Osamotniona dusza drugiej nie potrzebuje, dobrze jej się żywot samej opłakuje.
Upojona bólem, syta aż po kości, dzisiaj ani jutro nie szuka miłości.
Po co ukojenie, po co komu spokój, kiedy jej chaosu definicją pokój.
Lecz jeśli przeczytasz wiersz ten uważnie, już nigdy nie weźmiesz mych słow na poważnie.
