Çoklu Evrende Büyükbaba Evreni (Çeviri)

Bölüm 1

Dünya, Yıl 2020.

New York'taki büyük bir hastanede, yoğun bakım ünitesindeki yatakta yaşlı bir adam yatıyordu. Kendi başına nefes alamadığından solunum cihazı boynuna bağlandı. Yaşlı adamın adı Alexander Maxim Universe'dü. 21. yüzyılın en akıllı ve en zengin adamı olarak biliniyordu. Herkes onu severdi, başkalarına karşı son derece nazik olması nedeniyle medya ona 'Evren Büyükbaba' lakabını takmıştı.

Gözleri açıktı, bilinci açıktı ama vücudunu hareket ettiremiyordu. Durumunun nedeni bir trafik kazasıydı. Vücudunun yavaş yavaş zayıfladığını ve günlerinin sayılı olduğunu hissedebiliyordu.

~Ah, o olmalı.~ Kazanın sebebini düşündü.

Çok trajik bir hayat yaşadı. 1950 doğumlu, ailesi onu bir yetimhanenin merdivenlerine bıraktı. Çocukluğunu kendisi gibi yetim çocuklarla geçirdi ama yine de ebeveynlerinin sıcaklığı olmadan, kitap okuyarak kendi başına hayatta kaldı. Daha sonra diğer çocuklardan farklı olduğunu anladı. Kendi yaşındaki ortalama bir çocuktan çok daha zekiydi. Yine de onun ve diğer çocukların ortak bir yanı vardı. Çizgi romanlara ve fantastik romanlara olan aşktı.

Alexander, bu kurgusal hikayelerdeki tüm süper kahramanları severek büyüdü. Süpermen, Örümcek Adam, Kaptan Amerika... Bir gün süper kahraman olmak istiyordu ama yüksek IQ'su, bunun aptalca bir rüya olduğunu düşünmesinin hızla farkına varmasını sağladı.

Sonunda evlat edinilen 1-2 arkadaşı oldu. O da bir gün evlat edinilmek istiyordu ama ne zaman bir çift evlat edinmeye gelse. Sanki o yokmuş gibi onu görmezden geleceklediler. Yetimhane müdürünün bir doktorla konuştuğunu duyduğunda bunun arkasındaki nedeni de çok geçmeden buldu.

"Onun için yapabileceğimiz bir şey olmalı. Buraya gelen tüm çiftler sanki bir vebalıymış gibi ondan uzaklaşıyor." Müdür sordu.

Doktor başını salladı, "Korkarım yapamayız. Saçları genetik olarak beyaz. Değiştirilemezler. Bu kadar iyi bir çocuğu görmezden gelmeleri toplumun aptallığı."

"*Ah* O halde kimsenin onu evlat edineceğini sanmıyorum." Müdür yüksek sesle düşündü.

Bundan sonra Alexander, çiftlerin önünde sevimli davranmanın artık bir anlamı olmadığını anladı ve hayal kırıklığını gidermek için kendini çalışmalarına ve fiziksel egzersizlere boğdu. 15 yaşına geldiğinde yüksek lisans düzeyinde matematik, fizik, biyoloji, botanik ve kimya okudu. Bunu kitapçılardan kitap çalarak yapabiliyordu ama bunu yapmaktan nefret ediyordu ama cep harçlığı sadece ucuz şekerler almaya yettiği için başka seçeneği yoktu.

Üniversiteye gitmek istiyordu ama bunun mümkün olmadığını biliyordu. Onun ya da yetimhanenin o kadar parası yoktu.

...

Yıl 1968,

Alexander 18 yaşına girdi ve üzerinde adının yazılı olduğu bir mektup geldi. Bunu görünce şaşırdı ama sonra üzerindeki logoyu fark etti ve ne olduğunu anladı. ABD Ordusundan bir mektuptu. Mektubu ас̧ıр okudu. Başlıkta 'İndüksiyon için rapor verme emri' yazıyordu. Vietnam savaşı için askere alındığını anlamıştı.

Alexander bunun hayatını değiştirecek bir şans olduğunu düşündü ve bildirilen yere rapor vermek için mutlu bir şekilde gitti ve kayıt yaptırdı.

Şaşırtıcı bir şekilde, hem beden eğitimi hem de bazı yazılı sınavlardaki olağanüstü yetenekleri nedeniyle kısa süre sonra subay eğitimi için önerildi. Maaşı daha fazla olduğu için mutluydu.

1 yıllık eğitimin ardından Vietnam'a gönderildi. Orada adamlarını birçok zafere taşımak için bilgisini kullandı. Askerlerin zorlu orman arazisiyle ilgili sorunlarla karşı karşıya olduğunu, birçoğunun kurşunlardan değil sıtma hastalığından dolayı düştüğünü fark etti.