Oyun ~JJK~

Oyun

Çok fazla eksik olmadığından işimi hızla bitirip eve döndüm. Kapının önüne geldiğimde çok eski olduğu anlaşılan bir kağıtta 'beni buradan çıkar...' yazıyordu.

Bunu kim yapmıştı bilmiyorum ama hiç komik değildi kağıdı büzüştürüp cebime koydum. Kapıyı açıp içeriye girdim elimdeki poşetleri mutfağa götürüp tezgahın üstüne koydum.

Eve geldiğimde posta kutum da gördüğüm garip bir kutu vardı. Merak edip onu da almıştım. Herşeyi yerleştirdikten sonra kutuyu alıp odama çıktım.

Odamda yatağımın üstüne oturup kutuyu açtım. Kutunun içinde küçük bir müzik çalar ve garip bir oyun vardı. Herşeyi çıkardığım da kutunun altından bir not bulmuştum " Gerçekliğe dönüş..."

Güzel bir oyuna benziyordu. Oyunu bir şekilde kurmayı başarmıştım. İçinden küçük bir harita ve kum saati çıkmıştı. Oyunun talimatlarında " Kum saati çevrildikten sonra müzik çalarda ki şarkıyı söyleyerek haritanın adım sayısına göre belirlenen yere gidilmelidir. Kum saati yanınızda taşınmalı süre dolmadan ve şarkı yanlış söylenmeden belirlenen yere gidilmelidir. Yoksa gerçeğe dönemezsiniz...
Oyunu bahçede oynamanız tavsiye edilir. "

Gerçeğe dönemez miyim? Ne saçma şey... Neyse, canım sıkılmıştı ve biraz oyundan zarar gelmezdi.

Havanın kararmasına aldırış etmeden bahçeye çıktım. Önce müzik çalardaki şarkıyı bir kaç kere dinlesem iyi olurdu kolay ezberleyen biriydim. Bir kaç kere dinlemem yeterdi.

Şarkıyı da ezberledikten sonra kum saatini çevirdim ve şarkıyı açıp haritadaki adımlara uydum.

(Medyadaki şarkı )

Asla tatmin olmuyor
Hayatın iplerini çekiyor bu gece
O kadar çok gözyaşı döktü ki
acaba ne düşünüyor?
Tek gördüğüm boyalı yüzü. Her
zaman beni rahatsız ediyorlar.
Bu gece hayatın iplerini çekiyor.
Uyuyor.
Lütfen bize zaman kazandır.
Ah, lütfen geri sar.
Kusurlu bir kafiye.
Çok aşağılık bir hikaye Bir gülümsemenin ardında
Böyle kötü düşünceler Sürekli dolaşıyorlar Ne düşündüklerini merak ediyorum

Tek gördüğüm boyalı yüzü. Her
zaman beni rahatsız ediyorlar.
Bu gece hayatın iplerini çekiyor.
Uyuyor.
Lütfen bize zaman kazandır.
Ah, lütfen geri sar.
Kusurlu bir kafiye.
Sessizlik bu gece kafesi kırıyor
Sonra uyanıyor
Mor bir öfke vebasını lekeliyor
Geceyi gündüze
Asla tatmin olmuyor
İntikam dolu bir yaşamın armağanlarını getiriyor
O kadar çok gözyaşı döküyor ki
ne düşündüğünü merak ediyorum
Tek gördüğüm bu boyalı yüz Her
zaman beni avlıyorlar
Bu gece hayatın iplerini çekiyor
Bencil bir suç ağlıyor
Ah lütfen geri sar
Zamanımız doldu

Şarkının son sözlerini söylediğimde çim biçme makinasının bozulduğu yere gelmiştim. Havanın biraz daha kararıcağını bildiğimden yanıma fener almıştım.

Şimdi geldiğim yeri kazmam ve kum saatini içine koyup yatmaya gitmem gerekiyordu.

Yarın kum saatini almaya gelicektim. Kazdığım yere kum saatini koyarken içimde garip bir his oluşmuştu. Başım ağrımaya başlamıştı gözlerimin önüne bazı sahneler geliyordu.

~X: Burada kalamaz onu götürmen gerekiyor.

X2: İyi de nereye götüreyim onu burda saklayamaz mıyız?
~

Başımın ağrısı katlanılmaz olmaya başlarken görüntüler artmaya başlamıştı. Bir bebek vardı anne babası olduğunu düşündüğüm kişiler tarafından bir yere gönderilmek isteniyordu. Tekrar başıma giren sancıyla gözlerimi sıkıca yumdum.

~ X: Gelecek.. evet onu geleceğe gönder lütfen geri sar zamanımız azaldı bize zaman kazandır...

X2: Tamam! Kahretsin!! Özür dilerim kızım bir gün olucak ve geri gelip bizi kurtarıcaksın biliyorum... Şimdi gitme vakti hoşçakal....

~
Gözlerimin önünde beyaz bir ışığın patlamasıyla geri savruldum ve sırt üstü yere düştüm. Başımın ağrısı geçmeye başlamıştı. Zar zor kendime geldikten sonra neler olduğunu anlamaya çalıştım.

Son zamanlarda garip şeyler yaşıyordum. Sanırım paranoyak olmaya başladım. Yakın zamanda piskolağa gitsem hiç fena olmazdı.

Kazdığım toprağı kum saatinin üstüne döküp hızla eve döndüm. Hava iyice kararmıştı. Başımın ağrısı geçsede yere düştüğüm için biraz sızlıyordu. Ağrı kesici içip yatmaya çıktım.

"Herşey şimdi başlıyordu"