*15 დღის შემდეგ*
ჯონგუკი დეპრესიაში ჩავარდა, ოთახიდან არ გამოდიოდა საჭმელს არ ჭამდა მხოლოდ წყალს თუ შემოატანიებდა ხოლმე იუნგის და ეგეც იშვიათად, უნდოდა დაევიწყებინა ის..მის გონებას ასე სურდა რომ ტანჯვისგან თავი აეცილებინა თუმცა გული ამას არ ლამობდა...მას არ უნდოდა დავიწყება თეჰიონი...მას არ სურდა უბრალოდ.
ჯიმინი ცალკე დეპრესიაში სულ უხასიათოდ იყო ან ტიროდა ან ჭამდა ან ეძინა.
იუნგის კი ამის შემხედვარე გული უკვდებოდა, ცალკე შეყვარებული ცალკე საუკეთესო მეგობარი..მასაც ხომ აქვს გული..ეს ყველაფერი მოქმედებდა მასზე და ძალას ართმევდა.
ჯონგუკისთვის უკვე ყველაფერი დასრულდა, ცხოვრებას აზრი არ ქონდა მისთვის ამიტომ სულ ერთი იყო რას გააკეთებდა..სულ არ ცდილობდა რამეზე ფულის გადაყოლებას...პირიქით ამ ტკივილს საშუალებას აძლევდა შეეღწია მის გულში და დაენაკუწებინა ის მრავალ ნაწილად.
რამდენიმე დღეში ჯონგუკმა დაიწყო ოთახიდან გამოსვლა ხშირად, თუმცა მაინც მის სახეს ისევ ის მზერა მოჰფენოდა...უემოციო...განადგურებული. ყოოველ დილას იღვიძებდა იბანდა ჭამდა და იძინებდა..ეს იყო მისი ცხოვრება...უკვე...ადრე ასე არ იყო.
ერთ დღესაც გაიღვიძა მან...ისევ ის გეგმები ჰქონდა...ისევ იმის გაკეთებას აპირებდა რასაც წინა დღეებში..ისევ ის ბანალურობა...თუმცა ამ დღეს რაღაც ენერგიულად და შემართებით გაიღვიძა...რატომღაც....
_____________________
უპატარავესია ვიცი....ბოდიში აი ვეცდები შემდეგი თავი ხვალ დავდო..თქვენი აზრით რა მოხდება:(დაწერეთ თქვენი ვერსიები შეიძლება ჩემი იდეა შევცვალოო
