..თვალებში უყურებენ ერთმანეთს..თუმცა ძნელია ტუჩებისკენ არ გაგეპაროს მზერა...სურვილს ემორჩილებიან და... უეცრად ტუჩებს აერთებენ...ივიწყებენ ყველაფერს...ივიწყებენ მომავალს..წარსულს...და აწმყოთი ტკბებიან...ახლა ყველაფერი კიდიათ...ყველაფერი, აბსოლიტურად, არ აინტერესებთ ახლა, ამ წამს მათ გარშემო რა ხდება...იმიტომ, რომ ცდილობენ ეს წამი სამუდამოდ ჩაიბეჭდონ გონებაში.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-შემიყვარდი კიმ თეჰიონ! სამყარო გაითიშა...დრო გაჩერდა....უცებ ყველაფერი გაიყინა...ახლა მხოლოდ თეჰიონისთვის ჯონგუკი არსებობდა და ჯონგუკისთვის თეჰიონი...სხვა ყველაფერი ილუზია და ფანტაზია იყო მათ გარშემო...ყოველ შემთხვევაში ისინი ასე თვლიდნენ! -მეც შემიყვარდი ჯეონ ჯონგუკ!თავდავიწყებით შემიყვარდი.-სიცივისგან აკანკალებულმა ძლივს თქვა სიტყვები. რამდენიმე წამი თვალებში შეჰყურებდნენ ერთმანეთს რათა სამუდამოდ დაემახსოვრებინათ მომენტი...ბოლოს სიწყნარე ჯეონმა დაარღვია. -გამიცივდები პატარავ, ახლავე ადექი მივდივართ.- სიცილით თქვა მან. -გუკ...ცოტა ხანიც... -არავითარ შემთხვევაში კიმ თეჰიონ, იოცნებე! -კარგი მოვდივარ.-გაიბუტა თეჰიონი. -მებუტები? -დიახაც. -როგორ შემოგირიგო? -ნწნწ..ნეტავი??ჯონგუკ ვფიქრობ ამ მომენტზე უნდა ვისაუბროთ..ეს.. -რა მომენტზე? ამაზე ამბობ?*აკოცა* -ჰ..ჰო. -კარგი რა პატარავ, ნუ იმორცხვები, ამას უნდა მიჩვიო, აი კიდევ *კოცნა*, ამაში სასაუბრო არაფერია,შემიყვარდი...და სამუდამოდ ასე იქნება. აი ეს მომენტი კი სამუდამოდ დარჩება ჩემს მეხსირებაში. -კარგი მაშინ მზად ვარ სახლში წასასვლელად ბატონო ჯეონ. *** -ჯონგუკ. -გისმენ პატარავ. -ვერ ვიძინებ. -გინდა გიმღერო?-დამცინავად იკითხა ჯეონმა. -მიმღერე.-გაიკრიჭა თეჰიონი. ჯონგუკი ამ პასუხს ნამდვილად არ მოელოდა. -კარგი რა ბავშვი ხომ არ ხარ? -პატარას მეძახი და... -კარგი რაა.. -გუუკ-ლეკვის თვალებით შეხედა. -ახლა მოგაჭამ მაგ თვალებსს. -მიმღერეე -მოდი სხვა მეთოდს ვიპოვი რომ დაიძინო. -მაგალითად? ჯონგუკი ვნებიანად დაეწაფა მის ტუჩებს და ნელნელა უფრო გააღრმავეს კოცნა, ჯეონი ნელნელა ქვევით ჩამოიწია და ბიჭის სხეულის გაფერადება დაიწყო,კიმს სიამოვნებისგან რამდენჯერმე კვნესა დაცდა პირიდან რაც უფრო აღაგზნებდა ჯონგუკს და მისი დაუფლების სურვილს უჩენდა, მალევე გაანთავისუფლა ზედმეტი მატერიისგან ბიჭის სხეული,კარგად დააკვირდა ჩასმირქა და ტუჩები მოილოკა. თვითონაც გაიხადა მალევე და გააგრძელა ბიჭის სხეულზე ლაქების დატოვება, მალევე ქვევით ჩავიდა. -პატარავ დარწმუნებული ხარ? -სრულიად. -იქნებ.. -ჯანდაბა მალე შემოდი გთხოვ.. -რა მოუთმენელი ხარ პატარავვ, როგორც იტყვიი -ჰმმმ...აჰჰ..გუუკ..მოიცაა.. ჯონგუკი გაჩერდა თეჰიონის თხოვნით რადგან ეს ორივესთვის პირველი იყო ბიჭთან და ამასთან პლიუს შეუჩვეველი. -გავაგრძელო პატარავ?-როცა კედლები გააფართოვა ჯეონმა იკითხა. -გააგრძელე მამიკოო.-კვნესით დაიძახა თეჰიონმა. -მოიცააა..ეხლა შ..შენ რა დამიძახე?? -მამიკო..თუ არ მოგწონს შემიძლია... -არა პატარავ პირიქით..უფრო აღმაგზნებს-ჩასმირქა ჯონგუკმა. -იმოძრავე გუკ. ჯონგუკმა ჯერ ნელა მოძრაობა დაიწყო რასაც თეჰიონის ნასიამოვნები მზერა მოჰყვებოდა,ჯეონი ნელნელა უსწრაფებდა ბიძგებს და კიმი კვნესას არ აკლებდა თან ტუჩს იკვნეტდა სიამოვნებისგან და თავი გადაგდებული ჰქონდა. -აჰჰ...უფრო სწრ..სწრაფადდ. -ასე მოგწონს პატარავ? -აჰჰ..თან...ჰმმ..როგორრ... ცოტახანში ორივემ გათავეს და ერთმანეთის სხეულებზე მიესვენნენ. -შესანიშნავი იყავი პატარავ. -შენც გუკ. -მეორე რაუნდზე რას იტყვი? -მეღადავები?აღარ შემიძლია და თან შენს მკლავებში დაძინება მინდა. -მაწყობს. ჯონგუკმა თავისი ხელით გაასუფთავა თეჰიონი და თვითონაც გასუფთავდა ჩაიცვეს ზეწრები გამოცვალეს და დაწვნენ. სიჩუმე იყო თუმცა ამასთან იმხელა ენერგია იგრძნობოდა ოთახში. ერთი მეორეს მკლავებში იწვა და მისი სურნელით ტკბებოდა..მეორე კი თმებზე თამაშობდა და მომენტებში ყნოსავდა რათა მისი სასიამოვნო სურნელი შეეგრძნო. -თეჰიონ. -ჰმ -ძალიან ძალიან რომ მიყვარხარ ეგ უკვე მითქვამს შენთვის? -კი უკვე მითხარი გუკ, მეც მიყვარხარ. -თე -გისმენ -რაღაცის თქმა მინდა და იცოდე უარი არ მიიღება. -მითხარი -ჩემთან გადმოდი საცხოვრებლად,ერთად ვიცხოვროთ -კარგი რა გუკ ისედაც აქ არ ვცხოვრობ?სულ აქ ვარ თუ ამჩნევ. -არა მე ვამბობ მთელი შენი ბარგით ნივთებით და ყველაფრით. შენი სახლი თუ რამე მნიშნელოვანს არ მოგაგონებს შეგვიძლია გავყიდოთ და უფრო დიდი სახლი ვიყიდოთ თუ შენ გინდა ეგეც დავიტოვოთ. -კარგი გუკ მასე ვქნათ. ეხლა ჩემთვის მთავარია შენთან ვიყო, შენ ხარ ჩემი სახლი. -პატარაავ-ხელები მოჰხვია ძლიერად და შუბლზე აკოცა.-გინდა ხვალ გარეთ გავიდეთ? -გარეთ რა ვქნათ? -მოტოციკლი მყავს ოღონდ დიდი ხანია არ გამომიყვანია ვიფიქრე ტარებას გავიხსენებთთქო მაგრამ თუ შენ არ გინდა... -დამცინიი??რათქმაუნდა მინდაა, მინდა გუუუკ-წამოხდა გახარებული კიმი. -კარგი მაშინ გამოვიყვანთ-გაუღიმა ჯონგუკმა. -ახლა ხომ ჩაგეძინება სიმღერის გარეშე? -ახლა კი დამპალოო. ასე ჩაეძინათ ერთმანეთის მკლავებში მშვიდი ძილით. -------------------------- I'm back! ფიქციის წაშლას ვფიქრობ, არვიცი რას გადავწყვეტ🙃
