Yaz tatilinde babamın işi yüzünden evimizden taşındık.Üzülmüştüm çünkü orayı seviyordum.Yeni taşındığımız çok eski ve korkunç görünümlü bir evdi.Daha da korkunç olanı ise evin hemen yakınında mezarlık vardı.Mezarlıklardan her zaman korkmuşumdur.
İlk gece hiç uyuyamadım.Sürekli bodrum kattan tuhaf sesler duyuyordum.Sabaha karşı sesler kesildi.Ama ben çok korkuyordum.
Ondan 1 saat sonra dışarıdan çığlık sesleri gelmeye başladı.Sanki birisi yardım istiyor gibiydi.Sesler kesilmeyince ayağa kalktım ve camdan aşağı baktım.Beyaz elbiseli bir kız saçlarını önüne eğmiş öylece duruyordu.Bu saatte ne işi var diye düşündüm.En sonunda aşağı inip ona sormaya karar verdim hem böylece ona yardım edebilirdim.
Kapıyı açtığımda kız kapının önünde duruyordu.Birden karşıma çıkınca biraz ürkmüştüm.Soluk bir teni ve siyah upuzun dağınık saçları vardı.Çok zayıftı.Ona neden dışarıda olduğunu sordum.İlk başta cevap vermedi sonra 'beni buradan kurtar çok soğuk üşüyorum' dedi.Hava gerçekten soğuktu ve hiç düşünmeden kızı içeri aldım.Onu misafir odası olarak kullandığımız yere getirdim.'Burada yatabilirsin' dedim ve sonra kapıyı kapatıp çıktım.
Sabah kalktığımda kız gitmişti.Şaşırdım.Ama olanları aileme anlatmamaya karar verdim.
İkinci gece uyuma ümidiyle gözlerimi kapattım.Saat 4'te yine bir çığlık sesiyle uyandım.Gözlerimi açtığımda kız karşımda duruyordu.O soluk teniyle hafifçe gülümsedi.Tamam.Kabul ediyorum bu kızda birşeyler vardı Ve çok korkmuştum.Hareket edemiyordum.Bana 'En yakın arkadaşım sensin' dedi ve daha da yaklaştı.O anda fark etmiştim kızın tam kalbi vurulmuş,kanlar içindeydi.Aklım çıkmıştı.Yorganı üstüme çektim ve ne kadar dua bildiysem okudum.
Sonra uyuyakalmışım.İlk yaptığım şey kalkıp annemlere olayı anlatmak oldu.Anlatmamı bitirince donup kaldılar.Korkuları yüzünden anlaşılıyordu.
Ve hemen oradan taşındık.O evden kurtulmuş olabilirim ama hissediyorum o hala burada.Gece uyurken soluk alış verişini duyuyorum.O yanımda... Biliyorum...
