Arcade ➤ 𝘼𝙧𝙛𝙚𝙧

6

"Ferdi kağıtlar senin elinde mi?" Oğlan oturduğu halının ortasında bağdaş kurmuştu, panikle bezenmiş bakışlarıyla ve çatılı kaşları ile sağına soluna bakıyordu. Ferdi mutfak masasına uzanmaya çalışırken dilini dışarı çıkarmış yüzünde ise ıkınırcasına bir çaba vardı. Sonunda masanın üzerinde duran pilot kalemi aldığında verdiği nefesiyle"Benim elimde" dedi.

arda aldığı cevaple alnındaki teri silerken yerde birikmiş onca buruşuk kağıt arasında kaybolduklarını sanmıştı.
Bu sanırım isteyeceği son şeydi.

Grubun yanından ayrıldıktan sonra ikili anlaştıkları gibi Ferdi'nin evine gelmişti. bir kaç gün sonra olacak sunumdan ve ödül konuşmasından hallice olan etkinlik için konuşma hazırlıyorlardı şimdi.

Arda bir yandan her şeye yardım ederken bir yandan da zihnindeki düşünce selini durdurmaya çalışıyordu.
O ortamın kalabalık olacağı her halinden belliydi, orada uzun süre gürültülü müzik aletlerine ve insanların bakışları eşliğinde sohbetlerine katlanabileceğini sanmıyordu genç oğlan, umuyordu ki ferdi işini çok uzun tutmazdı.

Sese karşı olan bu hassiyeti çocukluğundan bu yana sürdüğü için biraz da olsa bağışıklık kaptığını falan düşünmüştü -çocukça bir düşünce olsa bile buna inanmak istemişti- fakat geçen sene geçirdiği kriz onca psikoloğun boşa gittiğini gösterir nitelikteydi.

Her ne kadar ferdi'ye bu konu da açılmak istese bile kendinde yeterli cesareti bulamıyordu ne zaman ağzını açmak istese kalbi sancılanıyor ve susmasına sebep oluyordu.

Başını salladı sağa sola, düşüncelerin kafasından çıkması için yapmıştı.
Yeniden bütün odağını hazırladığı konuşmaya çevirdi arda.
Saat gece yarısını geçmişti sonuna gelmiş olduğu bardağın dibindeki son kahve yudumunu kafasına dikti, ayık kalmak için kaç bardak içtiğini sayamamıştı.

Gözlerinden uyku akan küçük hiç çekinmeden ağzını bir karış açarak esnedi, inanılmaz uykusu vardı ve motive olmak için televizyondan açtığı hareketli müzik bile nini niteliği görmeye başlamıştı.

Ferdi hâlâ -saatlerdir olduğu gibi- elindeki kalemi çevirirken tekrar tekrar kağıtta yazanları okuyor ve eklemeler yapıyordu, arda bu görüntü karşısında gözlerini devirdi sanki cumhurbaşkanlığı konuşması yapacaktı.. abartıyordu kıvırcık adam.

"Ferdi.. bunu gözünde bu kadar büyütmesen mi?"

"Şu kısım nasıl olmuş bir okur musun?"

Arda sorusuna karşılık olarak yeniden bir soru ile bloke edilirken dudaklarından minik sızlanmalar dökülüyordu, sürünürcesine Ferdi'nin yanına geldiğinde elindeki kağıdı aldı ve parmağı ile takip ederek yazılanları yeniden gözden geçirdi.

Arda okudukları ile çatılı kaşlarını serbest bıraktı ve sitem dolu sesiyle çemkirdi. "Güzel olmuş işte!"

"Ama sanki bir şey eksik.."

"Ferdi!"

Ferdi oğlanın sitemini takıyormuş gibi gözükmüyordu,  kağıt ve kalemi elinden aldı. Kıvırcık adam yaptığı işe devam ederken arda artık dayanamayacağına karar verdi ve koltuktan destek alarak ayaklandı.

Tutulmuş sırtı ve ağrıyan kalçası ile yüzü buruşurken kaç saattir yerde oturduğunu hatırlamıyordu bile.
Küçük yastıklardan birini aldı ve başının altına koydu.

Arda mırıldanarak "Biraz kestireceğim.." dedi, ferdi onu bir baş onaylaması ile cevapladığında çocuk gözlerini ovaladı avcunun içiyle.
Yorgun bedeni uykuyu kucaklarken son kez kısık bakışlarını sırayla kıvırcık tutamlarda, çatık kaşlarda ve en sonunda ise Ferdi'nin dudaklarında sonlandırdı.