Cigarettes In Budapest

Fortnight

Το κινητό μου χτύπησε ακριβώς πριν με πάρει ο ύπνος.

"Έλα εγώ είμαι!" Ακούστηκε η Emily.

"Τι έγινε;"είπα.
"Τίποτα απλά ήθελα να δω πως είσαι. Δεν είπες τίποτα στο γυρνά και ανησύχησα!"

"Καλά είμαι αλήθεια! Απλώς κουρασμένη! Οπότε εάν δεν σε πειράζει θα πάω για ύπνο."

"Εντάξει τότε. Καληνύχτα και από τις δύο μας!" Είπε η Emily εννοώντας εκείνη και την Joan.

Αυτές περνούσαν πολύ περισσότερο χρόνο μαζί.

"Καληνύχτα κορίτσια"είπα και έκλεισα.

Κουκουλώθηκα ξανά με τα σκεπάσματα.

Συμπτώσεις...
Μπα...

Εγώ Sal, εκείνος Scott.
Όπως η γιαγιά και ο παππούς μου.
Εκείνος είναι από την ίδια πολύ που είναι και η γιαγιά μου.
Οι παππούδες μου είχαν 6 χρονια διάφορα, εμείς 6 μήνες.
Είμαι η μεγαλύτερη κόρη, είναι ο μικρότερος γιος.

Σταματά!
Σταματά!

Είναι τυχαία.
Δεν είναι κάτι το σοβαρό.

Δεν είναι κάτι το σημαντικό...

Flashback (μια ώρα πριν)

Πριν προλάβω να νιώσω όμως το οτιδήποτε εκείνος είχε ήδη φύγει.

Τι.

Έμεινα παγωμένη για τουλάχιστον πέντε λεπτά.

Χωρίς να το καταλάβω ο George είχε πάει πίσω από τον Scott.

Η Emily με πλησίασε.
"Τι έγινε; Τι έπαθε το κραγιόν σου;"είπε και κοίταξα στον καθρέπτη που μέχρι πριν από λίγο έβλεπα δύο άτομα ενώ τώρα ήμουν μόνο εγώ.

Εγώ και το κόκκινο κραγιόν μου που είχε απλωθεί σε ολόκληρο το μάγουλο μου.

"Τον φίλησα..."
"Έλα ρε και τι έγινε;"είπε γεμάτη ενθουσιασμό η Emily χωρίς να μπορεί να εκλάβει την έκφραση μου που δεν είχε ίχνος συναισθήματος.

"Έφυγε"
"ΤΙ;" Φώναξε και εκείνη γεμάτη σοκ.

"Μόλις τον φίλησα έφυγε τρέχοντας."είπα και η επόμενη κίνηση ήταν η Emily να αρπάξει τις τσάντες και τα μπουφάν μας.

"Ντύσου φεύγουμε δεν θα κάτσουμε άλλο έτσι! Ντύσου βγες έξω και πάω να βρω τον George να του πω ότι φεύγουμε!"

Δεν είπα τίποτα απλώς έγνεψα και έκανα ότι μου είπε.

Έφυγα σχεδόν σφαίρα έξω από το μαγαζί και περίμενα δύο λεπτά την Emily.