1. bölüm

7.6K 9 3
                                    

Ben elif 18 yaşındayım annem ve babam öldükten sonra teyzem ve amcamda kalmaya başladım okuyordum teyzemin ismi Şule amcamın ki ise Ömer suanlik galiba söyleyebilceklerim bu kadar

Sabah çatı katında olan odamdan aşağı inip teyzem ve amcami kahvaltı yaparken gördüm bana gülümseyerek "Günaydın" dediler bende onlara aynı şekilde cevap verdim ve masaya oturdum. İkisi de bana sürekli bakıyorlardı neden olduğunu bilmiyordum ama yemeğimi yemeye devam ettim.

Şule:kızım sana bişey söylememiz lazım

Elif: Söyleyin teyze

Şule:Kızım her şey çok pahalı oldu biliyorsun bizimde öyle çok biseyimiz yok emekli maasimiz birde amcanın eve getirdiği para bu evde 2 kişi zor kalıyorduk yanlış anlama ama sende geldin ve masraflar arttı bu yüzden artık kendine kalıcak bir yer mi bulsan

Gözlerim dolmuştu annemlere söz vermislerdi bakicaklarina dair ve şuanda böyle diyorlardı bozuntuya vermedim ve konuşmaya başladım.

Elif: Anlıyorum sizi teyze evet sonuçta artık sen calisamazsin eve de çok para girmiyor ama ben kendi başımın çaresine bakarım yemek çok güzel olmuş ben kiayfetlerimi topliyim

Onlara bu kadsr iyi davranmam onların zoruna gitmişti farkındaydim ama yapicak bişey yok işte hava çok soğuktu üstüme kahverengi bir sweat giyip üstüne de şişme siyah montumu geçirdim altımda da siyah taytim vardı ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum nereye gideceğim hakkında hiç bir fikrim yoktu bundan sonra sokakta mi kalacaktim yani? Burda hiç bişey bırakmaya niyetim yoktu her şeyi ama her şeyi bavula koydum ve görüşürüz bile demeden evden çıktım. Bir cafeye girdim içerisi sıcacıktı biraz olsun isinmistim. Kimi arayabilirdim ki rehberimde gezinirken o kişi gözüme çarptı "hasan" hasan benim tek konuştuğum kişiydi sevgili değildik arada arkadaş arada flört gibi biseydik kafalarimiz çok uyusuyordu o bana daha önce orda kalma bende kal demişti kirada ödemiceksin ama sadece bana yemek ve ev işlerini yap demişti ben olmaz demiştim ondan korktuğum için değil sadece böyle büyük bir şeyi kabul edemezdim ama şuan kabul etmekten başka bir seçeneğim yoktu.

Çalıyor...

Hasan: alo

Elif:Alo hasan nasılsın

Hasan:Noldu sabah sabah beni mi özledin

Elif:Bende iyiyim hasan sağol

Ağzından küçük bir kahkaha çıktı ve o öyle gülünce bende sessiz bir şekilde güldüm.

Hasan:İyiyim sağol da noldu harbiden sabah sabah

Elif: hasan şey nasıl söylerim bilmiyorum ama

Hasan: Söylesene

Elif:Hasan bana sadece yemek ve işleri yao kirada ödemene gerek yok demiştin ya o teklifin hala geçerli mi

Elif:çok özür dilerim gerçekten ben bu durumda olmasaydım böyle bişey olsun istemezdim

Hasan:Tabikide geçerli ve özür dileme ben çok mutlu olurum ve ne durumu noldu

Elif:Ya anlaticam her şeyi şimdi beni ne zaman alabilirsin

Hasan: ben gece 12 de gelcem çıkar çıkmaz gelirim yanına

Elif:Nee hasan benim o kadar beklicek vaktim yok gerçekten bak bu karda donmak üzereyim

Hasan:niye bu kadar acil söylesene

Elif:teyzemler artık beni evde istemiyormuş zorlaniyorlarmis.

Hasan:Ciddi misin sen amk ya onların varya ben bekle geliyorum konum at.

CÜCEM+18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin