◽
◻️
⬜
~2. Bölüm: Yeni Görev~
⬜
◻️
■
Ölüm... sanırım hiç bu kadar yakın olmamıştı. Her iki anlamda da. Ölüm şu an Harun Yarmaz' ın tam karşısındaydı, tüm benliğiyle. Ölüm karşısına çıkan tweetleri ve haberleri gördüğünde tek düşündüğü şey tecavüzdü. Dolandırıcılıkla fazla ilgilenmiyordu fakat taciz ve tecavüz resmen ona 'gel beni öldür' şeklinde çağrıda bulunuyordu.
Ölümün kırmızı çizgisiydi tecavüz ve taciz olayları. Kadınlara çok değer verirdi.
Ölüm, hapse atıldığı günün sabahına doğru adamı hapishaneden kaçırtmış ve öldürmek için işkence odasına getirtmişti. Bir tweet' i okuduğu gibi ona hapishanede tecavüz ettirmek vardı fakat ölümün sabrı bu kadardı işte. Huyu kurusundu.
Ölüm, gün aydıkça tüm sosyal medya #ölümyinevahetişledi, #ölümyineacımıyor, tarzında etiketlerle gündemde olacağını iyi biliyordu. Artık insanlar onu 'Ölüm' olarak tanıyor ve hata yapana acımadığını biliyordu. Toplumun bir kısmı onu kahraman, bir kısmı ise onu cani olarak adlandırıyordu. Ölüm ise kendine kahraman denilmesinden nefret ediyordu çünkü o biliyordu ki kendisi kahraman değil, kana susamış bir caniydi. İnsanlara zarar vermekten zevk alan bir mazoşistti.
O bir caniydi. Bu terimi onun için kullanmalarını tercih ederdi. Çünkü kendinin farkındaydı fakat durduramıyordu kendini. Kana bir arzusu vardı. O kana açtı. Kan onun için içtiği suydu.
Ölüm, baygın adamı uyandırmak adına yüzüne bir kova buzlu su döktü. Adam irkilerek kalktı. Resmen yerinden sıçramıştı ve bu Ölüm' ün gür bir kahkaha atmasına neden oldu. Adam yanında ki kişinin varlığını yeni yeni hatırlıyormuşçasına gözlerini ağır ağır Ölüm' e çevirdi. Ölüm' ü tanımıyordu. Onu kimse görmemişti. Sadece iş aldığı kişi bir iki defa görmüştü ve o da canını sevdiği için tek kelime etmiyordu.
"Günaydın, uyuyan güzel." dedi sanki normal bir zaman ve normal bir yerdelermiş gibi.
"Kimsin sen? Neredeyim ben? Neden buradayım? Ne istiyorsunuz benden? En son hapishanedeydim," diye sorularını tek tek sıraladı.
"Sakin ol ihtiyar, nefes al. Bak o kadar sigara alkol kullanıyorsun böyle nefes almadan konuşursan vallahi hık diye gidersin," dedi alayla Ölüm.
"Kimsin?" dedi Harun ısrarla. Ölüm Harun'un iyice dibine girdi. Nefesi artık Harun'un yüzüne çarpıyordu ve Ölüm' ün soğuk nefesi onu üşütüyordu.
"Kim olduğumu bilmek istemezsin bence," dedi aynı alayla.
"Sana. Kim. Olduğunu. Sordum!" Diyerek tane tane üstüne bastıra bastıra söyledikleri Ölüm' ü öfkelendirdi ve saniyeler sonra Harun yüzüne bir yumruk yedi. Beklenmedik darbeyle Harun'un sandalyesi yana devrildi ve kolundan kırıldığına dair bir ses çıktı. Hemen ardından da Harun'un yakarışları.
"Bağırma lan!" Diye homurdandı Ölüm. Yere eğilerek omuzunun yakasından tuttuğu gibi onu tek hamlede ayağa kaldırdı.
Harun'un yakasını bırakarak işkence aletlerinin yanına gitti. Gözleriyle Ölüm' ü takip eden Harun daha yeni fark ettiği detayla korkudan yutkundu. Yutkunuşunun sesi tüm depoyu doldururken Ölüm tehlikeli bir şekilde burnundan nefes verdi. Kurbanlarının ölesiye korkması onu hayli keyiflendiriyordu.
Ölüm eline bir neşter alarak Harun'un karşısında ki tabureye oturdu. Sanki ilk defa görüyormuş gibi neşteri incelerken Harun'a kaşlarının altından kısa bir bakış atmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Örgüt 'RD'
Ação"Hani kendince dünyada ki adaleti tamamen sağlamaya çalışıyorsun ya, kendine 'Ölüm' diyen birinin yaşaması en büyük adaletsizlik!" diye bağırdım. Gözlerime dolu gözleriyle baktı. Kırılmıştı bunun farkındaydım. Bende fazlasıyla kırılmıştım. O da kırı...
