ângulo//EBGAS

"İYİ MİSİN"

Oy vermeyi unutmayınızz

Ebrar'dan

O soruyu sormalı mıydım.Yoksa gerek yok muydu.Beynim sorma desede kalbim sormamı söylüyordu.Fakat şöyle birşey vardı ben hep kalbimi dinlerim

(Kesinlikle yalan sadece sormak istiyor)

Ebrar:iyi misin?

Tüm soğukluğumla ona sordum.Kafasını bana doğru kaldırdı ve hayır anlamında salladı.Gerçekten kötü duruyordu.Yardım etmelimiydim.

Evet kararımı vermiştim yardım edecektim.Sonuçta ne ben onun kadar düştüm nede o benim seviyeme çıktı.Yani insanlık olarak yardım edicektim.

Ebrar:bastırma yarana elinle

Ebrar:bir bez tarzı birşey getirin öyle bastırıcaz

Vargas:Ebrar dayanamıyorum

Ebrar:tamam sakin ol şimdi rahatlıyacaksın

Vargas:lütfen ne yapacaksan çabuk yap

Elime verilen bezle Vargas'ın yarasına baskı uyguladım.Ama ne yazikki Vargas bu baskıya dayanamamış ve arkaya doğru kendini atmıştı.

Herkes Vargas'ı tutmak için öne atılmıştı fakat ben yanında olduğum için elimi hızlıca bezden çekip kolundan tuttum.

Ebrar:yok bu böyle olmaz ambulansı arayın

Zehra:tamam hemen arıyorum

Bu Zehra'ya ne oluyordu böyle.O,o Hande'yi sevmiyor muydu hatta aşkından yanıp tutuşmuyor muydu şimdi ne olmuştuda Hande'yi tek bırakıp Vargas'ın yanında duruyordu.

Belkide sadece arkadaşı olarak seviyordu ama şöyle bir ihtimal daha vardı.Ona aşıkda olmuş olabilirdi.

Yakın arkadaşının katiline aşık olmuş olabilirdi daha doğrusu..

(Katil dediğim güvenini kıran ve onu üzen kişi anlamında)

Ambulans gelmiş ve Vargas'ı almıştı ama ben gitmemiştim.Çünkü,çünkü ben hastaneye giremezdim olmazdı yapamazdım buna ne psikolojim yeterdi nede gücüm.Ben orda hayatımın bir parçasını kaybetmiştim.

Annemi...

(Allah korusun)

Daha çok küçüktüm ve annem kanser hastasıydı.

O gün anneme tripliydim saçını kesti diye çünkü ben onun saçlarına bayılırdım.Bu trip yaklaşık 1 ay sürmüştü bu bir ay içinde nasıl haraketler yaptığımı bir ben birde Allah bilirdi.

Gerçi daha çocuktum ama şuan o kadar pişmandım ki keşke keşke o gün anneme bağırmasaydım.Fakat son pişmanlık ne annemi getirdi nede benim çocukluğumu.

Aslında saçlarımın kısa olmasının sebebiydide.Annem saçlarını keserken hep ağlardı.Gözündeki kırmızılık ise 1 hafta gitmezdi..

Annemin cesedinin önünde bağırmıştım.Anne lütfen kalk benim saçlarımı da kes söz sana bir daha trip atmiyacağım diye ama annem kalkmamıştı.

Bembeyaz yüzü siyah kaşlarıyla çok korkutucuydu o kadar büyümeme rağmen aklıma her geldiğinde korkardım.Belkide annemin yüzünden değilde ölümünden ve onsuz kalacağımdan korkmuştum.

Böyle kendi kendime saatlerce düşündüm.

Saate baktığımda öğlen 14.56'ydı ve İlkin'den 3 cevapsız arama vardı.Birşey mi oldu diye korktuğum için elim titreyerek geri aradım İlkin'i..

📲

Ebrar:hah noldu İlkin aramissin beni sesizdeydi telefon duymadım

İlkin:Mile çıktı diyecektim