Psycho 🥀✅

12.තර්ජනයක්

Jimin POV

මම ජන්කුක් හදපු දවල් කෑම කාලා ඉවර වෙලා ඇද උඩින් වාඩිවෙලා හිටියා, එයාගේ ඉවුම් පිහුම් ඇත්තටම හොඳයි මම ගොඩක් සතුටින්!

"ඔයා කොහෙන්ද මෙච්චර හොඳට උයන්න ඉගෙන ගත්තේ?" මම පෝන් එක දිහා බලාගෙන ඉන්න Jungkook ගෙන් ඇහුවා, ඔහු මගෙ දිහා බලාගෙන හාවෙක් වගේ හුරතල් විදිහට හිනාවෙනවා.

"මම ජින් හියුන් ගෙන් ඉගෙන ගත්තේ, එයාගෙ ඉවුම් පිහුම් මට වඩා සියගුණයක් හොඳයි!" ජන්කුක් පැවසුවේ සෝෆා එකෙන් බැස ඇද උඩින් මා අසලින් වාඩි වෙමින්.

"ඔහ්.... එහෙනම් මට අනිවාර්යෙන්ම දවසක ජින් හියුන් ගෙ කෑම රස බලන්න ඕනෙ.." මම හිස වනමින් කිව්වා, එවිට යුන්ගි හියුන් සාලයට ගිහින් මා දෙස බලා ඔහු පසුපස එන ලෙස සංඥාවක් දුන්නා.

"ම්ම්... මම ඉක්මනට එන්නම් කුකී .." මම ඇදෙන් බැස යුන්ගි හියුන් පසුපස ගිහින්, අගුලු දමා ඇති කළු පැහැති දොරක් ලග නැවතුනා. ඊයේ මේ දොර පෙන්නලා යුන්ගි හියුන් ජන්කුක් ටයි මටයි කිව්වෙ මේ කාමරේ දොර ලගට යන්න වත් ඒක අරින්න වත් හිතන්න එපා කියලා,
ඒ නිසා අපි දෙන්නටම ඒ දේ ගැන ටිකක් කුතුහලයක් ඇති වුනා, ඒත් යුන්ගි හියුන් ඇතුලට යන්න අවසර දුන්නෙ මට විතරයි.

කාමරයට ඇතුළු වූ විට එහි තිබුණේ කෑලි කැපිය හැකි අදුරක් නමුත් යුන්ගි හියුන් කාමරේ ලාම්පු වලින් ආලෝකමත් කරා, එම කාමරය ආයුධ ගබඩාවක් බව එක වරම දැක පුදුමයට පත්වුනා, එය සියලු වර්ගවල ආයුධ වලින් පිරී තිබුනා.

"වාහ්... ඇයි ඔයා මෙච්චර ආයුධ තියන් ඉන්නෙ?" මම කාමරේ වටපිට බලන ගමන් ඇහුවා

"මම මේ හැමදේම ඔයා වෙනුවෙන් ඉතුරු කළා" යුන්ගි හියුන් හිස් බැල්මක් හෙලමින් කිව්වා.

"මට? මට මේවා ඕනෙ වන්නේ ඇයි?" මම
තිගැස්සිලා ඇහුවා

"ඔයා කොරියාවල භයානක මාෆියාවට සම්බන්ධ වුනේ ඇයි කියලා දැන් ඔයාට අමතකද?"
යුන්ගි මං දිහා බලන් ඇහුවෙ කලකිරීමෙන්, එයා හරි... මම මේ හැමදේම කළේ මගෙ ඔම්මයි පපා යි මරපු අයගෙන් පලිගන්න...මාව අහුවෙන්න කලින් අපි කරපු සැලැස්ම එකපාරටම මට මතක් වුණා. දැන් ආපහු නවත්තපු තැනින් පටන් ගන්න කාලෙ හරි...