Królowa Sześciu

KASKI

- Patrzcie jakie gołąbeczki! - krzyknął Tux jednocześnie budząc nas.

Nawet nie pamiętam, kiedy zasnęłam na tej kanapie.

Zerwałam się, ale Aarvand poprzez nacisk na moje żebra znowu mnie położył.

- Śpij. Miej ich w dupie. - mruknął do mojego ucha.

Zamknęłam oczy i ponownie zasnęłam.

- Stokroteczko?

- Co chcesz?

- Musisz zjeść. - powiedzial Adrien

- Nie..

- Tak.

- Weź, wypad. - na ślepo wskazałam w stronę drzwi.

- Oczydła otwieraj. - powiedział Ryan.

- Albo?

- Albo pożałujesz. - zaśmiał się Tux.

- Weźcie spierdalhsacje - Aarvand zatkał mi usta ręką.

- Co dziewczynko? - zanucił Ryan.

Wystawilam im środkowy palec.

Dostałam czymś mokrym w twarz.

Automatycznie się zerwałam, wpadłam na szklany stolik który przewrócił się razem ze mną ale w przeciwieństwie do mnie on się rozbił i mnie skaleczył w nadgarstek i bok.

Zdjęłam z siebie namoczony papier.

Wszystko mi się rozmazało.

Słyszałam przytłumione krzyki.

Uniosłam nadgarstek i mocnym szarpnięciem wyrwałam sobie szkło z nadgarstka nadszarpujác skórę.

Zrobiłam to samo z brzuchem.

Tux przy mnie wył i krzyczał.

Nie było Ezry. Ani Asy. Adrien rozdzielał kłócącego się Aarvanda i Ryana wiedząc, że jeżeli tego nie zrobi to dojdzoe do bójki.

A ja umierałam.

Chciałam umrzeć odważnie, a nie przez wygłupy chłopaków.

A właśnie teraz leżałam na rękach Tuxa. Cała we krwi.

- Nie zamykaj oczu! - wydarł się.

Miał zdarte gardło. Chrypiał. Drżał. Płakał.

Bolało.

Bardzo bolalo.

Bolało i piekło.

Zaczęłam się dławić.

Krwią.

Powieki zaczęły mi ciążyć.

Zamknęłam je.

Poczułam gorącą łzę spływającą wolno po mojej skroni.

EZRA P.O.V.

Lary nie było.

Została po niej tylko krew.

Krew i Furia nawołująca ją już drugą godzinę.

Nie posprzątałem tej krwi.

Mimo tego, że w nos piekł mnie ten metaliczny zapach to chciałem zatrzymać ją przy sobie jak najdłużej.

Usiadłem na schodach wpartując się w krew.

Asa zszedł po schodach dołączając do mnie.

Usiadł.

- Aarvand dzwonił.