vargas x ebrar

cinco

Vargas'ın ağzından

Başımıza toplanan kalabalığa aldırmadan Ebrar'ı kucağıma alıp koşarak revire götürdüm. İçeriye girdiğimde onu kucağımdan alıp sedyeye yatırdılar. Doktora olanları anlatmaya başladım. Doktor Ebrar'la ilgilenirken konuşmaya başladı.

"Başına kötü bir darbe almış. Bu kısa süreli hafıza kaybına neden olabilir."

O sırada şok olmuştum. İnanmıyordum böyle bir şey olamazdı. Nasıl yani Ebrar şimdi beni unutacak mıydı? Sonuçta biz tanışalı iki gün bile olmamıştı. Ama bu sürede unutulmaz anlar yaşamıştık. Ya Ebrar bunları hatırlamazsa! İstemeden de olsa ona büyük bir kötülük yapmıştım. Kafamdaki düşünceler çok ağır gelmeye başlamıştı. Nefes almam zorlaşıyordu. Revirden çıkıp bahçeye indim. Hava almalıydım çünkü bu olanları sindiremiyordum. Bahçede bulduğum ilk banka oturup temiz havayı ciğerlerime doldururken yanıma Zehra geldi.

"Nasıl durumu iyi mi?" bir süre cevap verememiştim.

"Kafasına büyük bir darbe aldığı için kısa süreli hafıza kaybı geçirebilirmiş. Ben bunu nasıl yaparım, bu nasıl olabilir?" gözlerimden yaşlar yavaşça akıyordu. Zehra gözlerimden akan yaşları eliyle silerken,

"Merak etme Ebrar iyileşecek. Eskisi gibi olacağız. Ebrar güçlü kızdır hemen toparlanır hafıza kaybı da doktorun dediği gibi hemen gider ve gelir lütfen üzülme senin de hatan değildi. İkiniz de yanlışlıkla birbirinize çarptınız." bu cümleleri söyledikten sonra bana sarılmıştı. Bu benim daha fazla ağlamama sebep olmuştu.

"Uyandığında benden nefret edecek. Anılarını yok eden biri olarak görecek beni Zehra."

Zehra bana sarılmayı bırakıp ciddi bir tonda konuştu.
"Saçmalıyorsun Mile. Biliyorum üzgünsün ama bu kadar fazla düşünüp bu kadar abartma. Ebrar asla böyle bir şey için sana sinirli olmaz."

Ağlamam durmuştu. Haklıydı. Ne kadar sorumlu hissetsem de ne kadar üzülsem de değişen bir şey olmayacaktı. Yapmam gereken şey Ebrar'a destek olup bu hafıza kaybı süreci yaşanırsa en kısa zamanda ona her şeyi hatırlatmak olmalıydı. En büyük destekçisi ben olacaktım. O istese de istemese de...

İlkin koşarak yanımıza geldi.

"Ebrar uyandı hadi hemen gelin!" dedi. Hemen koşarak revire gittik. Kapıyı açar açmaz Ebrar'ın yorgunluk ve korkuyla bakan gözleriyle buluşmuştum. İçim bir kötü olmuştu. Hemen yanına sandalye çekip elini tuttum.

"Korkma yanındayım Ebrar. Her zaman olacağım gibi buradayım." diyip alnından öptüm. Ebrar korkuyla,

"Kimsiniz?" demişti. Beynimden vurulmuşa döndüm. Kendimi olabildiğince hızlı bir şekilde toparlayarak,

"Melissa ben ama sen bana Mile desen daha güzel olur." demiştim. Ebrar gülerek

"Peki Mile , iyi ki varsın." demişti. Bu dediği içimi umutla yüzümüyse tebessümle doldurdu. Gözlerim bile gülüyordu resmen. Sanki hiçbir şeyi hatırlamasa da gözleri beni biliyordu. Ebrar'ın alnından bir kez daha öperek ayağa kalkıp doktorun yanına gittim.

"Ebrar uyandı şimdi ne yapmalıyız? İstirahat etmeli mi?" diye sormuştum. doktor Ebrar'dan gözlerini alıp bana dönmüştü.

"Şimdi Ebrar dediğim gibi kısa sürelik bir hafıza kaybı geçiriyor. Lütfen eve götürdüğünde onun yanından ayrılma ona en son olayları nereye kadar hatırladığını sor. Aranızda olan olayları anlat bazılarını değil hepsini sen böyle yaptıkça o olayları hatırlamaya başlayacak böylece hafıza kaybı yavaş yavaş geçecek. 4 günlük istirahat etmeli. Günde 2 kere dışarı çıkıp gezin hava alın hem onun için hem senin için iyi olur. Sana yazdığım ilacı gidip eczaneden al ve günde 1 defa akşam yemeğinden yarım saat sonra bu haptan sadece 1 adet içmeli. Bu ilacı olayları tamamen hatırlamaya başlayana kadar içmeli. Böylece daha hızlı bir şekilde olanları atlatacak. Şimdi eve gidebilirsiniz iyi günler dilerim." diyip yanımdan ayrılmıştı.

Odadan ayrılıp soyunma odasına gitmiştim. Ebrarın eşyalarını yavaş yavaş topluyordum. Hem kendiminkini hem Ebrar'ın eşyalarını topladıktan sonra Ebrar'ın yanına gittim.

"Hadi Ebrar eve gidelim dinlen olur mu?" diye sordum. Ebrar onaylarcasına başını salladı ve arabaya doğru yol aldık. İkimizde arabaya bindikten sonra onun evine sürdüm.

Ebrar'ın ağzından

Uyandığımda endişe dolu gözlerle yanıma koşturan kıza dair hiçbir şey hatırlamıyordum. Hafızam kısa süreli gittiğine göre son günlerde tanışmış olmalıydık. Onu tanımasam da benle ilgilenmesine sesimi çıkarmadım. Çünkü yüzüne bakarak beni ne kadar önemsediğini anlayabilmiştim. Kırılmasından korktuğum için başka birinin benle gelmesini de söylemedim. Mile iyi birine benziyordu. Keşke onu hatırlayabilseydim.

Hafızam onu ne kadar hatırlamasa da kalbim farklı söylüyordu. Sanki kalbimin içindeki boşluğu Melissa Vargas dolduruyordu. Sıcaklık hissim gittikçe artıyordu onun yanındayken.

-

BOLUM SONUUUU
Oy vermeyi unutmayalımm!! 💕🙏🏼
Yorumlarınız cok degerli😭😭