vargas x ebrar

cuatro

Duyduğum sesle hemen salona geri dönmüştüm. Vargasın yattığı koltuğun yanında yere çöktüm. Bir elimle saçını okşarken diğer elimi de onun elinin üstüne koymuştum. Yavaşça saçını okşayarak ona sakin olması gerektiğini söylüyordum.

"Korkma ben buradayım."

Bir süre sonra sakinleşmişti. Ben tam kalkıp gidecekken eliyle kolumdan çekip beni kendi yanına yatırdı. Anlaşılan beraber uyuyacaktık.

-

Vargas'ın ağzından

Gözüme vuran güneş ışığıyla uyandım. Kafamı yana çevirmemle göğsüne yatmış olduğum Ebrar'ın yüzünü gördüm. Bir dakika göğsünde mi yatıyordum? Beraber mi uyumuştuk?

Onu uyandırmadan kalkabilmek için yavaşça kıpırdanırken gözlerini açtı.

"Günaydın."
"Günaydın."

Yeni uyanmış olduğu için dağınık olan saçlarına rağmen çok güzel görünüyordu. Pembe saçın bu dünyada en çok yakıştığı insan olmalıydı. Yüzünü fazla incelemiş olmalıydım ki konuştu.

"Niye öyle bakıyorsun bir şey mi var yüzümde?"

"Biz neden beraber uyuduk Ebrar?"

"Sanırım korkunç bir rüya görüyor gibiydin. Gitmemi istemedin, ben de senin yanında kaldım. Uyumuşum, rahatsız mı oldun?"

"Yok, hayır... Teşekkür ederim."

"Bu arada saat kaç?"

"Saat- EYVAH GEÇ KALIYORUZ ANTRENMANA"

Hemen hazırlanıp aceleyle evden çıktık ve arabaya binip yola koyulduk.

———-
Ebrar'ın ağzından

Sonunda vardığımızda nefes nefese kalmıştık. Ellerimi dizlerime koyup soluklandım. Antrenmanın başlamasına tam iki dakika kalmıştı.

"Sabah koşusunu yapmış gibi gözüküyorsunuz kızlar. Çabuk Dani fark etmeden geçin içeri." demişti Eda kaptan.

Eşyalarımızı bırakıp içeri geçtik. Hazırlanmalıydık.

Manşet maçına başlamıştık. Vargas ve ben aynı takımdaydık. İki top bir süre takımlar arası döndükten sonra biri üstüme doğru gelirken 'bende' diyip geriye doğru hızla açıldığım sırada kafama sert bir şeyin çarpışını hissettim.

Sert vücudun sahibinin Melissa olduğunu zar zor anlayabilmiştim. Başıma giren ağrı ve dönme hissine gözlerimin gittikçe daha çok kararması eşlik ediyordu. Çok geçmeden görmem tamamen kesilmişti. Kendimi onun kollarına bıraktım.

—————-

Vargas'ın ağzından

Ebrar topa vurmak için açıldığında çarpıştık. Kafasına sertçe çarpmış olmamın etkisiyle bilincini kaybederken kollarımın arasında kalmıştı. Endişeyle yere oturup tuttuğum Ebrar'ı da kucağıma yatırdım.

"Ebrar! İyi misin? Aç gözlerini!"
yanağına hafifçe vurarak bağırıyordum. Diğer herkes hızla başımıza toplanmıştı. Aklımda ya ona bir şey olduysa düşünceleri dönüp duruyordu. Kendime kızıyordum. Biliyorum bu tür kazalar çok doğaldı ama ben istemsizce kendimi suçluyordum.

Daha yeni tanışmamıza rağmen ona çokça değer verdiğim kesindi.

-

Oy vermeyi yorum yapmayı unutmayın❤️