Cigarettes In Budapest

Family Line

Μάρτιος 2019

Η ζωή μου είχε αρχίσει να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και όλα όπως τα ήθελα.
Όλες οι προσευχές μου είχαν απαντηθεί.
Είχα καλούς φίλους, οι γονείς μου ήταν πάλι ζευγάρι, οι βαθμοί μου νο.1 και είχα αλλάξει ριζικά!

Μια κρίση θα μου βαρούσε την πόρτα όμως εκείνη την άνοιξη.

Ένα μεσημέρι που ο πατέρας μου θα με πήγαινε φροντιστήριο πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε το εξής:

"Η μητέρα σου με απατά. Θα πάρουμε διαζύγιο."

Δεν τρόμαξα.
Δεν στεναχωρήθηκα.
Δεν εξεπλάγην.

Νευρίασα.
Νευρίασα που οι υποψίες μου είχαν βγει πραγματικές.
Νευρίασα που μια ζωή δεν με προστάτευαν από τα ΔΙΚΆ ΤΟΥΣ προβλήματα.
Νευρίασα που έμπαινα στην μέση.
Νευρίασα που εμένα δεν με σκέφτηκε κανείς που εκεί που επιτέλους είχα σταθεί στα πόδια μου κυριολεκτικά και μεταφορικά θα με ξαναέριχναν!

Από εκείνη την και μετά η μητέρα μου ξαφνικά έγινε ο εχθρός στα μάτια μου.
Εκείνη έφταιγε για όλα.

Τότε ξεκαθάρισε το τοπίο.
Η καταπίεση της, οι διακρίσεις, ο ναρκισσισμό ς της, η τοξικότητα τα πάντα όλα.
Η μητέρα μου ξαφνικά δεν ήταν αθώα.
Ξαφνικά δεν έφταιγε μόνο ο πατέρας μου.
Έφταιγε και εκείνη.

Ένιωθα λες και είχα προδοθεί.
Από την ίδια μου την οικογένεια.

Πάλεψα με νύχια και με δόντια να μην κλάψω μπροστά του.
Γιατί το κλάμα ήταν απαγορευμένο στην οικογένεια μου.
Αν το έκανες εμφανώς σε κατηγορούσαν ότι είσαι αχάριστος και λάθος και ότι δεν έχεις δικαίωμα να κλαίς.

Εκείνο το απόγευμα μετά το φροντιστήριο ένιωθα οι τοίχοι του σπιτιού να με πνίγουν.
Πέρασα την νύχτα στο σπίτι της Alice λέγοντας πως απλώς είχα όρεξη για sleepover.

Δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω ακόμα.
Τουλάχιστον όχι μέχρι να μου πουν όλη την αλήθεια.

Μια εβδομάδα μετά το γεγονός ξεχάστηκε και εγώ ποτέ δεν έμαθα την υπόλοιπη ιστορία.
Όμως για εμένα είχαν αλλάξει όλα.

Και για άλλη μια φορά ένιωθα σαν αυτό το 10 χρόνο κορίτσι που έκλαιγε στο δωμάτιο της κρυφά όσο τσακωνόντουσαν σαν μανιακοί οι γονείς της.

Νοέμβριος 2021

"Καλημέρα Salvation"
"Καλημέρα"
"Είσαι έτοιμη να ξεκινήσουμε;"

"Μάλιστα" είπα διστακτικά στην οθόνη του υπολογιστή μου.

"Την τελευταία φορά σου είχα ζητήσει να γράψεις τι θα ήθελες να πεις στους γονείς σου που δεν είχες ποτέ το θάρρος να πεις. Για αρχή σου ζήτησα λίγα λόγια σχετικά με την μητέρα σου. Θα ήθελα να μου διαβάσεις τι έχει γράψει"