Yanlış Anlaşılma

9.Bölüm:Kardeşim

Buket 8 yaşındayken

Yazardan

Buket ve Atlas evde tek başlarına kendi oyun alanlarında oyun oynuyorlardı Atlas legolardan yaptığı yollarda arabalarını sürüyor ablası Buket'te Barbie bebeklerine yemek yapıp yediriyodu

"Abla seninle kovalambaç oynayalım mı?"

Buket daha küçük bir kız çocuğuydu oda oyun oynamak istiyordu

Ama nerden bilebilirdi ki bugün kardeşinin son günü olduğunu

"Tamam oynayalım sen kaç ben yakalayım"

Atlas çok mutlu olmuştu ablasını çok seviyordu ama annesi hep ondan uzak durmasını söylüyordu

Hızlıca aşağı doğru kafası ı salladı
"Anlaştık ama ona kadar say gözlerinide kapat"

"Tamam sen nasıl istersen"

Buket gözlerini kapatıp saymaya başladı Atlas ise üst kata doğru koşuyordu

"Biiiiir"
Buket adım seslerinden üst kata anladı en son bakacağı yer belli olmuştu

"Beeeeeeeşş"

Atlas direk odasına girdi dolapların arasına girdi ablasının onu bulacağı düşüncesine kapılıp yatağın altına girdi burayıda beğenmemişti

"Oooooooonnn"

Atlas telaşa kapıldı kendisi balkon kapısının arkasına saklanmıştı

Buket üst kata çıktı bütün odalara baktı Atlas'ın hangi odada olduğunu biliyordu

Tabi ki kendi odasındaydı

Buket tüm odalara baktı en son Atlas'ın odasına gelmişti kapıyı açtığında Atlas kıkırdamaya başlamıştı

"Atlaaaas nerdeeeesiiiiin?"

Buket balkon kapısına geldiğinde Atlas korkuluklara yaslandı Korkuluklar çocukların boyuna göre yapılmıştı ve Atlas'ın beline geliyordu

Buket kardeşine birşey olucak diye çok korkuyordu

"A-atlas ablacım ordan çekil bak düşüceksin"

Atlas daha çok yaslandı sonrada güldü"abla beni kandıramazsın"

"Atlas seni kandırmıyorum oyun bitti oyun oynamıyoruz çekil ordan annem çok kızar"

Atlas daha çok yaslandı ve herşey o anda gerçekleşti

Bir çığlık ve düşme sesi geldi

Buket'in eli havada şaşkın bir şekilde boşluğa bakıyordu ne hissettiğini bilmiyordu

Üzgün müydü?,kızgın mıydı?,kırgın mıydı?

Hiç bilmiyordu küçük kız aşağıya indi merdivenlerden inerken cam kapıdan havuzun kenarında yerde yatan kardeşini gördü

Korkuyordu hemde çok korkuyordu bu korku kardeşine birşey olma korkusuydu

Kapıdan çıkmıştı kardeşi karşısındaydı kanlar vardı kafasını havuzun mermerine vurmuştu şu hafif kırmızıydı

Kız yere çöküp kardeşini kendine çevirdi

"Atlas hadi uyan oyun bitti"

Küçük kız ağlıyordu kardeşinin yanaklarını okşadı sonrada koşarak mutfağa gitti buzdolabından bir fındıklı çikolata alıp kardeşinin yanına geldi"bak sana çikolata getirdim uyan artık annem gelicek "

Kücük kız üstündeki kanları daha yeni fark ediyordu ağlaması daha çok şiddetlendi

Saatlerce kardeşinin yanında ağladı sırf o uyansın diye herşeyi yaptı limonata getirdi, en sevdiği oyuncağını getirdi ama kardeşi uyanmadı

Annesi gelmişti oğlunu öyle görünce hemen yanına koştu

Küçük kızı itekleyip oğluna sarıldı nabzını kontrol etti

Nabzı yoktu

"Atlas?!Atlas ses ver?!"

Hemen kızına döndü küçük kızın üstüne yürümeye başladı

"Ne yaptın sen?!senin yüzünden biricik oğlumdan oldum?!"

Küçük kız hem çok korkuyor hem de çok ağlıyordu o ağlamasını durduramazken annesi ona yapmadığı şeyleri söylemeye devam ediyordu

"Anne ben-"

"Sus?!anne deme bana?!ben senin annem değilim bir katilin annesi olamam ben?!"

Küçük kız herşeyi anlamıştı o artık bir katildi hemde kendi kardeşinin katiliydi

(⁠｡⁠♡⁠‿⁠♡⁠｡⁠)

Okullar açıldı pek aktif olamayabilirim bunu bildirmek istedim

Neyse hey Wattpad yazarı gibi sorular sorayım bari jsksksjsk

Buketin geçmişini nasıl buldunuz?
Yazarken ben duygusallaştım

Bu arada 2023 yılına göre hesaplarsanız Atlas yaşasaydı 14 yada 13 yaşında olucaktı

Neyse canlarım hepiniz öpüldünüz yeni bir bölümde görüşmek üzere

>>>3❤️