Evidence of Forever

The Cojuangco's Siblings

Chaela, Chael, Jaz and Seb on the right side.

Chaela's Pov:

"No!!!!" sigaw ko sabay balikwas ng bangon. I am gasping for air. Ramdam ko ang hindi normal kong paghinga.

I can feel my heartbeat too. It was fast. And my body, it was sweating all over. Pilit kong pinakalma ang sarili ko.

It was just a dream. A very bad dream.

Nang kumalma ako, I reached for my phone na nasa bedside table. Tinignan ko kung anong oras na.

Its 10 in the evening.

Bumangon ako at nagpalit ng damit. Basa kasi ito dahil sa pawis. Nang makapagbihis na, naglakad ako patungo sa terrace dito sa kwarto ko.

When I reached the terrace, Napayakap ako agad sa sarili ko kasi ramdam ko agad ang lamig ng simoy ng hangin na bumalot sa katawan ko.

I look above. There were the moon and the stars that light the sky in the night.

Bakit ba ang pangit ng kalangitan tuwing gabi? =__="

Yeah. I hate the scenery of the night. Mas gusto ko yung mga nakikita ko sa umaga. Kasi sa umaga, pinapaalala nito ang mga tanawin sa realidad.

"bitter much Chaela?" my mind interrupted. I shook my head. No. I am not bitter. Sinasabi ko lang ang opinion ko, kung ano ang mas gusto ko.

From the sky, my gaze went to the scenery of the village. There are huge mansions at karamihan dito ay hindi na tinitirhan ng mga may-ari. May isang convenient store na nasa gitnang bahagi ng village, park na ilang metro lang ang layo sa convenient store and of course, the club house na nasa left wing nitong village.

Lahat ng yan nakikita ko mula sa kinatatayuan ko kase nasa gitnang bahagi ng village ang mansion namin. Infact, ilang lakad lang ang lalakarin ko at abot ko na ang convenient store pati narin ang park.

Nakikita ko rin, mula sa kinatatayuan ko, ang mga naglalakihan at nagtataasang puno na may mga nakapalibot at nakasabit na mga ilaw. Ang mga ilaw na yun ang nakapagbibigay lalo ng liwanag maliban sa mga poste.

Napasimangot naman ako bigla. I really hate the scenery. Kung ang ibang tao ay manghang-mangha sa ganitong klaseng tanawin, pwes hindi ako. Bakit? Simple lang. Parang nasa fairytales kasi ang mga tanawin lalong-lalo na ang mga ilaw sa paligid. One word that I can describe is, FAKE.

*sigh*

Syanga pala. I havent introduced myself yet. I am Michaela Kassandra Conjuangco, CHAELA for short. Second year college na ako sa Westville University, taking up BS-Civil Engineering.

Isang taon na simula nung tumira ako rito sa Pinas. Actually, nung fourth year high school ako, hiniling ko na sa parents ko na dito tumira at mag-aral sa Pilipinas. Nung una hindi sila pumayag pero kinulit ko sila ng bongga kaya napapayag din sila sa huli ^___^ Yun nga lang may isang condisyon, yun ay ang dapat kasama ko rito si Chael at dapat sa bahay namin dito kami titira kasama ang mga kuya naming sina kuya Jaz at kuya Seb.

"Chaelaaaaa!" nagulat ako ng may biglang sumigaw dito sa kwarto ko. I saw kuya Jaz running towards me.

"I miss you Chaelaaaa!" sigaw niya parin ng makalapit na siya sakin. He immediately hugs me. As in sobrang higpit nung yakap niya.

"ku.....kuya... Ano ba... Di ako.... makahinga..." sabi ko. Mukhang narinig naman niya iyon dahil kumalas na siya sa pagyakap sakin. Instead, he put his hands on my shoulders and look at me with a wide smile plastered on his face.