Adliyenin önüne geldiğimde saat tam olarak 10.58'i gösteriyordu. Poyraz'ın gizli kapaklı işler çevirdiğini tahmin ediyordum ve bunun için yazışmak yerine yüz yüze görüşmek istediğini de anlayabiliyordum. İşin özü, bunu ben de istiyordum.
Beklediğimin ve Ebrar'ın anlattıklarının dışında saçma sapan, psikolojimizle oynayan bir grup oluşturulmuştu. Hiç de eğlenmiyordum. Aksine psikolog yanım işe el atıp hepsinin derdini saatlerce dinlemek istiyordu.
İçeri girmeden Poyraz'a mesaj attım ve kenara yaslanarak onu bekledim. Çok geçmeden fotoğraflarından çok daha yakışıklı bir yüz bana doğru seri adımlarla gelirken ben de yerimde dikleştim.
Nasıl selamlaşmamız gerekiyordu?
"Poyraz savcım, bu öğlen söz vermemiş miydik birbirimize?" diyen kadın sesiyle ikimizin de bakışları o tarafa döndü. Pardon? İşi vardı da ben mi bozmuştum?
"Maalesef, kız arkadaşım geldi." dedi beni işaret ederek. Kaşlarım havalanırken bana göz kırpıp kadına döndü. "Başka zaman artık."
"Kız arkadaşınız?" diyen kadın bana dönüp beni süzmeye başlarken aynısını ben de ona yaptım. Tahminimce avukattı. Oldukça şık ve güzel bir kadındı. "Kardeşiniz gibi duruyor."
Güzel olduğu kadar ukalaydı da.
Poyraz'ın eli belimdeyken, "Hayır, kız arkadaşım." dedi ve bir daha cevap vermek istemez gibi bana döndü. "Gidelim mi?"
Ne diyeceğimi bilemez halde başımı olumlu anlamda salladım ve beni yönlendirmesine izin verdim. Adliyenin otoparkına doğru yol aldığımızı fark ederken dayanamayarak lafa girdim.
"Neydi o yaptığın?"
Anlamazdan geldi. "Ne yapmışım?"
"Savcım, önce selamlaşsaydık sonrasına bakardık." dedim imayla. Bu dediğim onu durdururken belimdeki elini çekti.
"Kusura bakma. Gerçekten. Günlerdir kendi kendine benimle yemek sözü veriyor. Ben de kaçmak için hep bir bahane buluyorum." Eli ensesine giderken utanır bir ifade takındı. "Seni rahatsız etti bu değil mi?"
Dedikleri üzerinde çok durmadan sağ elimi kaldırıp ona uzattım. "Merhaba Poyraz savcım, ben Kardelen."
Yüzünde bir gülümseme olurken elini bana uzattı.
"Poyraz Esen, Cumhuriyet savcısı."
Savcı olduğu detayına hafifçe gülerken başımı eğmiştim.
"Hadi savcım, hadi. Bir yere gidip bir şeyler yiyelim. Daha girmemiz gereken bir grup var."
•
Birlikte ısrarım üzerine bir kafeye oturduğumuzda yanımda gergin bir ifadeyle oturuyordu. 13 dakika sonra gruba girmemiz gerekecekti ve biz bugün ne olacağını kestiremiyorduk.
"Ben yakın arkadaşım Ebrar sayesinde bu gruba dahil oldum." dedim çayımdan bir yudum alrken. Hemen yanımda oturuyordu ve her defasında ona dönmek zorunda kalıyordum. Birlikte gruba gireceğimiz için yanımda oturmak istediğini söylemişti.
"O oldukça eğlenceli olduğunu, zamanın gayet güzel geçtiğini söyledi bana." Kaşlarım istemsizce çatıldı. "Ama böylesine yaralı bir grubumuz olduğunu tahmin etmiyordum."
"Özellikle seçtiler." dedi dalgın bakışları eşliğinde. "Bir şey deniyorlar ama ne olduğunu anlayamıyorum."
"Soruşturma yürütüyorsun değil mi?" dedim ilk oturduğumuz andan beri sormak istediğimi sorarak. Bakışları bana döndü. "Aslı ve diğerleri ile ilgili."
"Bunun hakkında veya buna benzer şeyler hakkında konuşamayacak olduğumu biliyorsun."
"Elbette sayın savcım." dedim ona bakarken. "Sadece anlamaya çalışıyorum. Gruba neden girdiğinizi."
Eli önüme düşen bir saç tutamını kavradı ve bana eğilerek ses tonunu düşürdü. İmdat.
"Belki de tanışmamız için gerekli olan buydu Kardelen."
•
Instagram Story
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
