Dochter van een god

16

Caroline en ik komen weer aan in het kamp en gaan aan een picknick tafel zitten. De zon schijnt fel en Caroline haar haren lijken wel goud in het licht. "Ik heb de zon gemist." Zegt ze. "Hoe was het daar?" "Ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest." Ze kijkt naar de grond en ik vraag me af wat er aan  de hand is. "Ik kende Nico al. Hij was een vriend van me op het kamp. Ik kwam al jaren naar dit kamp en alles ging altijd goed als ik op weg was naar het kamp. Vorig jaar ging het dus mis. Ik had hulp nodig en Nico was gekomen hij zou mij en een ander meisje helpen om bij het kamp te komen." Er glijd een traan over haar wang en ik zie hoe moeilijk ze het vind om hier over te praten. Caroline houd zich altijd groot ze laat haar emoties niet vaak zien. "Er waren verschillende monsters en we hadden ze allemaal verslagen. We zijn gestopt bij een gesloten winkel en wilden daar gaan slapen. Ik werd wakker in de ochtend en Nico en Vera het andere meisje waren weg. Vera haar pijl en boog lagen nog naast me. Ik wist dat er iets mis was. Ik pakte mijn dolk en liep naar buiten. Daar stond hij. Hij was groter dan ik had gehoord uit de verhalen." "Wie stond daar Care?" "De minotaurus stond daar. Vera lag bewusteloos naast een container een paar meter verderop. Nico was met de minotaurus aan het vechten en probeerde ervoor te zorgen dat hij niet bij Vera kwam. Ik rende naar haar toe om te kijken of alles goed met haar ging. De minotaurus sloeg Nico weg en kwam mijn kant op. Ik ging voor Vera staan. Het enige waar ik aan kon denken was dat hij Vera niet mocht vermoorden. Nico kon zich niet meer bewegen. Hij zag er doodsbang uit. Hij wist dat ik het niet zou overleven. Ik stak de minotaurus met mijn dolk, maar het werkte niet. De minotaurus pakte mij gemakkelijk op. Verder herinner ik me niks meer. Dat is hoe ik ben gestorven. In de onderwereld vonden de drie rechters mij niet goed genoeg voor de Elyzeese velden. Ik ben naar de asphodelvelden gestuurd, om daar voor eeuwig rond te lopen tussen de zwarte bomen."  Caroline is nu echt aan het huilen en ik geef haar een knuffel. "Dat is verschrikkelijk." Caroline is nog steeds ijskoud en dat herinnert me eraan dat ze niet echt leeft, maar ik kan haar tenminste aanraken. Ze veegt haar tranen af en zegt. "Je moet gaan Liv straks kom je te laat bij je broer." Ik geef haar nog snel een knuffel en loop dan naar het Zeus gebouw.

"Vandaag zul je niet echt met het monster zelf gaan vechten." Zegt Thomas. "We weten hoe het de vorige keer afliep ik kan niet riskeren dat je gewond zal raken niet vlak voor we op de queest gaan." Ik vind het belachelijk, maar ik ga geen scene maken. "Ik zal je gaan leren hoe je goed met pijl en boog omgaat." Ik rol met mijn ogen. Ik weet niet veel over dit hele goden gedoe, maar pijl en boog serieus dat is niet weg gelegd voor kinderen van Hades dat heb ik vorige keer wel gemerkt. "Thom ik ben geen kind van Apollo of Artemis. Je hebt vorige keer gemerkt hoe slecht ik hierin ben." Hij lacht . "Je kunt ook geen kind van Artemis zijn. Nou het kan wel, maar als Artemis een kind zou krijgen zou het echt een schande zijn." "Maakt het uit. Pijl en boog is niet weg gelegd voor kinderen van Hades. Ik bedoel waarschijnlijk kunnen we het wel, maar dit leren zal me echt niet gaan helpen. Ik kan beter gewoon mijn pijl en boog mee nemen en oefenen op een echt monster." "Ik heb gezegd nee." "Hier heb je niks over me te zeggen je kunt mama er niet bij gaan halen ze is kilometers ver weg." Thomas kijkt me boos aan. Ik kijk naar de grond en zeg zachtjes "het spijt me." "Kunnen we nu eindelijk beginnen Liv." " ja ja." Hij pakt een koker pijlen en twee bogen en hij loopt naar de pijl en boog oefenruimtes. De meeste kinderen die hier zijn, zijn zoals ik al had verwacht, allemaal kinderen van Apollo. Thomas pakt een pijl en spant het op de boog. "Doe me maar na oké." Ik doe hem na en even later heb ik mijn eerste pijl gevlogen. Ik ben hier dus echt niet goed in. Dit keer schoot ik een pijl af terwijl ik me er van bewust was. Aan mijn rechter kant zie ik een paar meiden grinniken en wijzen naar mij. "Niet iedereen kan pijl en boog schieten oké." Zeg ik tegen hun. Ze zijn meteen stil. Ik heb het gevoel dat ze bang voor me zijn. Ik kan het ze niet kwalijk nemen. Ik zou ook bang zijn voor mij als ik een dochter van Apollo of Demeter was. Ik heb veel meer krachten dan hun.

Heyy ik ben een nieuw boek begonnen het heet verboden dochter. Het is ook een fanfictie van Percy Jackson ik hoop dat jullie het willen lezen.