Burası adeta bir cennetti.öyle bir evin bulunduğu bölge nasıl bu kadar güzel olabilirdiki!
Kendimi buraya o kadar kaptırmıştımki ta ki beni kaçıran adamların arkadan geldiğini farkedene dek.Ellerinde sopayla bana doğru ilerliyorlardı hız kesmeden.Kaçmam lazımdı.koşmaya başladım.Önüme birden bire araba çıktı.
-Hadi atla kurtarayım seni.
Yok artık bu bölgenin birde prensimi var!.Ya oda beni kaçırırsa yani bunun garantisi yok.
-Yok saolun ben kendi başımın çaresine bakarım.
-Merak etme sana birşey yapmayacağım.Hani dün sabah yerde yatan kanlar içinde bir adam vardı yaaaaa........
-Dur dur durrr sen nerden biliyorsun?
-Adamlar geliyor.Bin arabaya yolda anlatayım.
Arabaya bindim.Artık o adamlardan kurtulmuştum.Ama birde şu başımdaki adam vardı.
-Bak şimdi Derin....
-Adımı nerden biliyorsun?
-Soru sormayı bırakta anlatacaklarımı dinle.
-Tamam devam et anlatmaya.
-O yerde kanlar içinde yatan adam benim.Ben senin ağabeyinim Deniz.
Ne saçmalıyorduki bu şimdi.Bu kadar kısa sürede iyileşmesi bile imkansızdı.
-Sen nerden benim ağabeyim oluyorsun ha?Kimi kandırmaya çalışıyorsun sen.
Araya reklam girermişcesine sustu.Yolculuk bitene kadar.
