yujine bakmaya başlayalı yaklaşık iki hafta olmuştu. hanbin ile yaşlarımız yakın olduğu için iyi anlaşıyorduk. önceki gittiğim evlerdeki beni büyük kızlarına ayarlamaya çalışan orta yaşlı kadınlardan kesinlikle daha iyiydi.
öğlen olmuştu. kapının çalmasıyla kapıyı açtım. karşımda hiç görmediğim sarışın bir çocuk vardı. çocuk yüzüme biraz baktıktan sonra konuşmaya başladı. ''sen kimsin?''
''ah, şey. ben hao. yujinin bakıcısıyım.''
''hao? oh, şu hanbinin sürekli bahsettiği çocuk,'' ne? ''sen de çinlisin değil mi? ben quanrui, ricky de diyebilirsin. hanbinin arkadaşıyım.'' çocuk içeri geçerken beni de yanında sürüklemişti.
kendisiyle beraber beni de koltuğa oturup konuşmaya başlamıştı. ''ah, çinli hiç arkadaşım yok. seni bulmam çok iyi oldu.'' kendinden bahsetmeye başlamıştı ve anladığım kadarıyla susmaya hiç niyeti yoktu.
''ricky.''
gelen ses ile ıslak saçlarını havlu ile kurulayan hanbin ile karşılaştım. rickye olan delici bakışlarından sonra bana bakıp gülümsemeye başladı. ''üzgünüm, onun geleceğini söylemeyi unuttum. bu arkadaşım ricky.''
''hey, biz zaten tanıştık bile.''
''ricky, tanıştığınız ilk günden korkutma onu.''
''hadi ama! gayet iyi arkadaş olduk bence.''
hanbin koltukta aramıza oturup televizyonu açtı. ''şey, ben yujinin yanına gideyim en iyisi. size iyi eğlenceler.'' dediğim şey ile ikisi de itiraz etmeye başladı. en sonunda ısrarlarına dayanamayıp oturdum ve film seçmeye başladık.
''bu film çok sıkıcı.''
''ricky, sessiz ol.''
''size korku filmi açmamız gerektiğini söylemiştim.''
''korku filmi izledikten sonra beni gece arayıp ağlıyorsun ricky.''
''hey! haonun yanında böyle şeyler deme.''
hanbinin dediği şey ile gülmeye başladım. ''sorun değil, ben de korku filmlerinden çok korkarım. ve bu film gerçekten de sıkıcı.''
dediğim şey ile hanbin kumandayı alıp filmi kapattı.
''neden ben dediğimde kapatmadın filmi?'' ricky ağlamaklı bir ses ile konuştuğunda hanbin sırıttı. ''sen hao değilsin."
