16.tuzak

615 16 14
                                    

annemin sesiyle kalktim bugun. yine okul vardi ve beni dusman olarak kabul eden berkle bir gun daha gecirmek zorunda kalacaktim.

ustume bol kiyafetlerimi giyip hafif makyaj yaptim ve asagiya indim annem yemek hazirlamisti. ona bir opucuk verip masaya oturdum biraz kahvalti yaptiktan sonra tam cikacakken annem arkamdan seslendi. "kizim sirket artik bizim degil bu yuzden artik seni almak icin sofor gelmeyecek. umarim beni anlarsin.." anneme gulumseyerek baktim. bir sure annem bizim icin calisacak gibi duruyordu. cikmadan once otobus kartimi da alip otobus duragina ilerledim.

otobus gelince hemen binip rahatsiz edici bakislar esliginde okula dogru gitmeye basladim. suan bu durum beni rahatsiz etse de yapacak bisey olmadigi icin bu durumu kabullenmem gerekiyordu. en sonunda bu ruhsuz okula geldim. her zamanki yerde berk ve cetesi vardi bu sefer onlara bakmak istemiyordum ama gozum hep o tarafa kayiyordu. onlara goz ucuyla bakarken berkin de bana baktigini gordum. aninda onume donmemle birine carpmam bir oldu yere dusmemle kalcamda cok buyuk bir aci hissettim.

"yururken onune bakman gerektigini annen ogretmedi mi yoksa minik civciv ?" sinirle hakanin o donuk vampir tenine baktim. "madem benim onume bakmadigimi biliyorsun neden onumde duvar gibi dikiliyorsun" aptal. (bu kiz da herkese gicik aq) "e iste ne guzel seni hayal aleminden cikarip gerceklige getirdim daha ne istiyorsun." ha ha ha cok komik beyfendi.

"of hakan seninle ugrasamam simdi." ayaga kalkmaya calisirken hakan elini uzatti. tabii ki de tutmadim ve kendim kalktim. "sen de hic bir sey begenmiyorsun" dedi.

"of kes sesini hakan." bir anda aklima dank eden seyle berke baktim. beni daha cok dusmani olarak gormesini istemezdim fakat o tarafa baktigimda berk ve cetesinin coktan gitmis oldugunu gordum.

"ne oldu minik civciv sen de mi paranoyak oldun yoksa hahahaha" cok sinirimi bozuyordu. "kes sesini hakan dost musun dusman misin belli degil" gercekten ne oldugu o kadar belirsiz birisi ki.

onunden gecip giderken gulmeye basladi hatta kahkaha atmaya basladi diyebiliriz. kendimi sakinlestirip yurumeye devam ettim ve okula en sonunda girdim. sinifa ciktim, alminayi gormemle buyuk bir oh cektim.

alminaya sarilip hemen siraya coktum. kapidan hakanin geldigini gordum dimdik bir sekilde bana bakiyordu ben de ona bakmaya baslayinca daha da fazla bakmaya basladi, tiksinir gibi yapip onume dondum. tum aptal insanlar neden beni buluyor hic anlamiyorum. bir kac dakika sonra berk ve arda da gelince kabusumun basladigini anlamistim.

siramda otururken berkin beni izledigini hissedebiliyordum bu yuzden cok rahatsizdim. bugun olaysiz bitsin istiyorum ne kadar zor olsa da umut etmekten bir zarar gelmez. derse edebiyat hocamiz girdi.

"merhaba gencler odeviniz bitti mi ?" ayy aptal kafam ne cabuk unuttum.

"2 gun sonra odevlerinizi toplicam. iyi biseyler cikarsaniz iyi olur." of ne yapip edip hemen bitirmem lazimdi o kadar sey yasadim ki her seyi unutmustum.

berke dogru baktim o ise elindeki telefona bakiyordu. ders icinde telefon kullanmak yasakti ama hocalar da dahil olmak uzere tum herkes bu cocuktan korktugu icin kimse karisamiyordu. berk telefonda birisiyle konusuyor gibi gorunuyordu kaslarini catip ekrana bakinca bir terslik oldugunu anlamistim. basini telefondan kaldirdi ve ardaya dogru dondu ve onunla gecen hararetli ve ciddi konusmasindam garip seyler oldugunu sezmis gibiydim.

arkamda oturan ilerizekali sahisin bana baktigini fark edince goz ucuyla ona baktim. ne var gibisinden hareket yapinca tam cevap verecekken hoca bir anda kizdi bana. "busecim onune doner misin ?" pic hoca, insan hani sosyal varlikti bir de edebiyat hocasisiniz neyse.

berk ve arda hizlica kalkip sinifin kapisina dogru yurumeye basladilar. "oglum nereye gidiyorsunuz daha ders bitmedi." berkin donup hocaya bakmasindan ben bile korkmustum. "baslatma simdi dersine, isini yap fazla her seye burnunu sokma pisman olursun hocam" hocami cok alayli soylemisti. hoca cok duygusal birisi olmali ki hafif gozleri dolmustu. hocanin cevabini beklemeden direkt disariya kosar adimlarla cikmaya basladilar gercekten garipti.

psikopat takıntılıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin