Kaçış

*7*

Enes'ten;

Elif'i arıyordum ama açmıyordu. Görkem'i aradım;

"Görkem Elif orada mı?!"

"Hayır Enes Bey. Kendini babası olarak tanıtan bir kişi içeri girdi. Yaklaşık yarım saat konuştuktan sonra da dışarı çıktı ve Elif Hanım odasına girdi. Beş dakika sonra gözü dolu bir şekilde elinde bavulu ile arabasına bindi ve gitti."

"Tamam Görkem, sana haber verirse bana söyle."

"Tamam Enes Bey"

Ulaşabildiğim bütün kamera kayıtlarına baktım ve Edirne'ye gittiğini, sonradan da havaalanına girdiğini gördüm. Direk havaalanına doğru yola çıktım ve nereye bilet aldığını araştırmaya başladım. Bir arkadaşım sayesinde bulmam çok zor olmamıştı. Muğla'ya gittiğini öğrenmiştim. Peşine Furkan'ı gönderdim.
Sanırım biraz tek kalmak istiyordu ama durum böyleyken tek de bırakamazdım. O yüzden en güvendiğim olan Furkan'ı gönderdim. Sonra eve döndüm. Oğuz direk Elif'i sordu bende bildiklerimin hepsini anlattım. Oğuz hemen ayaklandı, onu oturttum ve sakinleştirdim. Ve yeniden Elif'i aradım. Açmayınca Oğuz şansını denemek istedi ve telefonu açtı. Oğuz sesini hoparlöre verdi;

"Elif nerdesin?"

"A-abi ben iyiyim merak etme. Sadece biraz kafamı dinlemek istiyorum. Enes'e söyle beni aramasın. Beni sen de arama...
Biraz tek kalıp kendimi toparlamam gerek."

"Tamam ama Enes ile de bir kez konuş, çok endişelendi o da."

"Tamam abi..."

Oğuz telefonu bana verdi ve odasına çıktı.

"Elif... Nasılsın?"

"İyi değilim Enes, babam geldi bugün. Benden özür diledi. Enes ben bu zamana kadar babasız yaşamışım, o duyguyu hiç tatmamışım. Küçükken kahramanım yokmuş, şimdi olsa ne yazar. 1 hafta burda kalacağım ve bir karar vereceğim. Ya devam ederim, ya da abim zaten döndü bana gerek kalmadı. Yurtdışına taşınıp kendime yeni bir hayat kurarım. Ve şuan 2. seçeneğe daha yakınım, her şeyden uzaklaşmak istiyorum..."

"Elif şuana kadar birlikte halletmedik mi herşeyi, bunu da atlatırız güzelim. Yeter ki gel, gel ve benim, bizim yanımızda ağla. Abin ve ben seni bekliyoruz tamam mı? İstediğin her zaman ara, ben burdayım. Görüşürüz Elif..."

"Görüşürüz Enes..."

Telefonu kapatıp Oğuz'a verdim. Ve arabaya atlayıp şirkete gittim. Furkan beni aradı;

"Abi, Elif dışarıya çıktı. Şuan bir kızla sarılıyor. Sanırım ismi Mira"

"Tamam Furkan Mira arkadaşı."

Elif'ten;

Telefonla konuştuktan sonra Görkem'i aradım.

"Görkem, şirkette ne olursa anında bana bildirmeni istiyorum. Azra'yı da tamamen gönderin."

"Tamam Elif Hanım, Enes Bey Elif'ten haber alırsan bana söyle dedi, ne yapayım?"

"Benim söyle dediklerimi söyleyebilirsin, hadi görüşürüz Görkem."

"Görüşürüz Elif Hanım, en kısa sürede yine ofisinizde olacağınızı biliyorum..."

Tam o anda Mira aradı;

"Elif nerdesin? Evin kapısını çalıyorum açan yok!"

"M-Mira'm ben çok kötüyüm. Muğla'dayım şuan. Görkem'i gönderiyorum o seni yanıma yollar."

"Tamam hemen geliyorum Elif'im"

Dışarı çıktım ve dolaşmaya başladım. Bir banka oturdum ve denizi izlemeye başladım. Yanıma biri oturdu.