21.bölüm

2.1K 51 279
                                    

saatlerdir odanın içinde Onurdan haber bekliyordum. Ne yaptı bilmiyorum, gram bir fikrim yok. Neler oluyor , neler bitiyor... Gerçekten bilmiyorum...

-"Kızım iyi misin biraz daha ?" annemin moralsiz sesiyle ona döndüm.

-"Kolumdan bahsediyorsan evet iyiyim daha iyiyim anne..."

Anneme yorgun bir şekilde moral verdikten sonra ... odaya Onur girdi..Sonunda!

-"Oğlum hoşgeldin." annem Onur'u görünce biraz daha rahatladı.

-"Hoşbuldum anne." dedikten sonra bana yaklaştı.

-"Daha iyi misin güzelim?"

-"Evet..." gülümsedim o da gülümsedi.

-"Onur oğlum Burak ve Mert nerede ? Onların yanına gideyim sizi yalnız bırakayım..."

-"Kapıdalar anne..."

-"Tamam yavrum, Zeynep bir şeye ihtiyacınız olursa söylersiniz kızım."

-"Tamam anne..."

Annem odadan çıktıktan sonra Onur yattığım yatağa bana yakın olucak bir şekilde oturdu .

-"Onur neler oldu?" diye sordum korka korka.

Gülümsemesi büyüdü, kaşlarımı çattım ve söze girdi.

-"Öldü." dedi kendinden emin bir sesle.

-"Ne?" pek kendime bunu inandırmak istemedim çünkü sanki ölümsüzlermiş gibi çıkıyorlar bir yerlerden.

Onur ellerini havaya kaldırdı ve benim hiç tahmin etmeyeceğim o cümleyi söyledi.

-"Karıma dokunan o o*ospu çocuğu bu ellerle öldü." ardından keyifle kahkaha attı.

-"Ne Onur sen mi öldürdün? Gerçekten mi-" Onur benim bu şaşkın halime güldü ve sözümü kesti.

-"Evet karıcığım, zevk ala ala kendim öldürdüm." ardından yüzüme yaklaşıp devam etti.

-"Artık katil bir kocan var sevgili karıcığım." diye fısıldadı dudağıma doğru . Nefesi dudağıma çarptı . yutkundum. yüzümün yandığını hissettim o an.

-"Eğer ki sana dokunan birisi olursa işte o da benim ellerimde işkence çeke çeke , yalvara yalvara ölücek. Bundan emin olabilirsin." etkileyici sesiyle devam etti.

Ne yapmaya çalışıyor bu adam ?

-"S-Sen ne yapmaya çalışıyorsun?" dedim kekeleye kekeleye. etkilendiğimi anlamıştı. AHAHAAHAH ne kadar iyi ya .

Bir elini aldı, o adamın okşadığı yeri okşadı ve söze girdi.

-"İşte temizledim bebeğim." ne diyeceğimi bilerek

-"Teşekkür ederim." diyebildim sadece.

-"Teşekkür mü edersin?"

Gülümsedim . Gözü gülüşüme takıldı.

Bir kaç saniye bana baktıktan sonra yüzüme daha çok yaklaştı. Kalbim deli gibi çarparken bir dudağıma bir de gözlerime bakıyordu. Benim de ondan farkım yoktu. bir koluyla beni sardı ve yavaşça kendine çekti. Oda mı çok sıcaktı? ben mi yanıyorum yoksa?

Tam kendimi geri çekeceğim sırada bir anda dudaklarıma kapandı. Sanki daha önceden beni öpmemiş gibi öpüyordu. Midemde bir şeyler hissediyordum, sanki uzun zamandır kozasında olan tırtıllar , şimdi kozalarından çıkıp uçuşmaya başlamışlardı. Her ne kadar içimde yakalanıcaz korkusu olsa da umrumda değildi. Gözlerimi yumdum bende ona karşılık vermeye başladım. Sağ kolumu onun boynuna doladım ve biraz daha kendime çektim. Dudaklarımız ayrıldıktan sonra alnını alnıma yasladı .

Karantina 6Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin