Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sozde herkes farkli herkesin kendince problemleri falan filan var. Insanlarin problemlerini sorunlarini dinlemeyi severim aslinda. Insanlarin bana guvenmesini severim. Iyi bir sir arkadasiyimdir. Fakat bir sure sonra bayiyorum cunku surekli insanlar ben ben ben demeye basliyor. Asla diger tarafi dusunmuyorlar. Peki benim durumum ne? Cidden hic mi merak etmiyolar. Bazi arkadaslarim ise onlarda bana birsey anlatmayip baskalarina anlatiyolar. Kimsenin ilk secenegi degilim kimsenin en yakinida degilim bilmiyorum. Artik cokta insanlarin dertlerini dinlemiyorum.
En yakin bir kac arkadasim disinda kimse benim öfke sorunlarim icin ilac kullandigimi bilmiyor. Bu siktigimin ilaclarini icmedigim zaman genelde ayakli bombaya donusuyorum kendimi tutamiyorum ve bu durumdan nefret ediyorum. Her ilaclari kullanmam gerektiginde dahada öfkeleniyorum. Cunku bu siktigimin ilaclari beni baya duz duvara ceviriyor. Sanirim gereginden fazla etki ediyor baya kafam uyusuyor cunku.
Yine ve yine okula gelmistim ve tabiki aptal arkadaslarimi -ne kadar sey soylesemde hepsini cok seviyorum- ariyordum. Kantinde olduklarini dusunup asagiya inmistim. Aslinda neredeyse tam bir haftadir ilaclarimi almiyordum ve baya iyi idare ediyordum. Kantine indigimde vi masaya oturmus bagira bagira bisiler konusuyolardi ve yanlarinda tanimadigim populer bir kac tip vardi. Ne isi vardi oglum bunlarin bizimkilerin yaninda diye dusunup kantin kapisindan onlara bakarken. Jisung beni gorup ordan beni gorup bagirmaya baslamisti. Sagolsun kantindeki herkes Jisung'a ve bana bakiyordu.
Yanlarina gittigimde herkes bana dik dik bakiyordu. Bir sorun mu vardi. Yuzumde garip bir sey falan mi vardi amk. Hyunjin durumu anlamis olucak ki soze girmisti.
"Iste buda Changbin. " demisti Hyun. Hala anlamaz gozlerle bakiyordum. Hyunjin tekrar lafa girdi.
"Hadi tanissaniza. " demisti. Hepsiyle tek tek tanismistim. Az cok okulda goruyordum zaten sonucta populer tiplerdi. Cilli olan cocugun adi Felix'di. Gayet sevecen ve nazikti buhsuru kizin diyecegim ama aslinda daha cok buhsuru erkek pesinde kosuyordu. Gayet guzel bir surata sahipti sonucta ve bu kadar iyi biri oldugu icin insanlarin pesinden kosmasi normaldi. Felix'in yaninda oturan cocugun adinin Minho oldugunu ogrendigimde anlamistim bu grubun niye bir araya geldigini cunku bir suredir Hyunjin Minho diye biriyle flort ediyordu simdi olayi anlamistim. Minho'nun diger arkadaslari arasinda en kucukleri olan Jeongin'lede tanismistim tabiki. Kendisi cok tatli bir cocuktu arkadaslarinin ona kiyamamasinin nedenini simdi daha iyi anliyordum. Ben jeongin olsaydim bu ozelligimi kullanirdim cunku sadece arkadaslarni degil hic yakin olmadigi insanlar bile o ne derse yapiyor ve ona kiyamiyordu.
Ve son olarak Chan vardi. Bu adamla ayni masada oturacagim hic aklima gelmezdi. Cidden aralarindaki en populer olan oydu. Herkese nazik davranir, kimseyi kirmaz, herkesi sever herkes de onu sever. Onun bende biraktigi etki cok garipti yaydigi aura beni etkilemisti. Herkesin onu niye bu kadar sevdigini anlamak zor degildi aslinda. Ama o beni pek sevmemisti sanirim.
Zilin calmasini beklerken sadece orada oturmus sessizce sohbeti dinlemistim. Chan'nin niye beni sevmedigini dusuyorum cunku tamda bu yuzden. Adam masaya geldigimden beri bana dimdik duz bir ifade ile bakiyordu. Tanri askina herkese gulumseyen gulen adam bana geldigimden beri gozlerini hic ayirmadan dumduz bi ifadeyle bakiyordu. Sinirlerimi bozmaya baslamisti. Neyseki zil calmisti ve siniflara dagilmistik.
Eger biraz daha orada otursaydik olay cikarabilirdim o sessiz tuttugum kisiligim bir anda ortami cehenneme cevirebilirdi. Sinirli bir sekilde sinifa girmistim. Jisung'da pesimden girmisti. Ne oldugunu anlamiyordu tabiki. Nasi anlasin zaten onun benim gibi problemleri yoktu. Kafamda surekli 'Ne oldu Changbin? Bir sey mi oldu? ' diyip duruyordu birazdan ona patlayabilirdim. Onu uzmek istemedigim icin cantamdan haplatimi cikarmis bir kac tanesini rastgele agzima atip susuz bir sekilde yutmustum. Siktigimin ilaclari hemen etki ediyordu baya sakinlesmis hatta basim baya uyusmustu. Jisung bu ani degisimi fark etmisti tabiki ama cokta bir sey soylemeyip yanima sessizce oturmustu. Siktigimin herifi yuzunden neredeyse bir haftafir kullanmadigim haplari icmek zorunda kalmistim.
Bunu dusunurken haplar sayesinde iyice mayismistim. Kafami siraya gommustum. Jisung hic bir sey soylememis sadece saclarimi oksamisti. Bu yaptigi hareket 'yanindayim Changbin' demek oluyordu. Jisung cidden iyi bir arkadasti. Bunlari dusunurken uyuya kalmistim.
-------
Yeni bir hikayeye basladim. Aslinda dun atmistim bolumu ama uygulama baya bu bolumun yarisini atmamisti tekrardan biraz degistirerek yazdim.
Surekli boyle depresif seyler yaziyorum. Su anki ficlerimde biraz ilerledikten sonra komik bisiler yazmayi dusunuyorumm😭
umarim begenirsinizz‼️ oy vermeyi ve yorum yapmayi unutmayinn‼️‼️ iyi gunler dilerim efendim👋👋
