-5 yıl önce-
Çok yağmur yaşıyordu. ve ben yeni okuldan çıkmıştım, ceza aldığım için geç saatlere kadar okulun kütüphanesini temizlemek zorunda kaldım. hızlıca bir ara sokağa girerek evimin yolunu kısalttım. Yolda koşuşturken birden birine çarptım..
Hemen başımı kaldırıp kime çarptığıma baktım, ki bir sürü takım elbiseli adam gördüm ve çarptığım adam bana öylece kaşını çatmış bakıyordu"ben çok üzgünüm size çarpmak istemedim" diye kendimi açıkladım ağzını araladı"sorun değil" dedi boğuk çıkan sesi ile doğrusu sesi çok karizmatik çıkmıştı hemen geri çekildim geçmesi için"yeniden çok üzgünüm""Önemi yok.. alın şunu lütfen"dediğinde ona baktım bana şemsiyesini uzatmıştı"yok teşekkürler"
"Israr ediyorum"dediğinde yavaşça elimi yaklaştırıp şemsiyeyi aldım üzerimde sadece bir tişört olduğu için titriyordum adeta of anne niye koymadın çantama bir ceket
"Üşüyorsunuz" dedi başımı salladığımda hiç beklemediğim birşey yaparak yanıma gelip ceketini omuzlarıma bıraktı başımı kaldırıp ona baktığımda biraz yakınlaşmıştık
"Ama siz-""Arabam az ileride sorun yok sizde dikkat edin bu saatte yalnız gitmeyin isterseniz"
"Nasıl?"
"İsterseniz sizi evinize veya korumalarımdan biri bırakabilir"
"Gerek yok yine de teşekkürler"
"Peki kendinize dikkat edin o zaman"
"Ederim.. ve teşekkürler herşey için"
O an gördüğüm şeyle nedensizce tebessüm ettim.. o gülümsedi geri çekildiğinde kendime geldim başımı sallayarak hemen eve doğru gittim zaten yakındı burdan evim.. o adam kimdi böyle
-şimdiki Zaman-
Trenin gelmesini bekliyordum işten çıkmış yeni yeni eve gidiyordim resmen gece vardiyasında kalmıştım koca gece ona buna koşturdum hastanede hemşire olmak çok aşırı derecede zor ama işimi de çok seviyorum tren geldiği gibi bindim yer bulmaya çalışırken ayakta dikilen birkaç takım elbiseli adam gördüm abi belli ki zenginsiniz gidin arabanızla ne yolu tutuyorsunuz"abi çekilir misin?"
Diye sorduğumda adam bana doğru döndü ve hemen çekildi yanından geçerek onların durduğu yerde boş koltuk olduğunu gördüm hiç sormadan gidip oturdum karşı koltuklarda oturan adam benim buraya oturduğumu görünce tek kaşını kaldırdı ama ben takmadan başımı arkaya doğru yaslayıp gözlerimi kapattım ama yine o sikik seslerden biri"Tuana?" Sinirle gözlerimi açıp kimin olduğuna baktım her zaman beraber bindiğimiz için bu trene herkesi neredeyse tanırdım "selma abla selam"
"Selam kızım nasılsın çok yoruldun mu hastanede"
"Gece vardiyasında kaldım dün hâliyle fazla yorgunum"
"Ayy hemşire olmak da ne zordur şimdi eskiden bende öyleydim"
Gülümseyip başımla onayladım
"Ee Tuana artık var mi biri hayatında seni iki yıldır tanıyorum ama sürekli yok diyip duruyorsun 24 yaşına geldin kız""Yok abla hâlâ yok biri hayatımda istemiyorumda doğrusu"
"Niye kız?"
"Bilmem ben işime aşık biriyim ya işime karışacak biri çıkarsa önüme"
"Haklısın ama illaki karşına çıkan iyi bir adam çıkacak"
"Umarım selma abla"
"Valla sen benim tanıdığım en masum ve saf kızsın işten eve evden işe oğlum olsaydı seni alırdım gelinim olarak"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Signore
Teen FictionYılar önce karşılaşan iki insanın gelecek zamanda beraber olucağını kim bilebilir ki