Lub-Dub

PartIII🍂

ဆားအငွေ့အသက်တွေ ပျော်ဝင်နေတဲ့ လေထုနဲ့မိတ်
ဆက်ပီးနောက် ပင်လယ်ပြာမြင်ကွင်းတစ်ခု။

မှတ်မိနေတဲ့ အရာတွေထဲမှာ ကျွန်တော်ပင်လယ်ကိုမနှစ်သက်ခဲ့ဖူးပါ။တိုက်ဆိုင်တာလား ဆော့ဂျင်သေချာရွေးထားတာလား မသိပေမယ့် Hotel နာမည်က Momento တဲ့။ဘာရယ်မဟုတ် ကျွန်တော်ပြုံးလိုက်မိသည်။

ကားကို ပါကင်ထိုးပီး ဆော့ဂျင်က luggageတွေနဲ့ကျွန်တော့်အနားရောက်လာသည်။

"လာလေ"

သူ့ဆီက luggage တစ်လုံးကို ဆွဲယူလိုက်တော့ ပြန်လုနေသေးသည်။

"ကျွန်တော်သယ်ပါ့မယ်ဆို"

"ပေးပါ ဆော့ဂျင်ရာ ဒါလေးသယ်တာ ဦးနှောက်ကို ဘာမှမထိခိုက်ပါဘူးကွာ"

ကျွန်တော်ရယ်မောပီး ပြောမှ မကျေမနပ်နဲ့ ပေးပီး ဧည့်ကြိုငှာနထဲ ဝင်သွားသည်။

ကျွန်တော်ကြောင့် ဆော့ဂျင် အရမ်းပင်ပန်းနေမှာ ရိပ်မိသားဘဲ။

သူ့မှာ အနုပညာကျောင်းကပြိုင်ပွဲတွေကတစ်မျိုး။
ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ပင်ပန်းရမှာ ကတစ်မျိုးနှင့်။

နေပါဦး...ကျွန်တော့်အနားမှာဘဲ တစ်ချိန်လုံးနေ နေတာ ဆော့ဂျင်အိမ်က ဘာမှမပြောဘူးလား။ကျွန်တော်မေ့နေခဲ့သည်ဘဲ...သူ့မှာ မိသားစုရှိမှာဘဲ။

ကျွန်တော့်မေမေက သဘောတူသည်ဘဲထား...ဆော့ဂျင်အမေကလက်ခံပါ့မလား...ယောကျ်ားလေးနှစ်ယောက်တွဲဖို့အခြေအနေတွေ ဒီလောက်ရိုးရှင်း ပြေပြစ်နေမှာမဟုတ်။

သမာရိုးကျနိုင်လွန်းသော လူတစ်ယောက်ရဲ့ကြီးပြင်းလာခဲ့တဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းအနေအထားကို ကျွန်တော်ခနိ့မှန်းလို့ရသည်။စည်းကမ်းတင်းကျပ်သော အခြေအနေမျိုးဖြစ်မှာ အသေအချာ။သုံးနှစ်ကျော် လေးနှစ်နီးပါး ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို ဆော့ဂျင် သူ့အိမ်ကိုဖုံးကွယ်ထားနိုင်မှာမဟုတ်။

ဧည့်ကြိုဌာနကနေ ဆော့ဂျင်ပြန်ထွက်လာပီး ဘန်ဂလိုဘဲရှိတော့ကြောင်းပြောပီး အရှေ့ကထွက်သွားသည်။မှတ်ဉာဏ်စွမ်းရည်တွေ အထောက်အကူပြုအောင် ပင်လယ်မှာ အနားယူရမယ်ဆိုပီး ကျွန်တော့်ကို ဂျယ်ဂျူ ကျွန်းကိုခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။