Hiç yapamam sanıyordum.
Seni hayatımdan çıkartamam, olmazsan yaşayamam derdim. Sen olmadan da dünya dönüyormuş, geceler sabaha kavuşuyormuş. Sen olmadan da akıp gidiyormuş zaman.
Sana bu değeri ben verdim ve geri alıyorum. Haketmediysen bu değeri suç benim değil.
Kaybedebileceğini bile bile kırdıysan kalbimi defalarca, gitmek beni suçlu yapmaz.
Sorarlar ya gitmek mi zor kalmak mı diye, ben hep kalmak derdim. Gitmeye hiç mecbur kalacağımı düşünmezdim o zamanlar.
Ama bazen gitmek gerekirmiş. Bazen seni gitmeye mecbur bırakırlarmış. Kalsaydım eğer kendime olan saygımı daha çok yitirecek benliğimden uzaklaşacaktım.
Ben böyle değildim ki senle tanıştığımda.
Çocuksu yanım çok baskındı, sürekli gülerdim ben.
Sen benden bunu aldın.
Verdiğin çok şey oldu inkar edemem. Ama sadece güzel anıları düşünerek yaşayamadım işte. Defalarca aynı hatayı tekrarlamanı kapatamadı yaşattığın mutluluklar.
Sevgi her şeye iyi gelmiyor arkadaşlar, çok bir şeyi de çözmüyor inanın.
Değişmek istemiyorsa bir insan siz isterseniz dünyaları serin ayaklarının altına hiç bir işe yaramaz. Ve hata eğer bir kere yapılıyorsa hatadır. Sürekli yapıyorsa bunun artık bilinçli yapıldığını kabul etmek zorundasınız. Ben bunu reddettim, kendimce hep içimde affettim onu. Düzelir sandım, değişir dedim. Olmadı.
Biz ilişki de çocuk büyütmüyoruz, çocuk büyütmek istesek yaparız. O yüzden bırakın düzelmiyorsa uğraşmayın.
Gururunuzu kırdığı an vazgeçin ondan. Çünkü seviyorsa sizi üzemez.
İlişkide elbette hatalar olur hep güllük gülistanlık geçmez hayat. Tartışırsın, kızarsın, kırılırsın.
Ama özür dilediysen ve söz verdiysen bir daha yapmazsın.
Ve vefa çok önemli bir şey, olgunlukta öyle.
Hatasını kabullenmemek, narsistçe davranmak hayatımda en nefret ettiğim şeyler, o yaptığını görmüyor ama sen terkettiğin için seni suçlamayı hak görüyor kendine. Tüm yaptığın fedakarlıkları unutuyor, sanki onu hiç affetmemişsin, hiç şans vermemişsin gibi davranıyor. İşte insanın en zoruna giden şey de bu.
