ALİNA

Adsız Bölüm 1

Ben Alina Miray dağların yalnız kurdu  bir timim bir aile yok hep tek tabanca takılan bir insanımdır  2 yıl önce bir görev yüzünden dağlara çıkmak durumunda kaldım halimden de memnunum açıkçası    en azından bu şerefsizlerle eğleniyordum.

Hepsi birbirinden salak buradakilerin neymiş Türkiye toprakları onların olacakmış askerlere pusu falan kuracaklarmış  söylenenlerin hepsine götümle gülüyorum  açıkçası benim ülkemde benim bizim vatanımızı toprağımızın sahipleri olacaklarmış belli ki daha tanıyamamışlar  bizleri 

Ben odamda yatıp düşünürken kapım bir anda açıldı ben kaşlarım çatık kapıya baktığımda sırıtarak bana  bakan tek kolu gördüm sırıtarak yanıma gelip 

^^ Asyam türk askerlerini pusuya düşürdük hepsini buraya getiriyorlar şimdi^^ dedi  ben ne olduğunu anlamadan dışarıdan bağırış sesleri gelmeye başladı .

Hemen kalkıp kapıya ilerlemeye başladım ve dışarı çıkıp izlemeye başladım ne olduğunu hepsinin gözleri elleri bağlı bir şekilde zorla yürütüyorlardı arkalarından  7 8 yaşlarında bir ocuk gözleri dolu bir şekilde askerleri takip ediyordu   düşündüğüm şey doğruysa eğer  çocukları rehin aldıkları için teslimm olmak zorunda kalmışlardı .

Derin bir nefes alıp tek göze dönüp ^^ ben ilgilenirim hepsiyle kimse odaya girmeyecek ^^dedim  kafasını salladı ve yanağımdan öpüp gitti salak kendisi bana biraz takıntılıdır da 

Odama girip albaya şifreli mesaj gönderdim askerlerin burada olduğuna dair ve odadan çıkıp askerlerin kaldığı odaya yürümeye başladım.

Kapıyı açtığımda hepsinin elleri bağlıydı  gözlerindeki bezleri çözmüşlerdi sanırım hiçbirinin yüzünde dikkatli bakmadan  bizim şerefsizlere dönüp 

^^çocuğu alın ve benim odama götürün ona dokunanın ellerinin kırılacağını da söylersiniz herkese açsa yemekte verin ^^dedim karşımdaki 2 şerefsizde korkudan kafalarını sallamışlardı ve çocuğu alıp çıkmışlardı  

Askerler bağırmaya başlamışlardı  onlara dönüp 

^^Artık bir susun bağırmanız bir şeyi değiştirmeyecek ^^dedim .

^^Ona zarar gelirse hepinizi öldürürüm^^ dedi içlerinden biri bende hafif bir sırıtış yollayıp 

^^Bla bla öldürürsünüz de kesersiniz de ^^ dedim . hepsinin yanlarına gidip ağızlarını bağladım başımı şişirmesinler diye asker olabilirim ama onlar bunu bilmeden biraz da yararıma kullanmalıydım  bunu 

Yürüyüp ilerden sandalye alıp karşılarına çöktüm napa cağımı düşünmeye başladım .  2 3 gün sonra benim görevim bitecekti ve   tahinim çıkacaktı  inşallah bana bir tim vermezlerdi tek takılmayı her zaman daha çok seven bir insandım .

Ailem yok dediğime de bakmayın öz ailem var ama onların benden haberleri yok maalesef  üvey ailem beni yetimhaneye bıraktıklarında daha 10 yaşımdaydım büyüdüm çabaladım ve askerliğimin ilk yılı ailemi bulmaya çalıştım  uzun sürdü ama bulmuştum da gerçek ailemi onları görmeye gittiğimde hepsi çok mutluydu yanlarında benim yaşımda bir kız çocuğu vardı benimsemişlerdi onu hepsi onun etrafında dönüyordu bende onları unutmaya  karar verip hepsini silmiştim  terörle bağlantıları yoktu Allahtan ha bide 4 tane de abim varmış hiçbirini araştırmadım ne iş yaparlar kaç yaşındalar falan bilmem yani sadece üsten bilgi edinmiştim onlar hakkında kalabalık aile güzel olmalı tabi bilemiyorum  bunları düşünürken kafamı kaldırıp hepsine göz kararı baktım ve kalkıp hepsine vurmaya başladım ne sert ne yavaş vuruyordum 1 saat böyle vakit geçirdim ve onları bu halde bırakıp geri odama geçtim