ATEŞ VE KÜL

0⁶

yorumları çoğaltalım mı🙏🏼

"Anlat hadi dinliyorum." Karan ve Karmen pistte değil sahilde buluşmuşlardı. Karan geldiğinden beri ses çıkartmıyordu çünkü yaklaşık iki saat önce bir kadını Karmen'in annesi olduğunu düşünmeye başlamıştı ve aklını bulandırıyordu.

Dalgalar oturdukları kayalığa çarparak ses çıkartırken Karan güldü.

"Ya sen benim için endişelendin mi?" Elini uzatarak yanağından makas aldı. Karmen ise yüzünü buruşturarak Karan'ın eline vurdu.

"Napıyorsun be?"

"Karamel bir şey soracağım ya. Senin annen ne iş yapıyor?"

"Neden sordun?"

"Merak."

"Annem hakkında hiç bir şey merak etme, Karam."

Karmen denize çevirdi gözlerini. Annesi konusunda hassas olduğunu ve onu çok özlediğini anlayabiliyordu Karan.

"Söyle de rahat bırakayım."

"Kimyager. Tamam mı? Sus artık."

Parçalar biraz daha yerine otururken Karan telefonunu çıkartarak Ege'ye mesaj attı.

Yasemin Ergün. Bu ismi araştır.

Telefonunu deri ceketinin cebine koyarak Karmen'e döndü, annesini mi hatırladığı için bu kadar ifadesizdi yoksa normal hâli miydi anlayamıyordu.

"Karmen bak, beni sevmediğini biliyorum ama bu acıyı atlatamadığının farkındayım. Tek başına bunu kaldırmak zorunda değilsin, anlatacak olursan her zaman dinlerim. Bunu bil." Bu cümleleri söylediğine Karan bile inanamamıştı. İlk başlarda öldürecek kadar çok nefret ettiği bu kıza şimdi yardım eli uzatıyordu.

"Ne o? İyilik meleği misin artık?"

Kaşlarını çattı Karan, "Aşk olsun. Hep öyleydim."

"Aynen. Yarış için yakın davrandığını anlayamayacak kadar salak mı sandın sen beni?"

Bu sefer şaşırmıştı. Zeki bir kız olduğunu biliyordu ancak fark edeceğini düşünmemişti. Karmen'e cevap vereceği sırada çalan telefonuna baktı.

"Efendim anne? Sanmıyorum ama sorarım,tamam."

Karmen'e döndü.

"Yaren üç gün sonra Kanada'ya dönüyor. Dönmeden önce seni tekrar görmek istemiş, annem bugün seni tanıdığımızı söyledi de."

"Yani? Evinize mi geleceğim?"

"Gelmez dedim ama yine de sor dedi. Zorunda değilsin."

Ayağa kalktı Karmen. "Gidelim hadi."

Karan biraz şaşırmış olsa da ayak uydurmayı tercih etti ve o da kalktı. Karmen eliyle pantolonunu silkelerden biraz göz gezdirdi.

"Hayranım muhtemelen beni elbiselerle görmeye alışkın. Bu kılıkta gitmem sorun olmaz umarım?" Üstünde klasik deri ceket, deri pantolon, siyah dar düz bir bluz vardı. Uzun, sarı saçları özgürce rüzgarda uçuşuyordu.

"Hayır."

"Güzel. Bende öyle düşünmüştüm."

İkisi de kayalıklardan inerek motorlara bindi. Her zamanki gibi Karmen yolu bilmemesine rağmen önden gidiyordu.

Karmen

Akınların evinin önüne vardığımızda etrafa göz gezdirdim. Oldukça gösterişli, büyük bir evdi.