Rosie, idealna dziewczyna wychowana w surowej rodzinie. Jest przewodniczącą szkoły. Lecz w głębi duszy dziewczyna boi się swojego ojca, nigdy nie wie do czego o jest zdolny. Ojciec pracuje jako bardzo dobry prawnik, natomiast matka ma swoją własną...
Dla wszystkich tych, którzy umierali od środka, lecz mieli nadzieję na lepsze jutro. I przetrwali, przeszli przez to wszystko, czasami nie mając już siły, chcąc to wszystko już skończyć. Pomagali innym, nie umiejąc pomóc sobie. Lecz nie skończyli i są tu teraz z nami. Pamiętajcie, że prędzej czy później, wreszcie będzie dobrze. A w życiu największy ból, zawsze sprawia miłość.
Przedstawienie najważniejszych na początku postaci :
Rosie Wood
Bardzo dobrze się uczy. Jest przewodniczącą swojej szkoły. Lubi czytać. Zwykle elegancka. Caroline i Alex to jej najlepsi przyjaciele.
Brązowe, dość długie włosy. Brązowe oczy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Caroline
Lubi związki bez zobowiązań. Ciągle ma nowego chłopaka. Lubi tańczyć. Tiktokerka, Rosie i Alex to jej najlepsi przyjaciele.
Czarne, dość długie włosy. Zielone oczy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Alex
Uwielbia spędzać czas ze swoimi przyjaciółkami Rosie i Caroliną. Uczy się tylko dla rodziców.
Brązowe włosy, niebieskie oczy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Prolog
Rosie
Jestem przewodniczącą szkoły, drugą najważniejszą osobą po samym dyrektorze, reprezentuję szkołę i mam prawa takie same jak nauczyciel. Mogę upominać uczniów, dawać im uwagi a nawet konfiskować przedmioty. Zajmuję się też mnóstwem innych rzeczy związanych z tą fuchą, a w każdą wolną chwilę którą spędzam w domu i oczywiście się nie uczę spędzałam właśnie na tej robocie.
- Nie wiem, co byśmy bez ciebie zrobili, Rosie - lubił powtarzać dyrektor.
Zbliżał się koniec sierpnia, który oznaczał też koniec wakacji. Właśnie dostałam wiadomość od dyrektora, że do szkoły dołączy nowy, ważny uczeń, syn jednego z najbogatszych ludzi w USA.
Zajęłam się wiec planowaniem jego zapoznania z nową szkołą. Oprowadzać go miała Emily, dziewczyna którą można by nazwać moją zastępczynią. Bardzo pomagała, szykowała wszystko kiedy ja nie mogłam tego zrobić i w ogóle. Po wycieczce po szkole nowego ucznia, mianowicie Daniela miała przyjść do mnie z nim, ponieważ zawsze robiłam mały wywiadzik z nowym uczniem który później przekazywałam też dyrektorowi.
*****
Pierwszego dnia szkoły, ubrałam swój szkolny mundurek i zeszłam na śniadanie.
- Nowy rok szkolny, pamiętaj musisz być naj-lep-sza - wyrecytowała mama na powitanie jak co rok, wzięła torbę i wyszła z domu do firmy.
Zjadłam śniadanie i pojechałam do szkoły. Kiedy byłam już pod szkołą, naciągnęłam torbę na ramię i ruszyłam do swojego pokoiku, o który rok temu udało mi się przekonać dyrektora. Odłożyłam torbę na fotel i podeszłam do szafki i teczkami uczniów. Wzięłam nową teczkę i zapisała na niej : Daniel Johnson. Otworzyłam laptopa przygotowując go do wywiadu z nowym uczniem. W tej chwili do pokoju wszedł Dyrektor Garcia.
- Miło cię widzieć Rosie, za chwilę przybędzie nowy uczeń. Musimy go dobrze przywitać - powiedział, a ja tylko skinęłam głową i wyszłam za dyrektorem w stronę placu.
Po drodze zdążyłam skonfiskować fajki największemu łobuzowi w szkole, Ethanowi. Staneliśmy na środku placu i po chwili na plac wtoczyło się dość ładne auto, nie znałam się na autach, więc mogłam tylko zgadywać jak drogie musiało ono być. Wyszedł z niego brazowo-włosy chłopak z loczkami, nie mogłam powiedzieć że nie był przystojny. Ale przecież w moim planie nie było miejsca na chłopaków.
Wyszłam do przodu witając się z nim pierwsza :
- Rosie Wood, przewodnicząca szkoły. Bardzo miło mi cię poznać - powiedziałam a on szeroko się uśmiechnął
- Cześć. Też miło Cię poznać. Pięknie tu - odpowiedział krótko i przyglądał się z zachwytem szkole. Wtedy do akcji wkroczył dyrektor, coś tam paplał o tym jaki to zaszczyt gościć go w naszej szkole i w ogóle. Kiedy wreszcie skończył swój monolog, odszedł zostawiając mnie i jego samych.
- Chodź za mną - powiedziałam i ruszyłam spokojnie w stronę szkoły a on krok w krok za mną - oprowadzi cię Emily a później zaprowadzi cię do mnie - powiedziałam i na chwilę przystanęłam widząc że ten łobuz, Ethan nie ma mundurka tylko jakąś bluzę. Odwróciłam się w stronę Daniela i zmierzyłam go wzrokiem - Zawiąż krawat, Emily nie znosi jak ktoś nie dba o swój wygląd - mruknęłam do niego a on tylko spojrzał na mnie i powiedział :
- Nie umiem - zdziwiona spojrzałam na niego, wzięłam krótki lecz mocny wdech i podeszłam do niego bliżej wyciągając ręce i szybkimi kilkoma ruchami zawiązałam mu krawat
- Dziękuje - powiedział i z podejrzanym uśmieszkiem na mnie spojrzał. Wtedy podeszła do nas Emily i przedstawiłam ich sobie. Zostawiając Daniela pod opieką Emily, zła ruszyłam w stronę Ethana. Przystanęłam i zaczełam mówić do niego podniesionym lekko głosem :
- Smith, gdzie masz mundurek ? - zapytałam go z drwiącym uśmieszkiem, poczułam tylko że dużo osób odwraca na mnie wzrok niektórzy nawet powyciągali telefony żeby ponagrywać naszą wymianę zdań - Pochować telefony - fuknęłam
- Nie mam mundurka . Co mi zrobisz jak nie będę go nosił ? Hmm ? - zapytał swoim głupim, drwiącym głosem
- No nie wiem... - odpowiedziałam i udałam że myślę - Może... WPISZĘ CI UWAGĘ ! - krzyknęłam już bardzo zdenerwowana na niego - Za brak odpowiedniego stroju - syknęłam już ciszej i nie mogąc dłużej z nim wytrzymać ruszyłam w stronę budynku szkoły. Po drodze spotkałam moją najlepszą przyjaciółkę, Carolinę. Szłyśmy razem do mojego pokoiku i już nie mogąc dłużej wytrzymać zaczęłyśmy się śmiać z całej sytuacji.
