Yalancı

Oyun -III-

Ben karakolda oturmuş beklerken telefonuma mesaj geldi, Devran olmaması beni şaşırtmıştı.

0532**

0532** : Karakoldaki ortamı sevdin mi?

Benim hayatımda da gizem hiç eksik olmaz zaten anasını satayım.

0532**

İnsanların benle ne derdi var anlayamıyorum biliyor musun? Ayrıca bu cesaret nedir sence buradan çıktıktan sonra seni bulmam kaç dakikamı alır? :Efza

0532** : Eminim çok zamanını alır ama konumuz bu değil. Seninle ufak bir iddiaya girmek istiyorum.

Ben de bayılırım beni ihbar eden insanlarla iddiaya girmeye zaten. Şuradan çıkmam çok da uzun sürmez merak etme. İddian sende kalabilir. :Efza

Ayrıca, kim olduğunu bulduğumda umarım sen de benim seni sokacağım yerin ortamını seversin. :Efza

0532** : Ben senin oradan çıkmana izin verene kadar çıkamayacaksın.

Yazdığında sadece sohbetten çıktım. Çıkamayacakmışım. Her kimse beni tanımıyordu.

Polis memurlarından birinin yanına yaklaştım. "Beyefendi yüksek dozda alkol almadığıma eminim, ayrıca gördüğünüz gibi gayet de ayığım ve kimse için tehlike arz etmiyordum. Gitmemde bir sakınca var mı?" Dedim. Saçma olan kısım sadece saçma sapan bir alkol ihbarı yüzünden beni karakola getirip burada tutmalarıydı.

"Tabii ki çıkabilirsiniz Efza Hanım, sanırım bir yanlış anlaşılma olmuş." dediğinde sohbete girdim.

0532**

Çıkmak çok da zor olmadı aslında. Galiba bir şeyleri yanlış hesaplamışsın. : Efza

Sohbetten çıktım ve telefonu cebime koydum. Karakol dışındaki polislere de durumu izah ettiğimde beni eve bırakabileceklerini söylediler. Kabul ettim, sonuçta motorum yakınlarda değildi.

Polis memurunun beni eve bıraktığını görünce Serkan Abi ayaklandı, tabii hava da aydınlanmak üzereydi. Endişelenmiştir adam. Arabadan inerken polis memuruna teşekkür ettim ve Serkan Abi'nin yanına gittim. "Abi merak etme bir şey yok ufak bir yanlış anlaşılma sadece." dediğimde rahatlasa da şüphelenmişti.

İçeri geçerken olabildiğince sessiz olmaya çalıştım. Odama çıktım ve üstümü değiştirip kendimi yatağa attım. Uyku sıcak kollarıyla beni sarmalamaya başlamıştı bile.

------

Sabah kapımın tıklatılmasıyla uyandım. Annem olduğunu düşünerek "Gel" dediğimde gördüğüm kişi şok yaşamama sebep oldu.

Devran'ın sabahın köründe benim evimde ne işi vardı?

Ben uyku sersemi daha ne olduğunu anlamlandırmaya vakit bulamadan o konuşmaya başladı. "Şu an burada ne işim olduğunu düşünüyor olabilirsin. Bunu düşünmekte oldukça haklısın ama annen ve baban 2 gün yoklar ve ben de Asrın'ı getirdim. Hazır getirmişken birlikte kahvaltı yapalım dedi ben de seni uyandırmaya geldim." Dedi tek nefeste, sanki bir anda yastığımın altından silah çıkarıp onu vuracakmışım gibi. Ki yapabilirdim de, ama yapmayı planlamıyordum.

"Peki tamam hadi çık da üstümü giyineyim. Gelirim ben aşağı." Dediğimde gözlerinde bir parıltı görmedim değil. Kesinlikle aklında bir şeyler vardı ve ben ne olduğunu bulacağıma emindim.