*გიორგის ხედვა*
ჩემს გულმკერდზე მოხუტებული ასე დიდი ხანი ტიროდა მე კი მისი ყოველი ცრემლი გულს მიკლავდა თავზე ნაზად ვეფერებოდი მერე კი დამშვიდდა და ჩაეძინა ასე მოხუტებულს ჩაეძინა ცოტა ხანს ვაკვირდებოდი მერე კი დაღლილობისგან მეც მიმეძინა
*გაღვინძება*
მკლავის დაბუჟებამ გამაღვინძა თვალები გავახილე და აღარც მახსოვდა თეკლა თუ ჩემთან იყო მოხუტებულს ეძინა და ჩემს მკლავზე ედო თავი აი თურმე რატომ დამიბუჟდა გამეცინა რა საყვარელია მეორე ხელით ფრთხილად მოვეფერე ჯერ თმაზე მერე კი სახეზე ჩემს შეხებაზე ოდნავ შეიშმუშნა თვალდახუჭულს გაეღიმა მერე კი ნელა შემომანათა თავისი ცისფერი თვალები
გიორგი:გაიღვინძე მძინარე მზეთუნახავო?
ვუთხარი სიცილით უცებ წამოჯდა
თეკლა:რანაირად ჩამძინებია დებილი ვარ
გიორგი:კაი ეგ არაფერია ასე უფრო კონფერტულად ვიყავი
ვთქვი და ჩავიცინე
მომიტრიალდა უკვე ორივე ფეხზე ვიდექით და ჩამეხუტა ისე რომ ლამის დავიხრჩვი
თეკლა:მადლობა
გიორგი:რისთვის?
თეკლა:შენი წყალობით დავფიქრდი და მივხვდი რომ შესაძლოა შოთა მეც მიყვარდეს...
გამიღიმა მე კი ეს სიტყვები გულზე ისრად მომხვდა მე ეს როდის მივახვედრე ღმერთო
გიორგი:და ახლა? რა იქნება?
ხასიათი უცებ შემეცვალა და ამავდროულად დავიბენი
თეკლა:ახლა მასთან წავალ შენ კი დიდი მადლობა!
უცებ მითხრა ძირს მყოფი ჩანთა აიღო და სახლიდან წავიდა უცებ დავეცი მდივანზე თითქოს ძალიან დაღლილი ვიყავი ორივე ხელი თმაში შევიცურე თვალები დავხუჭე და რამე კარგის ფიქრი ვცადე არ გამომდის
გიორგი:ჯანდაბაშიც წასულხარ
ვამბობ ბრაზით ფეხზე წამოვვარდი და ფეხით მაგიდას ისე დავარტყი რომ გვერძე გასრიალდა
გიორგი:რა ჯანდაბა ხდება ჩემს თავს რატომ ვერ ვიგებ ვერაფერს...
ტელეფონს ხელი დავავლე და კახას დავურეკე
კახა:სად დაიკარგე შეჩემა
გიორგი:კახა მალე მოდი!
პასუხს არ დაველოდე ისე გავთიშე და ტელეფონი მდივანზე მოვისროლე მალევე კახა უკვე სახლში შემოვიდა
კახა:ძმაო? კარგად ხარ?
შეშინებული ხმით მკითხა და მხარზე ხელი დამადო მე ნერვიულად ვიჩეჩდი თმებს და თითს ერთ ადგილზე ვაკაკუნებდი
გიორგი:არ ვარ კარგად რამე მეტყობა კარგად ყოფნის?
კახა:ძმაო რა დაგემართა
ჩემს გვერდით ჩამოჯდა და მხარზე ხელი მაგრად მომხვია რომ შემეხედა შევხედე თუარა შეცბა
კახა:რა გჭირს
მითხრა როცა ჩემი ჩაწითლებული თვალები დაინახა
გიორგი:გავნადგურდი...
კახა:ისევ?
გიორგი:ახლა სესო არაფერ შუაშია ის აღარც მახსოვს
კახა:აბა
გიორგი:მივხვდი რომ სიყვარული იმაზე მტკივნეული და ძლიერი გრძნობა ყოფილა ვიდრე მე მეგონა ვიდრე მე ვგრძნობდი ახლა უკვე მართლა ვგრძნობ აქ
ვთქვი და გულს ხელი მივიდე
კახა:შეგიყვარდა?
გიორგი:ნეტავ ეს არ მომხდარიყო და ყველაფერს ავიტანდი
კახა:თე...თეკ...
არ დავასრულებინე
გიორგი:თეკლა...რატომ ასე გამორჩეული რატომ არის ასეთი შესანიშნავი
კახა:გიორგი შენ ხომ ამბობდი
გიორგი:რადგან იდიოტი ვიყავი და მეგონა რომ ისეთი ძლიერი ვიყავი ამ გრძნობას შევეწინააღმდეგებოდი აღარ მინდოდა ისევ მტკენიდა გული აღარ მინდოდა იმის გადატანა რაც ასე მტანჯავდა მაგრამ ახლა იმაზე უარეს ტკივილს ვგრძნობ ვიდრე ოდესმე
კახა:იქნებ მასაც...
გიორგი:არანაირი მასაც შოთიკომ უკვე წამართვა ის უკანასკნელი შანსი რომელსაც ასე ვებღაუჭებოდი...
კახა:გიორგი ახლა უნდა დამშვიდდე
გიორგი:როგორ? როგორ დავმშვიდდე ასე ვუყურო როგორ არის ბედნიერი სხვა მამაკაცთან და მე როგორც მეგობარს ისე მიყურებს?
კახა:შენც იცი რომ მათი სიყვარული არ არის ნამდვილი
გიორგი:იქნებ ისინი არ ცდებიან და მე მაქვს ეს დედამოტ*ნული ბედი ასეთი ცუდი
კახა:კარგი კარგი...
გიორგი:ვერ შევძლებ კახა არ შემიძლია
ვთქვი და სახეზე ორივე ხელი ჩამოვისვი
კახა:შეძლებ შენც უნდა უთხრა შენს გრძნობებზე!
გიორგი:არ მინდა რომ უბედური იყოს
კახა:და ახლა ბედნიერია?
გიორგი:მინდა რომ მას ბედნიერს ვხედავდე მინდა რომ იღიმოდეს მისი ცრემლი მკლავს
კახა:ის შეთანაა ბედნიერი იდიოტო
გიორგი:მაშინ რატომ წავიდა შოთასთან? დარჩენილიყო
კახა:გიორგი მიხვდება და გთხოვ დამშვიდდი ის შენთან მოვა მანამდე კი შენ უნდა მიხვიდე მასთან
გიორგი:ამას როგორ შევძლებ?
