Hepinize merhabalar arkadaşlarrrrrr🌹
Öncelikle bu kadar geç gelen bölüm için çok çok çok özür diliyorum bazı sağlık sorunlarım dolayısıyla yazamadım.
Ve bu bölümü de yorumları ile beni güldürüp sevindiren kitablar_ilacim adlı okuyucuma hediye ediyorum.
Hepinize keyifli okumalarrrrr 🤍🌺🌺
En anlamlı bakış bir çift ıslak gözde saklıdır çok şey anlatır çünkü dil bağlanır yürek konuşur.
Asuman hanım ile birlikte yukarı Alin'in odasının önüne gelmiştik. Ne kadar can atsam da içeri girmekten vazgeçmiştim. O an cevap veremesem de hem Ege'nin hemde Eliz'in söylediği sözler canımı acıtmıştı.
"Asuman hanım."
"Söyle Yağmur kızım."
"Ben Alin'in Antep fıstığına alerjisi olduğunu bilseydim eğer gerçekten yedirmezdim." Gözyaşlarım tekrardan yanaklarımı ıslatmıştı bile.
"Aaaa kızım ağlama ama hayatımıza gireli çok olmadı ama senide Gizem'i de tanıyoruz. Üstelik kızına bile bile böyle bir zarar vermezsin. Ben senin kızına olan bakışlarını gördüm. Ege şuan sinirli hatta çok sinirli o yüzden sen ona bakma."
"Teşekkürler efendim."
"Hadii gell içeri gidip görelim kızını."
Hafiften bir gözüm kararmıştı. Bir an tutunacak yer aradım kendime.
"Yok Asuman hanım ben şimdilik girmes-" lafımı tamamlayamadan gözlerim tamamen kapanmıştı.
EGE'NİN ANLATIMINDAN DEVAM
Annem Yağmur'u odadan çıkarttıktan sonra kızımı kontrol ederek bende bahçeye çıktım.
Aklım almıyordu. Ben nasıl bu kadar kör olabilirdim. Kadın gözümün içine baka baka resmen yalan söylemişti. Alin'e birşey olacak diye çok korkmuştum. Bunun için ne kadar onu suçlasam da asıl suçlu kendimdim bunun farkındaydım. Bunu söylemeyi nasıl unutabilirdim ki. Hastanenin cafesine gelerek bir paket sigara aldım. Çıkarken köşede oturan annem ile Yağmur'u gördüğümde beklemeden dışarı çıktım. Yoksa elimden bir kaza çıkacaktı.
Yağmur en başından beri bir farklıydı gözümde. Onunda sanki bir bakıcıya ihtiyacı vardı. Bir kere çok dikkatsiz ve sakardı. İçimde beni ona iten şeyler bugün biranda uzaklaştırmıştıda. Söylediklerimden zerre kadar pişman değildim.
En başından gelip anlatsaydı yanında da olurdum kızıma da bakardım.
Harun abinin kızı olduğunu öğrendiğimden beri onu gördüğüm birkaç an gözümde canlanmıştı.
O kadar uzun zaman olmuştu ki onu görmeyeli söylemese aklıma bile gelmezdi.
Kızım hastaneden bir çıksın asla göstermezdim kızımı ona. O annelik hakkını kaybetmişti. Üstüne üstlük yalan söyleyerek evime odama kadar girmişti.
Alin için biraz alışması zor olabilirdi. Oda ona o kadar hızlı alışmıştı ki ben dâhi şaşırmıştım. Benimle iken gözlerini benden ayırmayan kızım şimdi o yokken etrafta onu arıyordu. Kızımı kimseye yedirmezdim. Daha küçükken toprağın altından almıştım kızımı. Yağmur'a karşı o kadar nefret doluydum ki gözümü kırpmadan öldürebilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MaFyaNıN KaRıSı
Misterio / SuspensoBebeğine bakamayacağını düşünen bir anne bebeği gizlice babasına bırakıp kaçarsa? Bir kapı zili ile hayatı alt üst olan bir mafya ? Sizce bu ikisini neler bekliyor
