Dochter van een god

9

"Hallo little sis." zegt mijn broer met een grote glimlach. Hij loopt hand in hand met het meisje dat ik tijdens de lunch had horen schreeuwen. Clarisse heet ze volgens mij. "OMG, IS DIT JE VRIENDIN!" Thomas grijnst en Clarisse geeft hem een kus op zijn wang. "Ja, maar dat is niet de reden dat ik hier ben. Clarisse zou je ons even alleen willen laten." Clarisse knikt en loopt weg. " Ik heb haar gezien heb je haar tot leven geroepen?" Ik staar naar de grond. Hij heeft het door en waarschijnlijk zal het hele kamp het straks weten. "Het is gevaarlijk dat soort dingen te doen." "Weet je wel waarom ik het heb gedaan!!!! Het was jou vader hij heeft mij weer aangevallen. Ik werd wakker midden in het bos in een krater met verschroeide kleding. In een moment van woede verlies ik controle en BAM! hier is ze." Ik zucht. hij denkt altijd meteen het ergste van mij. Wacht wat dacht hij eigenlijk? Dacht hij misschien dat ik een doden leger wou opbouwen? "Ow uhm nou..... in dag geval zou je haar misschien mee kunnen nemen naar het feest." "Welk feest?" "Het feest ter eren van ons natuurlijk. Chiron zei dat we iedereen goed bevriend moeten houden om er voor te zorgen dat er uiteindelijk geen kanten worden gekozen. Na het feest zal Chiron met ons het plan door nemen en meneer D zal zich nog voor gaan stellen aan jou, maar genoeg geklets jij moet nu naar je volgende les ik kan wel met je mee lopen naar Nico." "Dat zal niet nodig zijn aangezien ik al met haar ga lopen." Omg denk ik bij mezelf. Die gast heeft de hele tijd geluisterd. Stefan komt dichterbij en slaat dan een arm om mij heen. Ik ben eigenlijk best wel verbaast ik had niet echt verwacht dat een zoon van Athena zo een flirt kon zijn. Is dat niet meer iets voor Aphrodite? Ik zucht ik heb dus echt geen zin in dit kind, dus ik gooi zijn hand van mij af en trek Thomas mee. Na een paar minuutjes lopen komen we Caroline ook tegen. "Zou je mee willen gaan naar het feest vanavond? Dan kunnen we je opnieuw voorstellen aan het kamp." Caroline staart naar de grond en geeft een klein knikje. Dit is echt niks voor haar. Ze is meestal dat drukke enthousiaste meisje dat altijd wel zin heeft in een feest, het dood gaan heeft haar echt geen goed gedaan. Ik doe de deur van mijn (eigenlijk best nieuwe) huis open en Thomas loopt terug naar Clarisse. Caroline loopt met mij mee naar binnen en Nico zit op het bed te wachten. Voor ik naar hem toe kan rennen springt hij het raam uit wat nogal vreemd is, want hij gaat nu heel erg gewond raken. Dus ik ren naar het raam toe om te kijken of alles wel goed gaat, maar als ik daar ben ligt hij er niet. Ik voel een tikje op mijn rug en ik draai mij razendsnel om. Hij staat achter mij te lachen. Waarschijnlijk had hij verwacht dat ik weer zo geschrokken en bezorgd zou zijn maar dit had ik al zien aan komen. "Eerste les je krachten werken beter onder druk, maar dat heb je volgens mij al uitgevogeld toen je uit woede Caroline terug bracht. Hij zegt Caroline met zo een afgunst in zijn stem dat ik mij afvraag wat er gebeurd is tussen die twee, maar goed zolang ik er geen last van heb maakt het mij niks uit. Caroline zet haar fake glimlach op. Dat doet ze alleen als ze zich beledigd voelt of mensen echt niet mag. Oke dit gaat nu al de slechte kant op. "Nico hoe weet je dat ik Caroline heb opgewekt?" "1.ze staat hier." "ug dat kan iedereen zeggen." "2.ik kon het voelen dat ga ik je morgen ook leren. En er was in je matras gebrand dat ik je nooit eer terug zou zien, maar toen ik bij het ontbijt iedereen wou vragen om te helpen zoeken zag ik je in de verte aan komen lopen met Caroline." Klinkt logisch maar Nico zei haar naam weer met die afgunst en Care heeft haar fake smile weer op. Dit gaat op deze manier een lange zomer worden. " Oké leer mij maar om te schaduw reizen." "Je concentreert je op een plek terwijl je in de schaduw staat. Als het goed gaat smelt je samen met de schaduw. Kies wel een plek dichtbij, want de eerste keren zal je heel erg uitgeput zijn." Ik knik en loop naar de schaduw van de kast toe ik concentreer me op de picknick tafels in het park en sluit mijn ogen, maar op het laatste moment denk ik aan mijn moeder die nu helemaal alleen thuis is. Ik open mijn ogen en alles is zwart. Dan zie ik allemaal plekken langs flitsen en opeens ben ik weer thuis op de bank naast mijn moeder ik voel me slap en dan is alles weer zwart.