"ကိုကို အဲ့တာဘာလည်းဟင်..."
လွှမ်းရနံ့သင်း မေးတာနဲ့ချက်ချက်ဘဲစာရွက်ကိုနောက်သို့အမြန်ဖွက်လိုက်ကာ
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး မောင်ရဲ့...ဒါက ကုမ္မဏီက ကစာရွက်တစ်ခုပါ.."
"ဒါဆိုပြ.."
"ထားလိုက်ပါမောင်ရယ်... မောင်ဗိုက်ဆာနေပြီလား..ကိုယ်မောင်ကြိုက်တာလေးသွားလုပ်ပေးမယ်လေ.."
မျက်နှာညှိုးငယ်နေတဲ့ လွှမ်းရနံ့သင်းကဘာမှပြန်မဖြေဘဲ မင်းဇာမဏီကိုသာဖက်ပြီးခေါင်းလေးငုံ့နေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်ရဲ့......."
"မောင်ဘာမှမစားချင်ဘူး အိပ်ချင်တယ် ကိုကို့ ကိုဖက်ပြီးတော့.."
ဝမ်းနည်းတဲ့အသံလေးနှင့်ပြောလာသော ချစ်ရသူလေးကို အနမ်းလေးတစ်ပွင့်ပေးလိုက်ကာ အိပ်ရာဆီသို့ဉီးတည်လိုက်ပြီး သူပါအိပ်ရာပေါ်လဲလျောင်းလိုက်သည်။
နောက်မှသတိရကာ
"မောင် ညနေဖက်ကြီးမအိပ်ရဘူး ဖျားလိမ့်မယ်.."
"မထဘူး အိပ်ချင်တာ.."
"ဖျားလိမ့်မယ် မောင် ထပါလို့ ကိုကိုပြောတဲ့စကားနားထောင်ပေးပါကွာနော် နော်.."
"မထောင်ဘူး.. "
အရစ်သန်လှတဲ့ သူကြောင့် စိတ်ရှည်ရှည် ထားဖို့က မင်းဇာမဏီအတွက်ဘာကြောင့်ခက်မှန်းမသိ ကိုယ်ဝန်ရှိနေလို့ဘဲလား...
"မထဘူးလား.."
"ထဘူး.."
"ထရင် အာဘွား ပေးမယ် မထရင် ကြက်တောင်မွေးစာကျွေးမယ်.."
"ဗြဲးး"
ထိုသို့ပြောလိုက်တာကို အိပ်နေရာကနေထထိုင်ပြီး အကျယ်ကြီးအော်ငိုနေတဲ့သူကြောင့်လက်ထဲက ကိုင်ပြီးသားကြက်တောင်မွေးတောင်အဝေးသို့ ပစ်လိုက်ရကာ
"ဟောဗျာ မငိုပါနဲ့ ကိုကိုကစတာပါ.."
"မစနဲ့ဟင့် သူများသားသမီးကို မယူရသေးဘဲအနိုင်လာကျင့်နေတယ် ဗြဲး"
"အနိုင်မကျင့်ဘာပါဘူးဗျာ.....နေပါဉီး မောင်ထူးဆန်းနေတယ် ဘာဖြစ်နေတာလည်း.. "
YOU ARE READING
အနှာဂတ်ချစ်သူ
Romanceရုတ်တရက်တွေ့ဆုံမူလေးကနေဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အချစ်တခုလေးနဲ့စတင်ခဲ့ပြီး ထိုအချစ်လေးက ဒီဘဝအတွက် အချိန်အနည်းငယ်သာ တည်တံခဲ့သော ဇတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
