakiramdam ko ngayon.

"How could I survive this day? Or will I survive this day?"

Araw-araw na lang ganito ang pumapasok sa aking isipan. Napatawa na lang ako sa sakit.

Tirik na tirik ang araw at naglalakad ako papuntang eskwelahan. Eskwelahan na hindi ko inakalang dito ako makakapag-aral.

Nakasuot ako sa aking paboritong jacket na kulay itim at kayumanggi. Paborito ko ito dahil madaming bulsa at ang mga bulsa pa nito'y may mga butones o lock. It's waterproof and reversible.

Hindi ko alam kung bakit kahit tirik na tirik ang araw, kapag naglalakad ako, hindi ko talaga maramdaman ang init nito.

Tuwing naglalakad ako ay hinahayaan ko na ang aking mga paa sa paglalakbay sa daan habang ang ang isip ko nama'y nahimay-himay sa bawat iniisip ko.

"Ang daming bayarin, gusto ko na lang na hindi tumingin kaliwa't kanan tuwing tatawid," ani kong pabulong habang tumitingin magkabilaan sa kalsada para tatawid. Naalala ko lang kasi ang walang katapusang bayarin sa eskwelahan.

Hindi ko alam kung matatawa, maaawa, o maiiyak sa sarili ko. Palagi na lang kasing lumalaban sa buhay, pwedeng time freeze muna, nakakahingal eh.

Napalingo-lingo ako nang matandaan ko iyon.

KInuha ko ang shampoo sachet sa tray at binuksan ito gamit ang aking ngipin. Inilagay ko ito sa tabo na may kaunting tubig at pinabula bago ko inilagay sa ulo.

I massaged my hair and scalp well. I rinsed it thoroughly after, put some conditioner on my hair, and rinsed it again.

Pagkatapos ay nag-sabon na ako, from my upper body, face, then lower body. Nagbuhos muna ako ng tubig bago pinaandar ulit ang shower.

After I took a bath, I dried myself using a bath towel. I covered my hair with another towel to let it dry. Nagbihis na ako sa dinala kong damit. I hang the towels and comb my hair after. As usual, ang dami na namang buhok na nalagas. Parang darating ang araw na makakalbo na ako. I flushed it down the toilet and washed my hands and feet again. Nang matapos ko na lahat ng gagawin sa loob ng banyo ay lumabas na ako.

Wala pa akong ganang mag-organisa sa mga gamit ko sa itaas kaya lumabas muna ako at napagdesisyunang tumambay sa porch.

Ang presko ng hangin dito. Malamig at hindi malagkit. Nakakagaan sa pakiramdam. Nakangiti lang ako nang may mamataan ako sa bakuran. Isang tanim na santan at namulaklak na ito.

I stayed curving a smile, but this time, I have other emotions being felt. I remembered Krisha.

KRISHA'S POV

I was shaking when I stepped my foot on the ground while I was getting outside of a small ship. But I got my courage back when I already stepped my other foot on it. My feet were on each side already.

"I'm already here," I whispered, forcing a smile.

I told you that I didn't like broken promises.

I will fulfill my promise, and you will fulfill yours too.

"Paradise Resort po," I said to the tricycle driver that waited outside the seaport.

"Sige po, Ma'am. Dito po," sabi niya habang inalalayan ako papunta sa kaniyang tricycle. Binitbit niya naman ang dalawang maleta ko at isinakay ito sa likod ng tricycle; nasa akin naman ang isang malaking backpack at shoulder bag ko.

Nang umandar na ang tricycle ay kinuha ko ang cellphone na nasa loob ng aking shoulder bag.

I opened my phone with my password and clicked my camera app to take a 5-second video of the path we were taking. I always took a video or picture of any moments in my life and compiled them at the end of the month. I did this to congratulate myself for surviving.

Life is very hard, and just surviving a day is worth celebrating.

I wish that this time, on my compilations of everyday moments, there will be moments when I'm with her.