KÜTÜPHANE AŞKI (Doktor Kurgusudur)

Uzak kalmak

Selam canlarımm.

Yeni bölümle karşınızdayım.

Umarım beğenirsinizz.

                            ___________________

   Nasıl alaya edebilirdi. Bu olay insanların ağızlarında dolanan ve dedikodusunu yapacakları bir durummuydu.
Hiç kimse olayın arka yüzünü görmüyordu.

    Efe'nin alaycı tavrına karşı sinirlendim.

  "Ne biliyorsun ki! "

Aniden atılımım karşısında şaşırdı.

   Hiçbirşey bilmiyordu.
Bilemezdi ...

  "Tamam sakin ol !"  Alaycı tavrı yok olurken sinirli gözlerim ellerime indi. Titriyordular. Aklımdan çıkmayan her daim düşüncelerime konuk olan Evren 'i düşündüm. Bir veda bile edememiştim ona ...

     Ellerimde hissettiğim sıcak eller kendime gelmem için bir işaret gibiydi.
Efe'nin yoğun Duygu dolu gözlerine baktım.

    "Bana anlayabilirsin. Ne yaşadın bilmiyorum ama sana yardım edebilirim."

     Duymayı beklediğim cümle belkide buydu.sandalyemi kaydırıp ellerimle ona uzandım. Kafamı göğsüne yaslayıp kendimi sakinleşirmeye çalıştım. Telkin edici sesler sırtımı sıvazlayan bir el ...

      "Şşşht ben burdayım."

                            ___________________

     Ayakkabı bağcıklarımı bağlayıp çantamı vestiyerden kaptım. Koşarak Bodrum'a inip arabaya bindim. Derse geç kalıyordum.

      Kış soğuğu  vücudumu titretirken ısıtıcıyı açıp sürmeye başladım. Her zaman kullandığım yolda tadilat yapılması nedeniyle daha uzun olan yolu kullanacaktım. Hızlı ve temkinli ilerlediğim yolda Neşet Ertaş bana yoldaş oluyordu.

      Yolda ilerlerken otobüs durağında bekleyen kız çoçuğu dikkatimi çekti yavaslayıp durağın önünde durdum. Yolcu camını açıp seslendim.

     "Nehir ablacım okula mı gidiyorsun?"
Ona seslenmem ile yolda olan gözleri beni buldu.

   "Aaa Irmak abla ."
Tatlı bir gülümsemeyle bana bakarken onu ne kadar özlediğimi fark ettim.
Evren ile görüşmeyeli 2 Ay olmuştu. Nehirde uzun bir süredir görmemistim.

   "Hadi gel ben bırakayım okuluna."
İtiraz etmeden yolcu kapısını açıp bindi . Kemerini bağlayınca sürmeye başladım.

    "Nasıl geçiyor bakalım okul?" Bana tatlı bir gülümseme sunup konuşmaya başladı.

  "İyi gidiyor Irmak abla 1 hafta sonra ara tatilimiz var ailecek dedemin at çiftliğine gideceğiz. "

    Mutlu bir şekilde başladığı cümle hüzünle son buldu.
"Neden moralin bozuldu ne güzel at çiftliğine gideceksiniz."

   Küçük omuzlarını silkti yolda olan gözlerim ona birkaç saniye döndü.

   " At çiftliğine gitmek çok güzel ancak Abim gelmeyecek. "

   Evren onu tekrar hatırlamak kalbime sızı veriyordu. Onun hakkında konuşmak...

    " Anlıyorum."

  Ne diyeceğimi bilemiyordum. Teselli vermek şuan yapabileceğim bir şey değildi.

      Sessiz geçen birkaç dakikanın ardından Nehir müzipçe güldü.