Bewitched ✔

Chapter 6: Infirmary

Chapter 6

Infirmary

Naglakad na nga ako patungo sa gitna at kumuha nang buto mula sa kahon. Nilingunan ko muna ang tatlo at nakita pang nag thumbs up sila sa akin.

Lumuhod ako upang itanim ang buto. Sinigurado ko pang natatabunan ito ng maayos bago hinawakan ang lupa at pumikit.

I tried to focus. Ignoring every single noise I could hear. Sinubukan kong palabasin ang mana sa aking katawan. Ramdam ko ang init mula sa pagdaloy nito patungo sa aking palad hanggang sa umabot ito sa lupa. I tried to make sure I use all of my mana.

To this point, I was so sure that it'll be successful. I do this all the time I heal plants. Kakaunting mana nga lang ang inilalabas ko dahil gagamutin ko lang rin naman.

I've tried creating trees before but as I said, it did not require me using all of my mana. Kung ibubuhos ko ang lahat nang aking mana ay siguradong malaking puno ang magagawa ko.

I was starting to get confident. Lalo na ng maramdaman kong patubo na ang buto. I can feel all of their eyes on me.

As soon as I was sure that I already gave all of my mana to the little seed ay napapikit ako. Ready na nga sana akong umilag dahil baka masyadong malaki ang magagawa kong puno.

Ilang segundo rin ata akong naghintay para maramdaman ang katawan ng puno na ginawa ko. My eyes are still shut as I heard laughters coming from the crowd.

"That's it? Is she serious?" rinig kong boses mula sa likod ko.

Unti unti kong binuksan ang aking mga mata. Kaagad na kumunot ang noo ko nang makita ang isang bean sprout sa aking harapan. Wait, is that it?

Hindi ako makapaniwala. I made sure to use all of my mana. Kung sa tutuusin pa nga ay dapat malaking puno na ang lumabas ngayon. Did I do something wrong?

Kaagad akong ginapangan nang hiya. Lalo na ng marinig ang mga bulong bulungan mula sa aking likod. Parang ayaw ko na tuloy bumalik roon.

I was so sure that I can make that tree. So, what did happened? Sa nangyari ngayon ay parang ayaw ko ng harap ang tatlo. They will surely disappointed.

I've made trees before. Heal them. Grow them. I can even hear some of them talking to me. Although, hindi ko naman sila naiintindihan. Kaya ano ang nangyari? Why did I only made a bean sprout? Ni hindi man lang siya umabot sa pagiging halaman.

Lumingon ako kay Ms. Ritchell. May sinusulat siya sa kaniyang papel habang umiiling. I'm sure she's writing my results there. Kahit na nga ako ay hindi makapaniwala sa nangyari.

"Okay, everyone. I forgot to tell you something." sinenyasan ako ni Ms. Ritchell na bumalik na sa kinaroroonan ko. I was so embarrassed to go back to the three.

"Okay kalang, Astra? It's normal to have a low mana at first. Kaya nga tayo nandito para i-improve ang sarili natin." Isa cheered me up. The other two nodded by agreeing.

Low mana? I swear I gave it my all. Ibig sabihin ba non na kahit ibuhos ko ang buong mana ko ay talagang mahina parin ako? Somehow, that didn't surprised me.

I already knew that I am the weak type of an ecomancer. I've never been outside the city so I guess I didn't have the chance to improve myself. Iba lang talaga ang ine-expect ko. The seed could've at least grow into a plant, but it didn't even past through that.

Hindi ko na pinansin ang mga bulong-bulungan nila. Oo na, nakakahiya na iyong akin. Why would they care? Di naman sila yung napahiya.

The fact that I was so confident with it makes me embarrassed more.