To My Dearest Crush

A Date

Magkasama kami ngayon ni Andreo,
Hindi ko alam kung saan kami papunta.
Tumingin ako sa kanya na nag ddrive.

Bago pa man ako makapagsalita ay inunahan na niya ako.

"Bakit? May iniisip ka na naman bang masama ngayon?.." teasing me.

"Wala pa naman." i told him smiling.

Huminto kami sa isang park.
Una siyang bumaba at pinagbuksan ako ng pinto. Eh~ char, kilig much.

"May ganun ka palang nalalaman?" teasing him, talking about being a gentleman.

"Ano?" frowns at me.

Hindi niya na gets. Okay, siguro no jokes allowed muna from me today.

"Wala!" lumakad ako palayo.

"You always left me hanging talaga." he told me.

"Because I was once a hanger."

Oh! My God. Joke ba yun? Sana di niya napansin.

"Ano ulit?.. Anong hanger?" frowns again.

"Wala! Ano ba tong lugar na to? Park ba to? Bakit walang tao?" tanong ko sa kanya.

"Maganda ba?" asking me smiling.

"Oo naman no, tsaka yung mga bulaklak halatang inaalagaan talaga." i smiled back at him.

"Actually, abandoned park na to."

"Weeh?"

"Yup! Ayaw mong maniwala? Gusto mo.. Makakita muna ng multo?"

"Anong multo ka jan, walang ganun no!"

"Hindi joke lang. Tara pasyal tayo."
He smiled and walk towards me at inablayan ako.

Hahahahahahahahahahahahahaha!
Sarap sumigaw lord o Pasyal daw kami.

At yun na nga naglakad-lakad kami sa buong park and sat on a bench na napapalibotan ng yellow daisy flowers habang nakikita ang buong city sa baba.

"You witnessed another magic from me again." sabi ni Andreo.

"Oo nga e~ ang dami mo pala non."

"Boring ba akong kasama?" he asked.

We we're looking at each other not knowing our real thoughts. Sana nakakabasa ako ng isip.

"Hindi no!" i spoke naman agad sa kanya.

He looked away habang ako ay nakatingin pa rin sa kanya.

"Alam mo, honest ka rin kausap no *laughs* Hindi naman talaga ako boring kasama."

Every minute i spend with you, is a dream come true. Andreo. Sana marinig ng puso mo ang mga sinasabi ng utak ko ngayon.

"Alam mo, mas maganda kung maglakad-lakad tayo don." he pointed out somewhere.

"Saan? Pariho lang naman ah~". Curioused.

"Tara!"

He grabbed my hand at tumakbo kami.
Parang fairytale, tumatakbo kami sa may maraming bulaklak.

"Stop! Hindi na tayo pwedeng tumakbo." Andreo told me.

Na curious ako kung bakit, pero thank you na rin dahil hindi talaga ako pwedeng tumakbo ng matagal.

Malapit ng dumilim kaya't bumalik na kami sa sasakyan, hinatid ako ni Andreo sa school.. Hindi sa bahay.

"Akala ko ba.. Ihahatid mo ko sa amin?" tanong ko sa kanya.

"Dito kita nakilala kaya dito kita ihahatid." sabi niya sa akin na nakangiti.

"Tch! Weird mo ha. Segi na nga."
Bumaba ako at nagpaalam sa kanya.
Lalakad na sana ako papuntang amin, malapit lang naman yung dorm. Ng biglang nag ring ang phone ko.

Incoming call...
ANDREO LUCAS.

"huh?"

Tumingin ako sa kanya na nasa loob ng sasakyan.

"Mendez! Mag-ingat ka, baka matakot yung mga aso sayo.. Ah~ mali baka kagatin ka pala ng aso. Ah~ basta may aso man o wala, mag-ingat ka pa rin at tsaka wag mo kong tatawagin sa first name ko, tawagin mo ko sa apilyedo ko. Kuha?"

Binaba niya agad ni hindi man lang ako pinag salita. Pagkatapos ay umalis.

Lumakad na rin ako pauwi sa dorm.

Matapos non nakabalik pa kami ng 3 beses sa park pagkatapos ay hindi na kami masyadong nagkikita since sobrang busy na for the finals.

First time kung nainis dahil malapit na ang summer break.

Nakakainis dahil may mamimiss ako.

Bawat araw sa pag pasok ko sa school, hinding-hindi nawawala ang thought na sana magkita kami ngayon ni Andreo.

After 2 weeks, tumawag siya sa akin at bumalik kami sa park.

Kaya nakaka-kilig ulit. Pero hindi na rin naulit dahil busy na naman kami.
Hindi na kami masyadong nagkikita ulit pero lagi yung palitan namin ng text kaya mas sumaya ako.

Halos makalimutan kong..
Magkaibigan lang pala kami.