ငါးဆားနယ်လေးရဲ့လက်ဖက်ရည်ဆိုင် (syetem)

Chapter 3

[အို အို.......ငါသေတော့မှာလား.]

နောက်တစ်နေ့ လင်းရှီနိုးလာချိန်တွင်ညနေစောင်းနေပြီဖြစ်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကလည်း စက္ကူအားလုံးချေထားသလို နာကျင်ကိုက်ခဲနေသည်။
အက်ကွဲနေသောအသံက လင်းရှီပင်သူ့ဘာသာမမှတ်မိနိုင်တော့လောက်အောင်ခြောက်ကပ်နေပြီး အစုတ်ပလုတ် အိုအို သည် သူဘာမှမသိပါကြောင်းငိုယိုငြင်းဆန်နေသောအသံကသူ့ကိုပိုပြီးခေါင်းကိုက်စေသည်။

[ငါ ဒီကမ္ဘာမှာ အချိန်တိုင်း အf..kခံရပြီးဘဲ ပြီးသွားမှာတော့မဟုတ်ပါဘူးနော်]

OO:....................

[သေချာပေါက်မဟုတ်ဘူးပေါ့ hostရယ် အထက်က missionက ကျမလာသေးလို့ပါ]

[အင်းပါ.........]

လောကကြီးအားစိတ်ကုန်နေသည့်လင်းရှီက ပြန်ပြောလိုက်ပြီးနောက်စောင်ကိုပြန်ဆွဲ ခြုံလိုက်ပြီး သူနိုးလာတာဘယ်သူမှသတ်ိမထားမိသေးခင် မျက်လုံးများပြန်မှိတ်သွားသည်။

"မေနိုး......သေနာလူကြီး"

မနေ့ညက သူ့ကို့ဆေးခေတ်ပြီး အကြိမ်ကြိမ် နှီးနှောသွားသည့်လူကြီးအား သူကျိန်ဆဲလိုက်ပြီး သူကပါဆေးအရှိန်နှင့် တောင်းဆိုနေခဲ့ခြင်းအားပြန်စဉ်းစားမိပြီးနောက်ဒေါသဒီဂရီကပိုမြင့်လာပြီးခေါင်းကပင်အငွေ့ပျံမတတ်ဖြစ်လာသည်။

"လာပါစေဉီး.....ဒီလောင်ဇီကိုများလှည့်စားရဲတယ်ပေါ့.ဟမ့်....အခုကျဘယ်မှာပုန်းနေတာလဲ..."

နာကျင်ကျိန်းစပ်နေပြီး သူ၏ပေါင်တံလေးများမှာ စေ့၍ပင်မရတော့ချေ။အရည်ညစ်ခံထားရတဲ့သစ်သီးလို့ပင်သူ့ကိုယ်သူခံစားလာရပြိီး အရက်နာကျခြင်းနဲ့ဆေးခတ်ခံရခြင်းတို့ကြောင့်သူ၏ကိုယ်မှာအလွန်ပင်ပင်ပန်းအားနည်းနေတာကြောင့် သူသတိမထားမိခင်မှာပင် အိပ်ပျော်သွားပြန်တော့သည်။

------------------------------------------------------------------

နန်းတော်၏ဉယျာဉ်အတွင်းတွင်မူ သူ၏ယုန်ကလေးရှေ့တွင်ရှိနေတတ်သော မျက်နှာအမူအရာနှင့်ပြောင်းပြန်အချိုးကျနေသော အေးစက်ခက်ထန်နေသော လီယွီ၏ရှေ့တွင် လူကြီးနှစ်ယောက်နှင့် လူငယ်တစ်ယောက်တို့သည် တဆတ်ဆတ်ပင်တုန်အောင်ကြောက်ရွံ့နေကြပြီဖြစ်သည်။